Birtingur - 01.06.1963, Blaðsíða 5

í dansandi trylltri örvæntingu.
Loftgipsið hrundi í stofunum niðri.
l’augar —
stórar,
smáar,
margar! —
dönsuðu óðar,
þar til brátt
fæturnir uppgefnir undir þeim kiknuðu!
En nóttin um herbergið vætlaði og vætlaði,
augað sat blýþungt og fast niðrí efjunni.
Svo snögglega kvað við hurðarskellur
eins og glömruðu tennur
í hótelinu.
Þar varstu komin,
snögg eins og ,.gríptul“,
tuggðir hanzkana,
sagðir:
„Veiztu —
ég ætla að gifta mig.“
Nú, giftu þig þá.
Mikil ósköp.
Ég tek því.
Sjáðu — hve rólegur!
Rétt eins og púls
á líki.
Manstu?
Hvernig þú talaðir:
„Jack London
og auður
og ástir
og hel,“ -
en ég sá aðeins eitt:
þér, Mónu Lísu,
varð einhver að stela.