Birtingur - 01.06.1968, Page 30

Æðurin var alltaf fuglinn minn:
hún vakir yfir eggjum sínum,
ann sér ekki matar,
sýpur aðeins regn af stráum
til að slökkva sárasta þorstann,
meðan hún bíður,
bíður eftir að fá
að fylgja börnum sínum
stuttan spöl
úr dúnmjúku hreiðri
að nágulum goggi vargsins.
Brennifórn
Motto:
Annað cins gerist ckki hór.
Við crura svo þroskuð.
Á hverjum degi frá því hún vann klaustureið-
inn hafði hún gengið í svörtu með talnaband
sitt og hvítan höfuðdúk til og frá kirkju alltaf
á sömu stundu, og konurnar við Hólavallagötu
settu eldhúsklukkur sínar eftir henni hugsandi
með vorkunnsemi: veslings unga fallega systir,
hví snart ástin þig aldrei svo að þú brynnir?
Þar til einn dag fyrir skömmu, að hún skund-
aði þvert úr leið og nam staðar í miðju Landa-
kotstúni. Þetta var í ljósaskiptunum og sást,
að hún bar fyrir sér lýðveldisfánann. Fyrr en
nokkurn varði var hún búin að kveikja í klæð-