Birtingur - 01.06.1968, Page 31

um sínum. Turnklukkan sló eitt högg, stóð svo
kyrr eins og stúlkan sem stóð í björtu báli og
laust þanin sjáöldur eiginkvennanna í næstu
húsum logandi spurn: hví snart ástin þig aldrei
svo að þú brynnir? Landið sviðnaði á litlum
bletti, en ekki tiJ skaða, því undir var holklaki.
Brunaverðir borgarinnar óþjálfaðir að slökkva
í nunnum vísuðu til liðsins á Vellinum, en
það var að tefla. Jafnvel öfgafull þorraveðrátt-
an átti engan regndropa aflögu. Hún var að
safna í flóðið mikla sem hófst í Elliðaánum
daginn eftir og öllum er enn í fersku minni
úr sjónvarpinu, þar sem við horfðum á ofur-
huga hætta lífi sínu við að bjarga hesti.