Birtingur - 01.06.1968, Qupperneq 72

ið hlýjar viðtökur hjá rektor menntaskólans,
þegar ég kom að fá vitneskju um, hvort ég
fengi að vera á námskeiðinu. Ég man ekki
eftir að hafa hlotið jafn kuldalegar og frá-
hrindandi viðtökur hjá nokkrum manni. Sjálf-
sagt hafði ég hitt illa á hann.
Á námskeiðinu kynntist ég tveimur nemend-
um. Annar hét Haukur, hinn Ingvar. Ann-
ar gengur nú um og selur bækur, hinn er fiski-
fræðingur. Haukur var sérkennilegur, dökk-
hærður eða svarthærður og með hvöss augu,
nokkuð grófgerður álitum, en skemmtilega
kíminn. Ingvar samsvaraði sér vel, beinvaxinn,
Ijós yfirlitum og ljúfmannlegur. Eitt sinn bar
svo við að kennari forfallaðist í tíma og var þá
Haukur settur til að kenna okkur. Seinna full-
yrti Haukur við mig, að ég hefði gert upp-
steyt í tímanum og æst bekkinn upp á móti
sér svo allt hefði farið í handaskolum. Ég hef
aldrei trúað þessu. Ég hef þá að minnsta kosti
gert það óviljandi. Ég man raunar að þessi
tími var með frjálslegra sniði en venjulega, en
már finnst það hafi verið skemmtilegasti tím-
inn á námskeiðinu.
Orð systur minnar megnuðu þrátt fyrir allt
ekki að hleypa þeim hita í mig að ég legði
mig allan fram við námið, en þegar próf nálg-
uðust sá ég mitt óvænna og fór að hugsa til
þess hvaða ráð skyldi upp taka. Ég var örugg-
ur um falleinkunn í stærðfræði, ef ég tæki ekki
undir mig stórt stökk. Stærðfræðin skiptist í
algebru og rúmfræði og ég vissi jafnlítið í
hvorutveggja. Ég fékk mér þá nokkra einka-
tíma í rúmfræðinni hjá Sigurkarli Stefánssyni.
Var hann einkar laginn að útskýra dæmin,
þau sem við komumst yfir. En þá var algebran.
Ég hafði ekki ráð á að kaupa mér einkatíma í
henni líka og í henni vissi ég ekki neitt. Mér
fannst endilega að Haukur mundi vera sérstak-
lega góður stærðfræðingur, því hann var einn
af þeim sem reiknuðu á töfluna, og þess vegna
bað ég hann að lesa með mér algebruna, en
hann sagði:
Blessaður vertu, ég get ekkert í þessu, farðu
til hans Ingvars. Hann er svo góður í stærð-
fræðinni.
Ég fór til Ingvars. Hann sat við glugga í
lítilli kytru niðri í miðbæ (við Lækjargötu),
— og las undir próf. Hann varð feginsglaður,
þegar hann sá mig og bauð mér inn í kytruna.
Hann beinlínis Ijómaði í framan, svo vel fagn-
aði hann mér, einsog hann hefði verið að deyja
úr leiðindum. Hann sagði:
Heyrðu, kannast þú ekki við Dósóþeus Tí-
móþeusson?
Ha? sagði ég.
Dósóþeus Tímóþeusson, sagði hann. Þú mátt
til að kynnast honum, hann er skáld.
Er þetta dulnefni? spurði ég.
Nei, nei, sagði Ingvar, hann heitir þetta.
70
BIRTINGUR