Íslenskt skákblað - 15.12.1925, Blaðsíða 9

ÍSLENSKT SKÁKBLAD
55
að meðal forntnanna. Sannar það og, að skáktaflið er hingað komið
frá Englandi, að engar þjóðir aðrar nefna neinn skákmanna sinna.
biskup nema Englendingar og íslendingar. — Meðal námsmanna
og stúdenta, sem dvöldu við áðurnefnda skóla og ætla mætti að
flutt hafi skáktaflið til íslands, mætti nefna Þorlák biskup helga í
Skálholti (d. 1193), Hrafn Sveinbjarnarson (d. 1213), sem einnig
ferðaðist um öll lönd Evrópu, þar sem skák var tefld, um 1190—
1200, Pál Jónsson biskup í Skálholti (d. 1211), sonur Jóns Lofts-
sonar í Odda, sem Snorri Sturluson dvaldi hjá í æsku o. fl. —
Nokkru síðar en þetta hefir skáktaflið borist til Pýskalands. Ekki
er hægt með neinni vissu að segja, hvenær það hefir verið, en hitt
er víst, að algengt var það ekki orðið í Mið-Evrópu, þegar iðkun
þess var almenn orðin á íslandi. En það er ekki fyrri en löngu
síðar, að það verður algengt í Danmörku, Noregi og Svíþjóð. Ekki
þykir ósennilegt, að til Noregs hafi það borist með íslendingum. —
Frá Þýskalandi barst það austur á bóginn til Bæheims og Póllands.
Af nöfnum skákmanna og ýmsum skákyrðum má sjá, að Ungverj-
ar hafi lært skáktaflið af Tyrkjum, en til Rússlands heíir það borist
beina Ieið frá Persíu og Indlandi, þótt nokkrir álíti þó, að þangað
hafi það borist frá Grikkjum um Miklagarð.
Til dæmis um af hve miklum áhuga skáktaflið var iðkað á mið-
öldunum, má geta þess, að bók um skák og skákfræði, er út var
gefin árið 1275 og samið hafði dómikanermunkur nokkur ítalskur,
Jacobus de Cessolis, var lesin í Evrópu mest allra bóka, næst eftir
biblíuna, segir skákfræðingurinn v. d. Lasa. Hann segir, að bók
þessi hafi verið Iesin í margar aldir eins og hún væri ný opinber-
unarbók. Sannar þetta að miklu, að skáktaflið hafði á þeim tímum
niargfalt meiri þjóðfjelagslega þýðingu en það hefir nú. Við hirðir
og í æðri stjettum, jafnvel hjá kvenþjóðinni, þótti það sjálfsagður
mentunarauki, að kunna að tefla skák. Hjá alþýðu manna, bænd-
um og borgurum, auk heldur hjá þjónum og lægstu stjettum mann-
fjelagsins, var skáktaflið ekki óalgengt. (Meira).
S K Á Ií I lí .
Nr. 15.
Konungs-bragð.
d7—d5 er einnig góður leikur. Bisk-
upsleikurinn verður samt til pess, að
hvítur parf meiri undirbúning en ella,
til pess að geta hrókað.
STEINITZ.
ANDERSSEN.
Hvitt:
1. e2—e4
2. f2—f4
Svart:
e7—e5
Bf8—c5
3. Rgl—f3 d7—dó
Ef d7—d5, pá Rf3Xe5; d5Xe4; 5,