Eining - 01.06.1949, Blaðsíða 6

6
EINING *
Frá Afengisvarnarnefnd Reykjavíkur
Fyrir rúmu ári skipaði bæjarstjórn
Reykjavíkur 8 manns í Afengisvarna-
nefnd Reykjavíkur, en dómsmálaráð-
herra formann nefndarinnar, og hefur
því nefndin ekki starfað um langt skeið,
en þó þykir rétt að minnast að nokkru á
störf hennar.
Áfengisvarnanefndin hélt marga fundi
með ýmsum forráðamönnum bæjarins
og ýmissa menningarfélaga, til þess að
kynnast skoðunum þeirra og heyra álit
þeirra á áfengismálunum — og fékk
margar ábendingar í mikilsverðum atr-
iðum.
Áfengisvarnanefndin mótmælti á sín-
um tíma áfengisveitingum í íslenzkri
landhelgi um borð í Esju, enda þótt mót-
mælin væru að engu höfð. Þó mun það
svo, að þessi ráðstöfun, að leyfa áfengis-
veitingar um borð í Esju, vakti réttláta
gremju meðal allra bindindismanna í
landinu, enda þótt lagalega mætti ef til
vill ,,réttlæta“ hana.
Áfengisvarnanefndin hefur haft opna
skrifstofu um nokkurt skeið og reynt að
leiðbeina og hjálpa þeim, sem til hennar
hafa komið. Hefur hér verið um all-um-
fangsmikil störf að ræða, enda hafa mjög
margir snúið sér til nefndarinnar. Þó
jókst þessi starfsemi til muna, þegar
Antabus-töflurnar komu til sögunnar, en
þær voru fyrst notaðar hér í október —
nóvember s. 1. Má fullyrða, að með þess-
um töflum hafi þegar fengizt í mörgum
tilfellum ágætis árangur, og að margir
hafi hætt allri áfengisneyzlu um lengri
eða skemmri tíma.
Alfred Gíslason læknir hefur starfað
með nefndinni frá byrjun og unnið mik-
ið og merkilegt starf, ekki sízt við heim-
sóknir í lögreglustöðina, til þess að ná
tali af þeim, sem teknir hafa verið fastir
fyrir ölvun og látnir í ,,kjallarann“. —
Kjallari lögreglustöðvarinnar, en þar eru
menn settir fyrir ölvun o. fl., er með öllu
óhæfur til þess að nota sem fanga-
geymslu. Sýnir fátt eins áþreifanlega
trassaskap og framtaksleysi, að ekki skuli
hafa fyrir löngu verið bætt hér um. —
Verður því ekki trúað, að minnsta kosti
ekki um núverandi dómsmálaráðherra,
að æðstu stjórnarvöld landsins láti þenna
fangakjallara lengur afskiptalausan,
heldur láti nú þegar gera fangageymslu,
sem mönnum er sæmandi. En um þenna
kjallara hafa nefndarmenn átt tal við
dómsmálaráðherra sem og lögreglu-
stjóra, en ennþá hefur þó ekkert verið að
gert. Þá hefur nefndin og bent lögreglu-
stjóra á þörfina fyrir sérstakan lækni,
sem gæti verið lögreglunni til aðstoðar,
lögreglulækni. Þurfti að vísu ekki ábend-
ingu um þetta — lögreglustjórinn, sem
er ungur maður, vissi þetta eins vel —
en hvenær kemur þessi lögreglulæknir.
Áfengisvarnanefndin varð þess fljótt
vör, að ekki hafði veriirr gert ráð fyrir
miklum störfum af hennar hálfu, þar eð
enga peninga var hægt að fá til nefnd-
arstarfa um 10 mánaða skeið. Fór þó
svo að Iokum, að borgarstjóri Reykja-
víkur lánaði nefndinni 10 þúsund krón-
ur úr bæjarsjóði upp í væntanlegt fjár-
framlag úr ríkissjóði, sem vissulega mun
verða endurgreitt, þegar nefndin fær fé
úr ríkissjóði nú á næstunni. — Ef nægi-
legt fé fæst til starfsemi nefndarinnar, þá
má búast við auknum störfum og betri
árangri, en eitt er víst, að það kostar
mikið fé og mikla vinnu að bæta örlítið
úr því böli, sem áfengisneyzla þjóðar-
innar undanfarin ár hefur valdið.
Stofnsetja þarf og starfrækja hjálp-
arstöð fyrir drykkjusjúkt fólk, svo og
dvalarheimili, þar sem það getur dvalið
undir læknisumsjón um lengri eða
skemmri tíma. En þessa starfsemi þarf
að reka af áhugamönnum með fjárstyrk
frá því opinbera.
Það er ekki hægt að drekka áfengi
fyrir tugi milljóna króna árlega án þess
að ,,árangurinn“ komi í ljós. Eyðilagðir
menn, konur og karlar, hafa tugum sam-
an verið á vegum nefndarinnar. Líf þeirra
og nánustu vandamanna hefur orðið fyr-
ir alvarlegum áföllum af völdum áfeng-
isneyzlu. Hamingju og velferð þessa fólks
er ekki hægt að meta til peninga. Litlu
börnin, drengurinn 4 ára og stúlkan 2
ára, sem voru að leika sér áhyggjulaus
við föður sinn, vissu ekki, að hann pabbi
þeirra var yfirfallinn drykkjumaður, sem
drakk út hvern eyri, sem hann fékk, að
hann pabbi þeirra misþyrmdi móður
þeirra, og þau, blessuð börnin litlu, vita
ekki af hverju þau sjá ekki hann pabba
sinn lengur, þau vita ekki, að löngunin
í áfengi varð öllu yfirsterkari, drengskap
og manndáð, og að þess vegna varð
mamma þeirra að fara með þau frá hon-
um.
Áfengið hefur flætt svo yþr landið
undanfarin ár, að öllum, sem eitthvað
til þeirra mála þekkja, mun alveg
blöskra, og er nú svo komið, að hefja
verður allsherjarsókn gegn þessum böl-
valdi, áfenginu. Að bíða eftir frekara
tjóni meðal þjóðarinnar af áfengisneyzlu
er fásinna, sem hefnir sín grimmilega á
seinni kynslóðum. Þess vegna dugir ekk-
ert nema eitt, — algjört áfengisbann, og
það framkvæmt af mönnum, sem vilja
það og vita, hvað í húfi er.
Á næsta ári verða sennilega alþingis-
kosningar í landinu. Gefst kjósendum
þá gott tækifæri til að spyrja þingmanna-
efnin um skoðun þeirra og afstöðu í
þessu alvarlega vandamáli og að sjálf-
sögðu verja þeir atkvæði sínu eftir því.
Algjört aðflutningsbann á áfengi er
takmarkið og að því verður stefnt.
Gísli Sigurbjörnsson.
Teikning eftir 15 ára stúlku.
Þfóðarböl
Vínið, það er þjóðarböl,
þjakar ríka og snauða, 1
veldur alltaf eymd og kvöl,
oft og fíðum dauða.
Á. J.
Ekki gera þeir sér
mannamun
Lögfræðingur ríkisins við bílaeftirlit í
Noregi, Andreas Stampe, gerðist sekur
við lögin, ók bíl þótt hann væri undir
áhrifum áfengis. Blóðrannsóknin sýndi *
1,42 prómill. Hinn seki reyndi af fremsta
megni að afsanna sekt sína, ýmist með
því, að hann hefði drukkið áfengið eftir
að hann ók bílnum, en hann hafði lent
í árekstri, sem afsannaði þessa viðbáru
hans. Þá fullyrti hann, að blóðprufan
hafi hlotið að ruglast hjá lækninum, en
þetta var eina blóðprufan, sem kom um
Iíkt leyti, svo að einnig þessi viðbára féll
um sjálft sig. Ein syndin býður venjulega ►
annarri heim. Þegar menn gera það, sem
rangt er, er oft gripið til ósannindanna,
svo að seinni villan verður verri hinni
fyrri.
Lögfræðingurinn fékk dóm, en vægan.
Slæmt er það, þegar þeir, sem réttarins
eiga að gæta, bregðast skyldu sinni. En
ekki mun þessi embættismaður vera hinn
eini seki.
Blekking
Þeir þykjast hugsa um þig og mig,
og þjóðina alla í senn.
En elska þó aðeins sjálfa sig
og svíkja jafnt Guð og menn.
♦