Eining - 01.06.1949, Blaðsíða 13

4
EINING
13
%
«
»

*
er hin hlið málsins þessi, að ég hef geng-
ið í fötunum síðan, næstum hvern ein-
asta dag, og enn duga þau og er ekki
hægt að sjá á treyjunni Þau skýldu vel í
stormunum og kuldanum s. 1. vetur, og
ekki er vandfarið með þau. Á þeim sér
varla, hvernig sem þvælzt er í þeim og
við hvað sem er. Slíkur klæðnaður hent-
ar vel í köldu tíðarfari á Islandi. Hann er
hlýr og haldgóður og fullboðlegur hverj-
um manni, hvað útlit snertir. Álafossföt-
in efna það, sem þau lofa.
Hér er ekki verið að hrósa einu öðru til
niðrunar. Ég hef ekki enn fengið mér föt
úr Gefjunarefnum, en um það er ég sann-
færður, að þar er um góða vöru að ræða,
sem ekki stendur öðru slíku að baki, en
tekur sennilega ýmsu fram. Þessi íslenzki
iðnaður kemur nú að góðum notum og
á fullkomlega viðurkenningu skilið.
Pétur Sigurðsson.
Ólafía Jóhannsdóttir
Þegar Norðmenn reistu Ólafíu Jóhanns-
dóttur minnisvarða, var um leið gefið til
íslands sams konar brjóstlíkan af Ólafíu.
Það hefur verið í varðveizlu Kvenfélaga-
sambands íslands, hjá frú Ragnhildi Pét-
ursdóttur í Háteigi. Nú er vaknaður nokk-
ur áhugi fyrir því, að koma þessum minnis-
varða upp á góðum stað, og telja má víst,
að Reykjavíkurbær láti hann fúslega í té.
Nokkra fjársöfnun þarf auðvitað til þess
að láta gera uppdrátt af viðeigandi stalli og
reisa hann og ganga þannig frá verkinu, að
til sæmdar sé.
Til þess að minna sem bezt á hina ágætu
konu, Ólafíu Jóhannsdóttur, fer hér á eftir
það, sem bróðurdóttir stórskáldsins norska,
frú Inga Björnson, sagði um hana látna.
Deyr fé, deyja frændur,
deyr sjálfur it sama.
En orðstír deyr aldrei,
hveim sér góðan getur.
Minningu Ólafíu Jóhannsdóttur sé
haldið í heiðri.
Má ég skrifa ofurlítið um vinkonu
mína og frændkonu, Ólafíu Jóhannsdótt-
ur.
Mig hefur lengi langað til þess, og nú,
þegar Island hefur fengið sjálfstæði sitt,
minnist ég þess, hve drjúgan skerf hún
lagði til þess, að svo mætti verða.
Ólafía Jóhannsdóttir eða Island, sem
hún oft var kölluð, var vinur minn.
Við vorum það frá því við sáumst í
fyrsta sinn. Þjóðerni hennar, skapgerð
og gáfur stóð svo ljóslifandi fyrir manni,
strax við fyrstu viðræður. Sál hennar var
óvanalega hrein og látlaus, og hún átti
víst engan óvin í heiminum.
Þrátt fyrir það, var stefna hennar og
trú svo sterk, að hún hlaut að fylgja
henni hiklaust og ákveðið. Hún sagði
oft: Réttlætið er hræðilegt, og syndir
manna koma oft niður á þeim, jafnvel
hér á jörðinni.
Kraftaverkin geta alltaf skeð. Þessi
einkennilega röð af tilviljunum, hvað
vonlaust og þrælbundið sem allt sýnist
vera. I þögulli krossferð hennar gegn
löstum, synd og sjúkdómum í framandi
stórborg, þar skeðu alltaf kraftaverk.
Já, Ólafía Jóhannsdóttir var einstök
kona. Ákveðin og einbeitt lífsskoðun
hennar gat yfirunnið allar torfærur. —
Starf hennar sýndist oft vonlaust fyrir
þá, sem aumastir voru í þjóðfélaginu,
en hún sigraði samt.
Hetja var hún, mikill stríðsmaður. Því
skal minning hennar geymast vel.
Það var þessi hluti starfs hennar, sem
ég hef bent á. En það var annað, sem
hreif mig hjá þessari útlendu konu, sem
starfaði meðal okkar eins og hún væri
ein af okkur. Hún var eldheitur frelsis-
vinur landsins síns, og færði okkar vina-
hóp hreint fjallaloft og skínandi fegurð
fjallanna.
Hún var komin af menntuðu, skemmti-
legu og frjálslyndu fólki á íslandi. Móð-
urbróðir hennar, Benedikt Sveinsson, var
forvígismaður í frelsisbaráttu íslendinga
og mesti ræðuskörungur. Hún hafði sjálf
tekið þátt í frelsisbaráttunni, ásamt Þor-
björgu, móðursystur sinni. Mætt á fund-
um og tekið þátt í áróðri á ýmsan hátt.
Það var um að gera að sanna það, að
eyjan hefði aldrei verið löglega innlimuð
Danmörku.. Ólafía Jóhannsdóttir lifði
það að sjá ísland verða frjálst. Hún mun
hafa átt það að þakka þátttöku sinni í
frelsisbaráttu íslands, hvað hún talaði
frjálslega og hiklaust um hvaða efni sem
var.
Það, sem einkum einkenndi hana, og
vakti eftirtekt á henni, voru hjartagceðin.
En mér, persónulega, fannst hún flytja
með sér einhverja einkennilega menn-
ingu og göfugmennsku, einhverja töfra,
sem einkenna Islendinga. Hún færði Is-
land nær Noregi. Ég vissi, að hún unni
Noregi og norsku þjóðinni og óskaði eft-
ir nánari kynnum og samstarfi milli Nor-
egs og Islands en áður hafði verið.
Hún hlaut að taka hart á hlutunum,
hrein og óskipt. Þegar hún var endur-
fædd og lifði lífinu í Jesú Kristi, var eng-
inn millivegur, annað hvort himininn eða
helvíti.
I raun og veru eigum við bágt með að
skilja það, hvernig þessi svipfríða, oft
næstum yfirnáttúrlega kona, gat verið
hörð við vesalings syndara hér á jörð-
inni. En það var þessi glampi, sem
stundum sveif yfir henni, sem minnti
mann á eitthvað, sem kemur frá æðra
heimi.
Höfundur bókarinnar ,Aumastir allra'
fær okkur til að hugsa um þau alvarlegu
viðfangsefni, sem hún barðist við, þrátt
fyrir elskulega, lífsglaða framkomu.
Næst því, hvað mikið bar á því, að
hún var kristin, var það góðmennskan,
sem einkenndi hana. Hún gerði ótak-
¥
Ólafía Jóhannsdóttir.
markaðar'kröfur til sjálfrar sín og sýndi
öllum kærleika, sem líða. En hún varð
aldrei ráðalaus.
Þetta er það, sem ég veit um Ólafíu
Jóhannsdóttur, og það gleður mig að fá
að segja það, og alltaf læðist sú hugsun
fram í huga mínum:
Ætti ekki að reisa Ólafíu Jóhannsdótt-
ur minnisvarða í okkar borg.
13. febrúar 1926.
Inga Björnson.
Étum við of mikið?
Norskt blað varpar fram þessari spurn-
ingu og skýrir svo frá því, að prófessor
A. Fleisch, sem er formaður þeirrar sam-
eiginlegu nefndar fylkjanna í Svisslandi,
er fjallar um næringarspursmálið, hafi
gert menn hissa í brezka vísindafélaginu,
er hann hafi fullyrt, að sá fæðuskammt-
ur, sem Sameinuðu þjóðirnar telja nauð-
synlegan, 2400 hitaeiningar á dag, sé
óþarflega mikill, 2160 hitaeiningar sé
nóg fyrir alla, sem ekki vinni því meira
erfiði. Bretar vilja halda sér við 2800
hitaeininga-skammtinn.
Prófessorinn styðst í áliti sínu við víð-
tækar rannsóknir á fjórum millj. manna
í Svisslandi. Sú rannsókn leiddi í ljós, að
það hitaeiningamagn af feitmeti og
eggjahvítu, sem í menningarlöndum er
talið nauðsynlegt, er það alls ekki. —
Heimurinn er haldinn þeirri bábilju, seg-
ir próf. Fleisch, að bragðgæði matarins
og næringargildi hans fari saman. I stað-
inn fyrir allt kjötátið fyrir stríðið, egg,