Íþróttablaðið - 01.03.1927, Qupperneq 7

ÍÞRÓTTABLAÐIÐ
19
sambandinu síðan skatlskyldan var lögleidd. Og á
aðalfundi á, ef rétt væri, ekkert félag að hafa at-
kvæðisrétt, nema það hafi þá greitt skatt sinn fyrir
yfirstandandi ár.
Þessi skrá sýnir bezt hver félögin hafa fullrækt
þennan sambandsliðinn við 1. S. 1. Þau eru ekki
mörg.
Venjulegast hafa félögin ekki heldur svarað
bréfum frá Sambandsstjórninni, nema örfá, og má
þó varla minna vera.
Þá er annar tengiliðurinn. Hvaða félög og hversu
mörg hafa rækt hann? Aðalfundur sambandsins
hefir alt af verið haldinn í Reykjavík. Það hefir
því verið hægt um vik fyrir Reykjavíkurfélögin að
senda fullírúa á hann. Að senda fulitrúa heiman
frá sér á aðalf. I. S. I. getur komið til að kosta
skilding fyrir sum félögin. En það er ábyggilega
engin skylda á fél. um að senda mann gagngert
á fundinn. Þau geta áreiðanlega falið hverjum sem
er, og þau treysta til þess, að fara með umboð
sitt. Og hversu fá munu þau sambandsfél. út um
land vera, sem engan mann eða konu geta fundið
hér í Rvk eða nágrenni, sem eitthvað meira eða
minna þekkir til þeirra haga og eru svo samvisku-
söm, að fél. gætu trúað honum eða henni fyrir
umboði sínu? ]afnvel er trúlegt, að fjöldinn af
þeim eigi félaga stadda hér, sem vel gætu mætt
fyrir fél., ef þeim væri falið það.
En þessi hefir reyndin orðið: Aðalfund hafa sótt
oftast 20—40 fulltrúar, af þeim hafa knattspyrnu-
fél. hér átt minst helminginn og alt upp að tvo
þriðju. Utanbæjar-félög hafa átt þar frá 1 til 6
atkvæði eða þar um bil, þeirra hefir því lítið gætt
á alla vegu. Er því ekkert óeðlilegt þótt það hefði
við rök að styðjast, sem þó er og verður ósannað,
að stjórn í. S. í. væri fyrir félögin hér og mest fyrir
knattspyrnufél. Svo er hirðuleysi sumra fél. út um
land magnað í þessu efni, að það hefir átt sér stað
að maður hér í bæ eða nágrenni hefir verið beð-
inn að mæta fyrir fél., en það aldrei sent honum
umboð eða kjörbréf svo að hann gæti gert það.
Ungmennafél. út um land gætu alt af átt full-
trúa á aðalfundi í. S. í. þótt þau engan mann
þektu hér persónulega til að fara með umboðið.
Hér starfa nefnilega ungmennafélög í nágrenninu
og hér er sambandsstjórn Kjalarnessþings. Þau vita
að þessi sambandsstjórn og stjórnir félaganna starfa
í anda Ungmennafélaganna, og þekkja vel þeirra
hagi í flestum greinum. Þau geta því hæglega
búið út kjörbréf, með eyðu fyrir nafn fulltrúans,
og falið þessuin trúverðugu stjórnum að útvega
sér góðan fulltrúa, sem vill og getur mætt, og færa
nafn hans inn á kjörbréfið. Og á sviplíkan hátt
gætu önnur Iþróttafél. út um land farið að, til þess
að geta á léttan hátt haft áhrif á stjórn og fyrir-
komulag Sambandsins. Lýsingar á heima-ástandi
félagsins og samþyktir, sem það hefir gert, og óskir,
gætu fylgt skriflegar til fulltrúans honum til leið-
beiningar. Þannig yrði fyrirkomulagið áþekt og nú
er kjör til aðalfundar Eimskipafél. Islands, eða
jafnvel nokkurskonar þingkjör þar sem þingm. á
heima utan kjördæmis.
Blaðið er þriðji liðurinn. Og hvernig er með
það? Stingi þar hvert félag hendi í sinn eigin barm
og athugi ástandið þar. Er jafnvel ekki svo að sum
fél. Iáti sér nægja að kaupa að eins eitt eintak
(eða fá það bara sent frítt með því að vera í
Sambandinu) og, þegar bezt lætur, lesa það upp á
fundum?
]á. í flestum tilfellum er það svo með blaðið
og hefir verið, að ef það ætti ekki einstaka áhuga-
menn að — sem eru þó alt of fáir — þá væri
það alls ekki til og hefði aldrei verið.
Nú er þó blaðverðið orðið svo lágt að ef að fél.
vildu sýna þessum tengilið við sambandið nokkurn
sóma, þá gætu þau vafalítið fengið því á viku til
hálfum mánuði 10 kaup. þar, sem nú er að eins
einn. Og þá færi það fyrst fyrir alvöru að geta
gert gagn og orðið verulega gott.
Fjórði og síðasti liðurinn er erindrekinn. Má
segja að það sé kannske mikið stjórninni að kenna
að hann er ekki orðinn til. En til að kosta hann
þarf peninga, og hvar hefir sambandið átt að taka
þá? Mun ekki svo, að kærulausu og daufu sam-
bandsfélögin eigi einnig allmikla sök á því, með
hirðuleysi sínu á fyrsta og þriðja tengiliðnum, að
hann er enn enginn til?
Hvernig sem þessum málum er velt fyrir sér,
og með hversu miklum sanni 'sem álasa má bæði
núverandi og fyrverandi Sambandssfjórnum fyrir
ýmislegt, sem þær hafa gert eða látið ógert, þá
verður ekki fram hjá því gengið, að þær hefir
vantað nauðsynlegan stuðning og aðhald frá alt of