Íþróttablaðið - 01.04.1928, Blaðsíða 6

ÍÞRÓTTABLAÐIÐ
170
Eg óska Reykvíkingum aft eignast mikið
af fræknum afreksmönnum. Eg veit, aö þeir j
muni reynast nýtir til allra góöra verka. En
afrek verða aldrei fvrir almenning, og
flestar iþrótlir hér jafnan erfiðleikum
bundnar. En Reykjavík á sér tvær lieilsu-
lindir, sína á hvora hönd, sem allir ættu að
geta fært sér i nyt, ungir og gamlir, þó að
þeir séu engir íþróttamenn. Önnur er um-
liverfi, sem er bæði fjölbreytt og skemti-
legt, undir eins og nokkuð dregur frá bæn-
um, frábærlega til göngufara fallið. Hér er
liægt að vera kominn upp í reginóbyggðir !
eftir 3—4 tíma göngu. Hitt er sjórinn. Hann
er nær, til hans má ná daglega, hann veilir
ótrúlega liressingu á stutlri stund, hreif-
ingu, hreinsun, herðingu, hann er hlaðinn
magni. Hann er höfuðvörn við kvefinu og
stælir bæði líkama og sál.
En sjórinn hefur sína ókosti hér: hann er
kaldur, jafnvel á sumrum, nema fyrir þá
sem liertir eru. ()g enginn leggur i hann að
vetrinum í hvaða veðri sem er, nema vík-
ingar einir.
Vér íslendingar létum sjóinn liggja við
bæjardyrnar öld eftir öld, án þess að kunna
að nota auðæfi hans, án þess að sækja út á
djúpmiðin. Vér finnum nú, hvílík sóun
þetta var. En — enn þá liggur sjórinn ónot-
aður að hálfu, þessi uppspretta vellíðanar,
heilsu og krafta.
Sjórinn hérna er ekki of kaldur. Því
betra, sem Iiann er svalari, meðan hann er
fær. Þetta er saltur útsær, óvenjulega hress-
andi. En það verður að húa menn undir
hann. Leiðin liggur ekki beint úr volgri
laug. I sundböllinni fyrirhuguðu eru þrjár
laugar: Grunn laug fyrir börn, dýpri laug
fyrir ])á sem lengra eru komnir, djúp laug
með ofurlítið velgdum sjó fyrir þá, sem
best eru sundfærir. Þetta er laukrétt hugs-
að. Menn verða að feta sig stig af stigi. Frá
söltu lauginni liggur leiðin út í sjóinn
sjálfan.
Sundhöllin á að gera almenningi kleift að
svnda og baða sig, hvernig sem veður er,
allan veturinn. Hún á að verða til þess að
heilsulindin mikla fyrir framan hæjardyrn-
ar verði notuð. Hún er stórkostlegasta
sporið scm stigið verður til þess að gera
uppvaxandi kynslóðina harðfenga. Slíkt má
sin meira en aðvaranir og prédikanir.
Til hvers er að vara við tóbaki, víni og næl-
urvökum, ef menn þekkja ekkert betra? En
kennið unglingunum, hvað líkamleg vel-
líðan er, og þá fyrst hafa þcir eitthvað til
samanburðar. ()g hvað eflir betur líkam-
lega vellíðan en gotl sjóbað? Það fer vel á
því að hugsa þetta mál stórt, fyrsta höllin
á íslandi. Höfum of lengi liugsað smátt til
stórtjóns. Þetta verður höll fyrir þann fram-
takssama og heilbrigða æskulýð, sein þörf
er á í ungu riki.
Sundhallarmálið er nú komið á þann
rekspöl, að trúa má á skjótan framgang
þcss. Stjórn og þing hafa brugðist svo vel
við því, að Reykvíkingar sjálfir mega ekki
bregðast. Það hefur stundum þólt anda
köldu frá þinginu til höfuðstaðarins. Nú
hefur það rétt Reykvikingum hönd, sem
verður að taka mannlega á móti. Og stjórn
og þingi hefur farið viturlega i þessu máli.
Engan, sem greitt hefur fyrir því, mun
nokkurn tíma iðra þess. Reykjavík er að
verða örlög Islendinga. Og það á að skifta
við luma eins og örlögin: stritast á móti, en
gera ekki þá heimsku að neita tilveru henn-
ar. Hingað fer fólk til ills eða góðs. Hér er
miðstöðin, andi Reykjavikur er að verða
andi þjóðarinnar, hér er orustan háð um
framtíðina. Hér eru stórkostlegar andstæð-
ur. Vöskustu mennirnir, mestu úrþvættin.
Hér má ekki sitjanda hlut í eiga. Verður
að veita heilbrigðinni lið. Varðveita kvn-
stofninn, hvort sem hann í framtíðinni á að
búa i sveitum eða bæjum.
Það er oft talað um að koma sundhöll-
inni upp fyrir 1930. Er þetta annað en hé-
gómi? Já, það er miklu meira. Eg held, að
Reykvíkingar geti ekki búið sig betur undir
gestakomuna en með því að þvo sér ræki-
lega. Það hefur verið siður hér að mála
húsin fyrir konungskomur. Konungur vor
cr ekki nema einn maður, sem má leiða