Íþróttablaðið - 01.04.1928, Blaðsíða 12

176
ÍÞRÓTTABLAÐIÐ
aðbúð, lifnaðarháttum og svo hinum skaðvænu eit-
urnautnum, sem yfir þjóðina dynja sem holskefla,
ein af fáröldum heimsófriðarins, þeim sem lengst
ná. Þessi grein uppeldismálanna er líkamsuppeldið,
líkamsmentin. En með henni byggja menn upp og
bæta íbúð sálarinnar, svo að hún verði ekki sem
kjallaraholu-afturkreistingur.
Til athugunar.
Skot og leikfimi mega leljast undirstaða
alls víbúnaðar i heiminum að fornu og nýju.
Engin vígvél eða vopn er svo mikil
dvcrgasmíð, að menn þurfi ekki að stjórna
henni á einhvern hátt, og jrví stórhöggari
reynast vopnin sem hermennirnir eru leikn-
ari að heita þeim.
Flestar þjóðir eiga her og vígbúnað, jrær
keppast við að æfa liersveitirnar í hvers-
konar iþróttum til jiess að verða færari um
að eyðileggja hver aðra í ófriði, og jiær eru
hreyknar af hverjum sigri, er þeim hefir
hlotnast á vigvöllunum, en gremjan og
hatrið fylgir öldum saman minningunni um
hvern ósigur.
íslendingar hafa nú í rúm 1000 ár, barist
við eld og ísa, og sú harátta hefir kent
jjjóðinni að hraustir og þolnir einstakling-
ar mvnda sterka þjóð ])ótl fámenn só. Öll
])essi ár hafa iþróttir verið þjóðinni gagn
og glcði en aldrei hafa íslendingar æft í-
þróttir i þeim tilgangi að nota leikni og
krafla til þess að hera vopn á aðrar
þjóðir.
Iþróttir íslendinga miða að því að gera
þjóðina likamsfegri, hraustari og þolnari
andlega heilhrigða, drenglynda og óháða.
íslenska glíman cr fcgursti ávöxtur þessara
eiginleika, hún er sjálfkrafa sprottin af
hestu hvötum íþróttamannsins, án tilverkn-
aðar nokkurs uppfindingamanns á sviði
íþrótta.
Nú hefir íslendingum verið boðin þátt-
Kaupbætir.
Enn er dálítiÖ til af gamla Þrótti og 1. árg. Iþrðtta-
blaðsins. Vantar þó orðið í hvorttveggja. Nýir og
gamlir kaupendur, sem vilja, geta fengið það, sem til
er af hvorutveggja blaðinu fyrir 2 kr., meðan upplagið
endist. Andvirði sendist með pöntun; má vera í óbrúk-
uðum frímerkjum.
taka í skol og leikfimi suður við Dybböl á
„þjóðhátíð.“ eða afmæli mannskæðrar styrj-
aldar, þar sem frændþjóðir okkar, Danir
og Þjóðverjar hörðust fyrir 64 árum. Öll-
um Norðurlandaþjóðum er boðin þátttaka i
móti þessu „til þess að fá samanburðar-
mælikvarða á getu“ þjóða þessara í skot-
og lcikfimi.
íslendingar mcga vera þakklátir þegar
þeim er hoðið á erlend leikmót, og eiga
Danir þakkir skyldar fyrir hoðið og hinar
ágætu viðtökur, er íslenskir íþróttamenn
Iiafa fengið í Danmörku, og munu Danir
hjóða iþróttamönnum okkar á mót þetta í
mjög góðum tilgangi. En mót þetta er ekki
vanalegt íþrótta- cða leikmót (á bak við
])að getur virst liggja mikil alvara), þá
hcfði þvi hvorki verið valinn þessi staður
eða lími, hcldur er það þjóðhátíð og væri
vel viðeigandi að Islendingar sendu mann
til þess að óska Dönum til hamingju mcð
„Genforeningen“. En mér virðist óviðeigandi
að íslendingar koini á mót þetta til þess að
taka þátt í skot- og leikfimi, vegna þess, að
íþróttir þessar, staðurinn og stundin, er alt
til minningar um hernað og virðist jafnvel
geta verið undirbúningur undir þátttöku i
ófriði.
Þótt um friðsamlegar íþróttir sé að ræða,
þá eru þær um leið orðnar að einskonar
heræfingum ef þær eru iðkaðar í sérstökum
hernaðarlegum tilgangi. Og skotfimi er og
verður altaf iþrótt, er minnir á hernað, og
ættu Islendingar helst aldrci að iðka hana,
a. m. k. ekki eins og Danir hafa gert það
síðastliðin 64 ár.
Nú logar allur heimurinn i tortrygni,