Vera - 01.08.1991, Síða 37

VIÐTAL
mér líður ekki sem besl þá held ég
að ég sleppi þvi að fara í heim-
sókn.“
Ég hef verið mikið á meþadón
klíníkum. Annars vegar tek ég
viðtöl við þetta fólk um reynslu-
heim þess og hins vegar útbý ég
kennslumyndbönd fyrir viðkom-
andi hóp. Ég eyddi heilli viku í að
horfa á upptökurnar. Það var
erfitt. Meþadón er kvalastillandi
lyf sem vinnur líkt og morfín en er
ekki eins vanabindandi. Það
hefur verið notað töluvert við
meðferð heróínsjúklinga og þótt
gefast ágætlega. Aðferðin er
umdeild, því þó lyflð sé löglegt þá
er það vanabindandi. Nú er
meþadón gefið krakk-neytendum,
en krakk er allt annað og verra en
heróín. Fólk skaddast miklu
meira og mun fyrr. Það er hræði-
legt að sjá nýfædd börn mæðra
sem hafa neytt krakks á með-
göngunni. Ég varð þunglynd.
Sumir þessara eiturlyfjaneytenda
hafa aldrei unnið „ærlegt“ hand-
tak og margir segjast hafa lært að
neyta eiturlyfja með foreldrum
sínum. Það eru heilu blokkirnar í
Bronx sem krakk-salarnir heim-
sækja reglulega, banka á dyrnar
og bjóða krakk, rétt eins og
merkjasölubörnin heima. Það er
erfltt að hætta í slíku umhverfi,
þeir elta fólk uppi og reyna allt til
að fella það. Þetta fólk þekkir
ekkert annað líf. Og hvert manns-
líf er svo lítils virði. Það er svo
auðvelt að ná í krakk hér. -
Útsendari VERU tekur heilshugar
undir það, ég þurfti að kaupa jafn
sjálfsagðan hlut og dömubindi
eitt sunnudagskvöld og varð að
fara i fjórar búðir áður en ég fann
þau. Á leiðinni fór ég hinsvegar
fram hjá tólf krakk-sölum - og sá
aðra tólf hinum megin við götuna
en þeir standa þrír saman á
hverju horni í hverflnu og hafa
vist úr nógu að moða.
Hrafnhildur var að ljúka við að
klippa mynd um alnæmi sem þær
gerðu í Afríku. - Samstarfskona
mín gerði handritið en ég sá um
tökur og klippingu. Þetta var mjög
spennandi verkefni þvi það var
niiðað við innfædda. Alnæmi er
útbreitt meðal Afríkubúa, til
dæmis hefur 35% almenns úrtaks
úr þéttbýli Kigali, höfuðborg
Rúanda jákvæða svörun við HIV
(alnæmi). Samt vill enginn tala
Um sjúkdóminn. Við vorum tæpa
þrjá mánuði í Afríku og það var
merkileg reynsla. Það stendur
Hrafnhildur Gunnarsdóttir meö VERU d leiö í neöanjarðarlestina ó Astor Place.
Ljósmynd: Ragnhildur Vigfúsdóitir
Ég hef atvinnu mína
af hinum dökku
hliðum sam-
félagsins, en sem
betur fer koma
smœrri skemmtileg
verkefni inn á milli.
Ég á fötin mín, bílinn
og hálfa mynd-
bandsvél! Það er aö
sumu leyti sjarmer-
andi en það er
þreytandi til lengdar
aö búa í ferðatösku.
jafnvel til að við förum til Rúm-
eníu að vinna aðra mynd um
alnæmi. Ég er að sækja um styrki
til að gera viðtalsmynd við íslend-
inga sem eru smitaðir af HIV, um
reynsluheim þeirra og viðhorf
gagnvart þeim á íslandi. Alþjóða
Rauði-Krossinn, sem styrkti
Afríku-verkefnið, hefur sýnt
þessu verkefni áhuga.
Ég hef atvinnu mína af hinum
dökku hliðum samfélagsins, en
sem betur fer koma smærri
skemmtileg verkefni inn á milli.
Við erum núna að gera stuttmynd
um franska heimspekinginn
George Bataille. Það er óneit-
anlega skemmtileg tilbreyting.
Auðvitað langar mig líka mikið til
að gera stuttmyndir fyrir sjálfa
mig og hef lokið við einar sex eða
sjö þó svo að það sé dýrt í
framkvæmd.
Ég geri mér fyllilega grein fyrir
þvi að ef ég væri heima hefði ég
ekki sömu tækifæri og ég hef hér.
Ég fer eflaust einhvern tíma heim,
en ekki strax. Auðvitað er viss
pressa frá fjölskyldunni og ég er
oft með nagandi samviskubit yflr
að vera víðs fjarri. - Amerikanar
geta alls ekki skilið þetta með
samviskubitið! Fjölskyldulengsl
hér eru allt öðru visi, íjölskyldur
eru mun dreifðari og vegna
fjarlægðar hittast þær sjaldan.
Reyndar hlaupa vinir oft í Qöl-
skylduskarðið. Auðvitað er visst
öryggi að vita af því að ég get alltaf
farið heim. Ég á fötin min, bílinn
og hálfa myndbandsvél! Það er að
sumu leyti sjarmerandi en það er
þreytandi til lengdar að búa í
ferðatösku. Ég bý auk þess við
hraðbrautina og maður verður
vitlaus á umferðahávaðanum eftir
smá tíma. En enn sem komið er er
ég tiltölulega ánægð hér. Á meðan
nóg er að gera er allt í lagi og svo
er þetta alls ekki leiðinlegasta
borg í heimi!
Við pöntum meira espresso,
dásömum New York, tölum um
sameiginlega kunningja sem
okkur tekst fljótlega að grafa
upp... um lifið á íslandi og um
Islendinga í útlöndum. Hún segir
mér frá draumaverkefninu um
„landflótta íslendinga" og ég segi
henni frá draumaverkefninu
mínu um íslenskar konur í út-
löndum. Við svifum hátt og lengi,
fullar af framtíðardraumum -
veðrið er yndislegt og eins og segir
í Svante vísum: Livet er ikke det
værste man har, om lidt er kaffen
klar! Eftir þrjá espresso erum við
færar í flestan sjó. Hrafnhildur
þarf að sækja bílinn sinn sem
bilaði daginn áður lengst uppi í
borg þvi í dag á að „skjóta" og
útsendari VERU skellti sér í
skemmtigarðinn á Coney Island.
RV
37