Ljósmæðrablaðið - 01.10.1988, Síða 36

76
LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
Glaðloftið má nota allt frá 3—4 á útvíkkun legháls og þar til remb-
ingstímabilinu líkur.
Best er að láta konuna um það að stjórna maskanum hún finnur þá
þegar hríðin er að byrja heldur þá maskanum þétt upp að vitum sér
og andar rólega en djúpt, inn og út. Það að konan haldi maskanum að
vitum sér hindrar það að hún fái of mikið af glaðloftinu og líði illa
vegna þess.
Glaðloftið er lyktarlaust og ertir ekki slímhúð öndunarvega. Deyf-
andi verkun glaðlofts á konur er mjög misjöfn sumum finnst þær ekk-
ert gagn hafa af því en aðrar eru ánægðar. Algengast er að nota
blönduna 50% glaðloft á móti 50% súrefni þó svo bæði sé hægt að
auka og minnka þann skammt. Glaðloft hefur áhrif á önnur lyf sem
gefin hafa verið s.s. petidin með þvi að auka verkun þeirra. En al-
gengt er að kona sem fengið hefur petidin og phenergan reyni að
notfæra sér glaðloftið. Einnig hefur gefið góða raun í sumum tilfellum að
gefa eingöngu glaðloft og phenergan.
Staðdeyfingar
Carl Coller frá Vienna var fyrstur til að nota staðdeyfingar þegar
hann skýrði frá deyfingaráhrifum cocains á auga árið 1884. Síðar það
sama ár framkvæmdi William Stuart Halsted fyrstu „taugablockina”
(mandibular) einnig með cocaine. Eftir þessar uppgötvanir ásamt
staðdeyfiathugunum Schleich 1892, byrjuðu staðdeyfmgar að þróast.
Staðdeyfingar eru allmikið notaðar, og hafa þær þann kost að um leið
og þær hindra að boð fari um sársaukataugar, er hægt að nota þau til
að gefa stöðuga verkjadeyfingu (epidural) í fæðingu.
Staðdeyfilyf eru toxisk, sem fer eftir magni og concentration lyfs-
ins, alvarlegastar eru verkanir á miðtaugakerfið. Þau lyf sem oftast
TAFLA
Öruggir skammtar af anaesthetics
Lyf Án adrenalíns
Með adrenalíni
1:200.000
Lignocaine 200 mg (20 ml af 1 %)
Prilocaine 400 mg (40 ml af 1 %)
Bupivacaine 125 mg (25 ml af 0,5%)
500 mg (50 ml af 1 %)
600 ing (60 ml af 1%)
125 mg (25 ml af 0,5%)