Freyr - 01.01.1919, Qupperneq 15

PREYR
9
hörnuðu hörkurnar siíelt meira og meira og
voru daglega síðustu dagana í marz um 30 at.
R. (37.6° C.) og einn daginn voru 37 st. E..
(full 46° C.) á Siglufirði, en 30—33 st. R. (37,5—
40° C.) inn i sveitunum. Þá var mældur lag-
isinn á Akureyrarhöfn og mældist hann nærri
3. álna þykkur. I aprílbyrjun tók að svía til
og koma hæg hlýviðri með 7- 11 st. hita, og
hjels það allan þann mánuð út og mestallan
maímánuð. Haíísinn fór i miðjum maí . . .
Um sumarmál gerði góða tíð. Mátti svo
að orði kveða, að sumar kæmi með sumri. Uór
þá lagísinn að leysa af fjörðum og vogum
smátt og smátt. Þá var Hvammsfjörður enn
fullur af lagís út undir Staðarfell og Gilsíjörð-
ur út eftir öllu. Sama var að segja um flesta
firðina þar vestur eítir, alla leið að Vatnsfirði
á Barðaströnd. Þá var is einnig á Eyjafirði,
út lyrir Hjalteyri, og út undir Laufás að sunn-
anverðu.
Þessi góða tið hjelst fram að hvítasunnu,
i 5. viku sumars, eða þar til seint í mai. Kom
á þessum tíma nokkur gróður og bjargaði það
fjenaði manna, því að flestir voru að verða
heylitlir og heylausir, er tíðin batnaði um sum-
armálin. — En upp úr hvítasunnunni eða eftir
20. maí kólnaði aftur og gerði þá kulda og frost
um nætur. Hætti þá að spretta. Það litið sem
hafði sprottið, visnaði, og jörðina kól. Hjelst
þessi kuldaveðrátta, þurkar og stormar syðra
og vestra en þokur og kuldasúld nyðra —
fram eftir öllu eða fram yfir miðjan júli-mán-
uð. — Afleiðingin af þessari kulda og þyrk-
ingsveðráttu var voðalegur grasbrestur, álíka
eða engu minni en sumarið 1881. — Túnin
afskaplega kalin og víða svo að segja gras-
laus. Svipað að segja um valllendi en mýr-
lendi betra. Langverst var sprottið i þurka
og harðlendissveitunum. Þar var jörðin bæði
kalin, og hinsvegar ekkert upp úr því, sem
áleist að vera ókalið.
Einna stórkostlegastur varð grasbrestur-
inn, meðal annars í Landmannahreppi i Rang-
árvallasýslu og Eangárvöllum ofanverðum,
Skaftártungunni í V.-Skaftafellssýslu, ofanverðri
Árnessýslu og Borgarfirði, sjerstaklega þó i
Norðurárdalnum og víðar. Einnig var afskap-
legt grasleysi á öllum eða flestum eyjunum á
Breiðafirði og víðar. — Á Vestfjörðum var og
afarilla sprottið, og eins á Skagaströnd og
flestum útnesjum. — Alt valllendi og barðlendi
var eyðilagt. — Hinsvegar voru raklendar
engjar víða þolanlegar, og áveitur sem höfðu
legið uudir vatni að vetrinum, og höfðu nœgilegt
vatn frameftir vorinu, spruttu scemilega.
Vegna sneggju og grasleysis byrjaði slátt-
ur seint. Báru samt flestir niður 18—28. júli
eða í 13. og 14. viku sumars. Byrjuðu svo að
segja allir fyrst að slá utantúns, þvi að túnin
voru víða um það leyti sem byrjað var, tæp-
ast Ijáberandi, og sumstaðar alls ekki það. —
Þingeyingar byrjuðu á því að slá lauf á heið-
um uppi, og fengu sumir 60—100 hesta af
laufheyi. Viða nm Vesturland — N.-ísafjarð
arsýslu og Strandasýslu — og eins í Húna
vatnssýslu byrjuðu menn heyskap í brok- og
forarflóum uppi á heiðum og hálsum, þar sem
ella er aldrei ljáborið.
í utanverðri Rangárvallasýslu sóttu menn
heyskap í Safamýri. Um eitt skeið var þar
við heyskap fólk frá rúmum 20 búendum öðr-
um en þeim, sem þar eiga slægjur. Margir
sóttu heyskap i Odda-flóð og Ölfusforir. Á
Mikluvatnsmýri i Elóa — áveitu úr Þjórsá —
var stundaður heyskapur frá 15 búendum í
Gnúpverjahreppi. Voru þar að verki um mán-
aðartíma 40—50 manns. Heyjuðu þeir um
2000 hesta. Heyið var flutt að Ragnheiðar-
stöðum, þvi að ógerningur var að flytja það
alla leið upp i Gnúpverjahrepp 1- 2 dagleiðir