Ljósmæðrablaðið - 15.11.2006, Síða 35

Smábrot úr námi og starfi
í LMSÍ 1954 - 1955
og hafði eftirlit
með verklegri
kennslu og heima-
vistinni, enda bjó
hún í tveimur her-
bergjum fremst á
gangi heimavist-
arinnar. Hún var
ekki afskiptasöm
við okkur að öðru
leyti en því, að
við áttum að vera
komnar inn kl. 24
og þá var heimavist
læst. Við máttum
fá heimsóknir hve-
nær sem var nema
ekki frá klukkan
24 til 07.
Frítt fæði og
húsnæði, sem kom
sér vel. Vinnutími
var langur og mikið
að gera. Einn frí-
dagur á viku, en þá var talið æskilegt
að við færum ekki langt, því ef eitthvað
mjög lærdómsríkt kom upp, var reynt að
kalla á okkur svo við gætum lært sem
Greinarhöfundur tilbúin að mœta á vakt.
mest og flest. Mér líkaði mjög vel við
þessa yfirmenn mína og kennara. Þau
miðluðu af reynslu sinni og kunnáttu til
okkar, sem vorum að stíga fyrstu sporin
á vit þessa starfs, sem við höfðum valið
okkur.
Fyrstu fæðingar var beðið með mik-
ill eftirvæntingu. Ég var sú síðasta úr
hópnum, sem fékk að taka á móti og var
orðin langeygð eftir því. Svo kom dag-
urinn seint í febrúar 1955, kvöldvakt,
búið að gefa mér miða á árshátíð á Hótel
Borg. Vaktljósmóðirin Ásta sagði, að
hún skyldi leyfa mér að fara klukkan 23,
þá kæmist ég inn. En allt varð vitlaust
að gera og allstaðar konur að fæða og
líka eitthvert basl, yfirljósmóðir kölluð
til eins og alltaf ef mikið var að gerast
(enda fannst mér hún aldrei eiga frí).
Svo kom inn fjölbyrja og nú tilkynnti
Sigurbjörg að ég skyldi taka á móti ef
konan fæddi fyrir miðnætti. Ég varð
bæði glöð og svekkt, að allt skyldi bera
upp á sama dag. Maður var svo auralítill
að árshátíðarmiði var eins og himnasend-
ing en svo kom móttakan. Jæja bara að
Mætti í skólann 1. október. Var vísað
í herbergi númer 3 í heimavist - gott
herbergi fyrir tvo. Skömmu seinna kom
herbergissystir mín ásamt móður sinni,
sem var ljósmóðir. Mér leist vel á þær
mæðgur og vinátta hefur haldist síðan.
Næst var kallað í allan hópinn, 12 ungar
stúlkur, hér og hvar af landinu, stillt
upp í röð og skömmu seinna kom yfir-
ljósmóðirin Sigurbjörg Jónsdóttir ásamt
yfirlækni Pétri H. J. Jakobssyni. Þau
heilsuðu upp á hópinn og buðu okkur
velkomnar. Pétur þéraði okkur og þar
með urðum við að læra þéringar, sem
var nám út af fyrir sig. En þrjár mann-
eskjur á deildinni þéruðu alltaf bæði
nemendur, ljósmæður og fleiri. Ein ljós-
móðir þéraði sængurkonumar nema ef
hún þekkti þær. Það var talin kurteisi,
en sú kurteisi komst nú ekki inn í okkar
höfuð, enda nóg annað til að troða í
það.
Aðalkennarar skólans voru Pétur og
Sigurbjörg. Hann var líka skólastjóri
og kenndi sex daga vikunnar frá klukk-
an 08 til 09, alltaf fullan klukkutíma.
Hún var sú, sem sá um skipulagið að
mestu, kenndi tvo tíma á viku bóklegt
Lesið undir próf.
Ljósmæðrablaðið nóvember 2006 35