Freyr - 01.08.1935, Side 13

F R E Y R
27
uð og allt vatnið notao, verðuir að leiða lax-
inn í gildru, rétt neðan við vélarnar, taka
hann þar með háf og flytja í stórum vatns-
kössum á bíl, upp fyrir stífluna. Eftir það
gengur laxinn eins og hann vill. Á þennan
hátt er búið að flytja á fjórða þúsund laxa
nú í sumar. Mikil stangaveiði er stunduð
í ánni, bæði neðan og ofan við stífluna, til
gagns og óblandinnar ánægju fyrir marga
höfuðstaðarbúa. Komið hefir fyrir, að góð-
ir veiðimenn hafi fengið nær 40 laxa á
stöngina yfir daginn. Leyft er að veiða á
2 stengur í ánni í senn; er það gert alla
daga veiðitímans og fá færri en vilja.
Laxá í Kjós var mjög illa farin að veiði,
þegar Copland keypti hana. Þá var ádrætti
hætt og hann keypti um skeið 50—100 þús.
laxaseiði á ári frá Alviðru. Hún er nú
prýðilega laxauðug.
Frá Alviðru hefir verið sleppt miklu af
seiðum í Sogið. Byrjar það að koma fram
á veiðinni í Ölfusá 1930. Verður þá vart
við mikinn smálax síðasta hluta veiðitím-
ans. Árin á eftir fer veiðin í Ölfusá ört
vaxandi og náði hámarki 1933. En í fyrra
og nú í ár hefir veiði þar mjög minnkað,
hvað sem veldur.
Miklar líkur benda til, að miklu vetrar-
flóðin 1930 og 1931 hafi drepið ungviðið
hrönnum saman.
Vífilstaðavatnið er lítið, en mjög átu-
auðugt vatn. 1 það hafa tvívegis verið lát-
in silungsseiði, nokkur þúsund í hvert
skipti. Svo hefir lítið sem ekkert verið
veitt í vatninu um tíma. Nú í vor var far-
ið að veiða í vatninu og reyndist mikil
veiði í því, að ágætlega feitum silungi.
Þannig hafa oft veiðzt 30—40 14—1 kgr.
silungar í þrjú 30 m. löng net yfir há-
bjarta vornóttina. Má það teljast afbrigða-
mikil veiði, því að venjulega veiðist lítið
í tærum stöðuvötnum um þetta leyti árs,
þó góð veiðivötn séu.
(. Eg hefi hér drepið á nokkur dæmi, er
'b
sýna ljóst, að með klakstarfsemi er hægt að
auka veiði í ám og vötnum, á tiltölulega
skömmum tíma. Með öðrum orðum: Hún
er skjótfarnasta leið til hlunnindaauka af
lax- og silungsveiði, ef rétt er á haldið.
p. t. Reykjavík, 29. júlí 1935.
Ólafur Sigurðsson,
frá Hellulandi.
Lamblausu ærnar.
Á hverju ári eiga landsmenn margar
lamblausar ær. Nokkrar þeirra eru með
vilja látnar verða lamblausar. Það eru
gamalær, sem ætlaðar eru til frálags. Með
því verða þær vænni, og þar sem land er
rýrt, getur það verið rétt, að hafa ærnar
lamblausar síðasta árið, en víðar á landinu
gefa þær þó meiri arð með því að hafa þær
með lömbum.
Hinar lamblausu ærnar, sem verða það
móti vilja eigendanna, eru miklu fleiri, og
skaðinn, sem bændurnir bíða við það, er
mjög mikill.
Orsakir til þessa eru vitanlega margar,
og mikil áraskipti eru líka að þessu. í
vor var óvenju mikið um lamblausar ær.
Til eru margir bændur, sem eiga nú aðeins
aðra hvora á með lambi. í heilum sýslum
eru svo margar ær lamblausar, að láta mun
nærri að það sé fjórða til þriðja hver ær,
og skaðinn, sem bændur verða fyrir, er
óhemju mikill.
Þegar eg nú ræði um lamblausu ærnar,
þá er orsökin einkum sú, að fjöldi bænda
hefir spurt mig, hvort óhætt verði að setja
á vetur í haust ær, sem ekki héldu eða létu
lömbum í vetur. Þessum bændum og öðrum,
sem eins er ástatt fyrir, en ekki hafa þó
spurt, vildi eg reyna að svara.
Margir segja, að ærnar í vetur hafi ekki