Dagblaðið Vísir - DV - 28.08.2004, Blaðsíða 26

Dagblaðið Vísir - DV - 28.08.2004, Blaðsíða 26
26 LAUGARDAGUR 28. ÁGÚST2004 Helgarblað 0V Ástandið í Rússlandi er viðkvæmt. Samkvæmt einfaldaðri mynd okkar á Vesturlöndum virðist oft sem þar eigist annars vegar við óprúttnir peningamenn á borð við Mikhaíl Khodorkovskí og Roman Abramovitsj, sem einskis svífast til að maka krókinn, og hins vegar hjartaprúður og óspilltur forsetinn, Vladimír Pútín. En þegar Helga Brekkan brá sér frá Stokkhólmi til Moskvu komst hún að því að ástand- ið er flóknara en svo. Hún heimsótti meðal annars ritstjórnarskrifstofur tímaritsins Novæja Gaseta og talaði við aðalritstjórann Dímitrí Múratov. Hann hefur ennþá meiri áhyggjur af einræðistilburðum Pútíns en framgangi peningamannanna. „Mundu að hlaupa alltaf yfir götur." Þetta var það fyrsta sem sagt var við mig í Moskvu. Heilræði sem auðvelt var að muna. Fyrir tuttugu árum voru það bara nokkrar Volgur forystunnar og KGB sem sigldu eftir breiðum strætum borgarinnar. í dag búa tuttugu milljónir í Moskvu og margir aka greitt á eigin bíl. En aðrir eiga ekki til hnífs og skeiðar. Bflarnir eru augljóst dæmi um þær gífurlegu andstæður sem einkenna nú borgina. Ég stend fyrir utan Lenínbóka- safnið rétt hjá Kreml undir styttu af Dostoévskí sem starir þungbúinn út yfir bílafjótið. Sólin skín en kannski gæti farið að rigna. Ég er að verða of sein að hitta Dmitrí Múratov ristjóra Novæja Gaseta . Hleyp yfir götuna ... alvöru rússnesk rúlletta! Þrátt fyr- ir hina háskalegu umferð tókst mér að koma tímanlega á blaðið og var tekið á móti mér með veitingum af hinni alkunnu rússnesku gestrisni. Það er því miður fleira en um- ferðin sem vekur ugg í brjóstum Rússa í dag. Tjáningarfrelsið í hinu nýja lýðræði landsins stendur völt- um fótum Margir vilja blaðið feigt Blaðið Novæja Gaseta var stofn- að árið 1993. Nafnið þýðir einfald- lega „Nýja blaðið“. Það kemur út tvisvar í viku í 670 þúsund eintökum og fjallar um pólitísk, félagsleg og menningarleg málefiii. Blaðamenn Novæja Gaseta hafa til dæmis skrif- að mikið um peningaflæðið út úr Rússlandi, tengsl skipulagðrar glæp- astarfsemi og lögreglu og um stjórn- mál og spillingu yfirleitt. Með þeim árangri að Novæja Gaseta er eitt þeirra blaða sem ýmis öfl í Rússlandi vildu helst að gufitðu upp. Þann 15. mars árið 2000 brutust tölvuþrjótar inn í tölvukerfi blaðsins og tókst að eyða öllu efni sem átti að birtast í næsta tölublaði. Greinar sem þurrkaðar voru út voru um tengsl stjórnmálamanna við pen- ingamenn í aðdraganda forseta- kosninga sem þá stóðu fyrir dyrum. Meðal margra blaðamanna sem skrifa fyrir Novæja Gaseta er Anna Politkovskæja. Hún hefur ferðast mikið til Tsjetsjeníu og skrifað um stríðið þar sem nú hefur staðið í tíu ár. Stríðið þar sem 75 þúsund rúss- neskir hermenn eiga í höggi við 3.000 tsjetsjenska skæruliða. Liðsforinginn sem bjargaði lífi vistmanna elliheimiTis Anna hefur gefið út bók um ferð- ir sínar til Tsjetsjeníu sem kom út á ensku í fyrra undir heitinu A Small Comer of Hell, Svolítið hom í hel- víti. Þar segir hún meðal annars frá árás rússneska hersins á Grosní, höfuðborg Tsjetsjeníu, árið 1999. Yf- irmenn hersins höfðu ekki veitt því athygli að í eldlínunni var elliheimili með 89 vistmönnum. Enginn virtist hafa rænu á að gera þeim neitt til bjargar en þá gaf liðsforinginn Mo- hammed Jandíev sig fram og óskaði leyfis til að reyna að bjarga gamla fólkinu. Hann fékk sex hermenn með sér og í þrjá daga skriðu þeir um götur Grosní, undir skothríð skæruhða, þangað til þeir komust inn í hverfið Katajama þar sem elli- heimilið var. Gamla fólkið var þá að deyja úr hungri af því rússneski her- inn hafði gleymt tilveru þess. Jandíev og félagar náðu að bjarga öllum úr eldlínunni. Aðeins ein kona lést en hún fékk hjartaáfall. „Fólkið er enn að senda mér bréf og kort á hátíðisdögum. Ég man ekki einu sinni hvað þau heita. En þau muna eftir mér og þau skrifa," segir Jandíev hógvær í bókinni. Anna seg- ist hafa þurft að draga þessi orð upp úr honum. Hann vildi sem minnst um affek sitt tala, sat bara og hrærði í köldu teinu sínu. Hetjan fær enga orðu Síðan lýsir hún því þegar hún fór til Moskvu til að vita hvers vegna Jandíev væri ekki búinn að fá orðu fyrir hetjudáðina eins og honum hafði verið lofað. Lýsingin á rann- sókn hennar á hinni týndu orðu hetjunnar er eins og að fara aftur í tímann. Hún fær þau svör að allar upplýsingar um málið séu einungis „tU opinberra nota". Það var vinsælt orðalag á tímum Sovétríkjanna. Nið- urstaða hennar er sú að þeir her- menn sem „standa sig“ við að myrða og drepa nógu marga í Tsjetsjeníu séu fljótir að fá bæði orður og titla ffá Pútín. En Mohammed Jandíev, hinn ingúsetíski liðsforingi í rúss- neska hernum, hann hvorki nauðg- aði né drap nokkurn mann. Hann bjargaði bara lífi 88 gamalmenna. Fyrir svoleiðis verk fær enginn stöðuhækkun í hernum og hvað þá orðu. Tilnefning hans til hetjuorðu Rússlands frá árinu 2000 er horfin í skýrsluhaug í Moskvu þar sem gaml- ir starfshættir hafa verið teknir upp að nýju. Veggi húsnæðis Novæja Gaseta prýða ljósmyndir af þekktum ein- staklingum úr sögu Rússlands og Sovétríkjanna. Fyrir utan skrifstofu aðalritstjórans Dmítrís Múratov hangir til dæmis ljósmynd af Andrei Sakharov eðlisfræðingi og kunnasta andófsmanni Sovétríkjanna. Þetta er fyrsta og frægasta myndin sem tekin var af Sakharov eftir að Mikhail Gorbatsjov leysti Sakharov úr stofu- fangelsi sínu í borginni Nisjní Novgorod árið 1986. Inni á skrifstof- Hann fékk sex her- menn með sérogí þrjá daga skriðu þeir um götur Grosní, und- ir skothrið skæruliða, þangað tilþeir komust inn í hverfið Katajama þar sem elli- heimilið var. Gamla fólkið varþá að deyja úr hungri afþví rúss- neski herinn hafði gleymt tilveru þess. unni hangir svo mynd af Gorbatsjov með hundinum sínum. Hún er gjöf til Múratovs ffá Gorbatsjov sjálfúm. Ritstjórinn nýkominn frá íslandi ■ Múratov, sem hélt að ég væri sænsk, verður hissa þegar ég segist einnig vera að skrifa um heimsókn mína í íslenskt blað. „Hvað segirðu, ertu frá íslandi?" spyr hann. „Ég var á íslandi bara um daginn. Þar voru menn alltaf að
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.