Dagblaðið Vísir - DV - 28.08.2004, Blaðsíða 35

DV Fókus
LAUGARDAGUR 28. ÁGÚST2004 35
dóttirin
Solla hefursö'ðlað
um og selt staðinn
sem hún ersvotra
I fyrir, Greenan kost
I snúið sér að öðru.
Hún er ljóshærð, kát og lífsglöð og
á útliti hennar má sjá að hún hefur
hollustuna í fyrimími. Solla á
Grænum Kosti hefur kennt íslending-
um að borða grænmeti; grænmeti
sem hefur ekki verið þessari þjóð
mikilvægt í gegnum árin og þekkti fátt
annað en Ora grænar baunir. Græn-
meti væri fyrir kýr og kindur en í besta
falli mætti bragða það með mat.
Nú em vatnaskil í lífi hennar Sollu.
Hún hefúr selt samstarfskonu sinni og
meðeiganda frá upphafi, Hjördísi
Gísladóttur, sinn hlut í ævistarfi þeirra
og snúið sér að öðm. Auk þess var
Solla að flytja inn í nýja íbúð sem er
langt frá hippamenningunni sem hún
tileinkaði sér hér á árum áður. Og hún
á nýjan mann, ungan og myndarleg-
an, sem er ellefu árum yngri en hún.
„Já, hér er allt einfait og naum-
hyggjan í fyrirrúmi en er það ekki
einmitt dálítið hippalegt? Kannski
bara hinn endinn á hippanum," segir
Solla hlæjandi og neitar að hún hafi
alfarið snúið baki við lífsstefnunni
sem fýfgt hefur henni bæði meðvitað
og ómeðvitað frá því hún var lítil
stelpa í foreldrahúsum.
Foreldrarnir hennar allra
stærstu idol
„Það er svo skemmtilegt að
mamma og pabbi em bæði hippar
inn að beini," segir Solia um foreldra
sína, kennarana Eirík Haraldsson og
Hildi Karlsdóttur. „Þau hafa auðvitað
ekki hugmynd um það en þau hafa
verið svona rosalega hippalegt fólk
frá því ég man eftir mér. Mamma var
aldrei eins og hinar konurnar. Á með-
an aðrar mömmur í götunni vom að
baka hefðbundnar súkkulaðikökur þá
bakaði hún kökur án sykurs sem vom
stútfullar af þurrkuðum ávöxtum. Og
þannig hélt ég að það ætti að vera.
Allur matur sem þau gerðu var holfur
og grænmeti notuðu þau með öllum
mat,“ segir Solla og man eftir ferðum
upp í Rauðhóla þar sem foreldrar
hennar em með garð. í byrjun var
hánn ekki annað en grjót og gjaff en
nú hafa þau ræktað þar upp h'tinn
sælureit sem er hrein Paradi's á jörð.
Þetta heilsuæði hennar, hollustu-
fæðið, er því eitthvað sem hefur alltaf
verið hennar stfU í lífinu
„Uppi á Rauðhólum ræktuðu þau
í gamla daga alls kyns framandi
grænmeti sem enginn hafði heyrt
getið um áður en eitthvað sem nú-
tíma íslendingurinn þekkir mjög vel
því ísland hefur breyst mjög mikið á
síðustu ámm,“ segir Solla hlæjandi og
bendir á að foreldrar hennar vom
fyrstu kennarar Sollu á Grænum kosti
hvað grænmetisfæði varðar. Þau eru
hennar Idol og algjör náttúmbörn
eins og Solla.
Gat ekki snúið sér í rúminu
Fyrir tíu árum stofnuðu Solla og
Hjördís Gísladóttir Grænan kost. Þá
hófst hægfara bylting í matarræði
íslendinga.
„Þetta hefur verið himneskur tími
og mjög skemmtilegt að byggja stað-
inn upp. Til okkar komu allar stéttir
samfélagsins að borða og það var svo
ötrúlegt að frá fýrsta degi var biðröð
út á göm. Við litum hver á aðra og
sögðum: „Hvað emm við búnar að
koma okkur í?“ Öll þessi ár hefur ver-
ið nóg að gera og við hefðum vafa-
laust getað útvíkkað starfsemina ef
við hefðum kært okkur um. En frá
upphafi vorum við ákveðnar að halda
þessu innan þess ramma sem við
settum okkur. Við vildum ekki eitt-
hvað stórt batterí enda hefði það
komið niður á gæðunum. Karlmenn
hefðu hins vegar verið fljótir að sjá
tækifærin og Grænn Kostur hefði
blásið út í þeirra höndum. Það var
ekki okkar st£ll,“ segir hún brosandi
og tekur ffam að allan túnann hafi
hún verið ánægð og samstarfið geng-
ið vel.
„Auðvitað er Grænn Kostur litla
afkvæmið mitt og maður lætur ekki
bamið sitt frá sér nema fylgjast með
því áfram. Þess vegna er ég í góðu
sambandi og kem tvisvar í mánuði til
skrafs og ráðagerða, fer yfir matseðil-
\
„Það endaði auðvitað
með því að ég fór al-
veg / bakinu og var frá
vinnu í fleiri mánuði."
inn, þannig að ég sé fram á að hafa
nóg að gera. Nú get ég sinnt þessari
ástríðu mirmi almennilega og verið
með framhaldsnámskeið og allskonar
sémámskeið," segir hún en auk nám-
skeiða hefur hún tekið að sér fleiri
spennandi verkefrú.
„Já ég hef líka tekið að mér að fara
utan og halda námskeið þar og er til
dæmis aftur á leið til Lúxemborgar
þar sem íslendingar búsettir þar em
mjög áhugasamir mn heilsusamlegt
mataræði. Mig hefur líka dreymt um
að geta snúið mér meira að hráfæði
eða lifandi fæði, en ég hef menntað
mig í að vinna með það,“ segir hún
full eldmóös og það er alveg ljóst að
áhugasvið hennar snýst fýrst og
fr emst um vinnuna.
„Já ég er svo lánsöm að geta sam-
einað áhugamálin og vinnuna og það
em ekki allir svo lánsamir," segir hún.
Vesturbæingur í húð og hár
Solla er Vesturbæingur, alin upp
við Ásvallagötuna og á Hagamelnum.
Hún fór snemma að heiman í Sam-
vinnuskólann á Bifröst. Þar var hún í
tvö ár en fór síðan til Kaupmanna-
hafnar.
„Það var 1978 og ég fór að læra
fatasaum, ætlaði að verða handa-
vinnukennari," segir hún sposk en
tekur fram að skólinn hafi verið mjög
skemmtilegur. Hún hafi lært þar
mikið sem hún búi alltaf að.
„f Kaupmannahöfh þurfti ég að
breyta mataræðinu vegna ofnæmis og
fór þá að prófa mig áffarn með það
sem ég þoldi og þoldi ekki. Að heiman
var ég með gott veganesti sem fólst í
því að það komi ekkert fyrirhafiiar-
laust upp í hendurnar á manni, og að
það sé framkvæmdin sem telur, en
það er ein sú dýrmætasta lexía sem ég
hef fengið. Kunnáttan úr foreldra-
húsum er undirstaðan að öllu sem ég
hef síðan lært í matargerð."
Solla var sjö ár í Kaupmannahöfn
en eftir heimkomuna þá fór hún að
vinna með Dóru Einars fatahönnuði
og saumaði meðal annars fyrsm
minnt á það.
„Ég spái svo h'tið í því en það kann
einnig að vera að mér finnist þetta
ekki mikill aldursmunur þar sem
skömmu áður en ég kynntist honum
fór vinkona mín að búa með manni
sem er átján árum yngri en hún. Hún
hafði áhyggjur af því og ég var í því að
stappa í hana stálinu og sannfæra
hana um að aldursmunur væri ekki til
að hafa áhyggjur af. Síðan kynnist ég
Ella og hvað gat ég þá sagt," segir hún
og skellihlær.
„Nei, að öllu gríni sleppm þá telst
aldursmunur ekki í árum heldur
þroska. Fólk þarf að hafa viljann til að
hlúa að hvort öðm og þroskast
saman. í dag eigum við Elli alveg ynd-
islegt samband sem við erum alltaf til-
búin að gefa okkur alveg í,“ segir Solla
en Eh'as er þriðji maður Sollu.
Hefur ekki drukkið í 16 ár
„Já afit er þegar þrennt er en mfnir
sambýlismenn hafa verið yndislegir,
en það er eins og svo margt annað í líf-
inu; fólk vex í sitt hvora áttina og
þroskast sundur," segir hún en elstu
dótturina Hildi Ársælsdóttur, músík-
stelpu í Anímu og Sigurrós, átti hún
með Ársæli Harðarsyni markaðsstjóra
hjá ferðamálaráði. Þau bjuggu saman
í Kaupmannahöfh en skömmu eftir
að þau komu heim skildu leiðir.
Nokkrum árum síðar kynntist hún
Ólafi Jónssyni áfengisráðgjafa og
eignaðist dóttur, Guðrúnu Júh'u sem
nú er tíu ára en hún hefur haft
mömmu eina þar til Elías kom til sög-
unar.
Ekki er víst að allir viti að Solla
' notar ekki áfengi. Hún er alltaf létt og
hefur örugglega fæðst undir áhrifúm
og ljóst að hún þarf ekki áfengi til að
hafa gaman af lífinu. Sjálf segist hún
hafa fæðst með ofnæmi fyrir áfengi.
„Ég get ekki og á ekki að drekka og
hef ekki gert það í sextán ár. Ég hef
fýlgt lífsstefnu sem hefur gert mér það
kleift að líða vel án áfengis öll þessi
ár,“ segir hún brosandi.
Þrátt fyrir að matur og hollusta eigi
„Ég get ekki og á ekki að drekka og hefekki
gertþað í sextán ár."
Eurovisionbúningana. Síðan lá leið
hennar í Myndhsta & handíðaskólann
þar sem hún útskrifaðist eftir 4 ára
nám sem textílhönnuður og var full-
trúi fslands í alþjóðlegri keppni fata-
hönnunamema sem haldin var í
Amsterdam og lenti í 3ja sæti. Með
náminu í MHI og nokkur ár eftir það
vann Solla á Næstu grösum og í ffarn-
haldi af því stofnaði hún Grænan Kost
ásamt Hjördísi.
Nýja starfið hennar Sollu tengist
auðvitað mat, hvað annað? Nú vinnur
hún hjá ný stofhuðu fýrirtæki sem
hefur ýmsar nýjungar á prjónunum
og margar hugmyndir em að veltast í
kollinum á Sollu.
„Já, mig langar mjög að einbeita
mér að því að þróa hollan og góðan
mat fyrir böm sem kæmi í stað
skyndibita. Böm og mataræði er eitt
af mínum stóm áhugamálum. Ég veit
að lengi býr að fýrsm gerð, það sann-
ast á sjálfri mér og dætmm mínum
sem báðar sækja í hollan og góðan
mat. Það þarf því að ná til barnanna á
meðan þau em ung og enn að móta
sirm matarsmekk. Ég er mjög bjartsýn
á að það gangi því grænmetisbuffin
mín seljast betur en fiskibollur."
Aldursmunur telst ekki í árum
Breytingar á lífi Sollu em ekki að-
eins atvinna og heimili. Fyrir tveimur
ámm kynntist hún manni og búa þau
nú saman í nýrri íbúð við Sólvalla-
götuna. Þar er sjávarsýn þar sem
jökulinn ber við loft.
„Já, við búum hér saman og inn-
réttuðum hana eftir okkar höfði. Við
kynntumst í „svetti" eins framandi og
það nú hljómar, erum á sömu línunni
og afar samrýmd. Hann hefur því fall-
ið vel inn í minn lífstíl og dóttir mín
tekur honum vel. Hann er ffarn-
kvæmdastjóri hjá Matráð sem er nýtt
fyrirtæki sem við eigum hlut í ásamt
fleiri góðum mönnum."
Elías Guðmundsson heitir hann og
Solla segir að vissulega hafi það verið
viðbrigði að fara að búa með manni
eftir langan tíma þar sem þær mæðg-
ur hafa verið einar. Hún segist alls
ekki finna fyrir aldursmuninum og
yfirleitt ekki muna eftir því nema vera
hug Sollu nær allan sólahringinn þá
hefur hún gefið sér tíma til að sinna
áhugamálum sínum. Hún hefur
gaman af tónlist og myndlist.
„Öll sköpun á svo vel við mig .
Matseld er náttúrlega ekki annað en
sköpun ef grannt er skoðað. En lífið er
ekki bara vinna og ég hef alla U'ð frá
því ég var lítil stelpa haft ofsalega
gaman af fótbolta. Og hef enn,“ segir
hún og rifjar upp skemmtilega sögu
frá því hún var h'til stelpa. „Þá langaði
hana svo mikið að spila fótbolta en
engin fótboltalið voru fyrir stelpur."
Solla dó ekki ráðalaus heldur lét
snoða sig til að komast á æfingu með
strákunum.
Mætti sköllótt á æfinqu fyrir
Þórólf Beck
,Áhuginn á fótbolta var reyndar
dálítið af öðrum toga. Þórólfur Beck
þjálfaði þá hjá KR og ég var svo skofin
í honum. Hann var mitt átrúnaðargoð
og ég var tilbúin til að gera hvað sem
var til að komast á æfingu hjá honum
og fá að vera nærri honum. Ég mætti
hálf sköllótt á æfingu en hann var ekki
lengi að átta sig á hvers kyns ég var og
vísaði mér í burtu. Og þar með féll
idolið mitt og brást. Ég reyndi ekki að
breyta mér í strák eftir það. Ég var hins
vegar dálífið í handbolta og frjálsum
en fótboltinn var mitt áhugamál eigi
að síður," segir hún og hlær að minn-
ingunum.
„Og enn þann dag í dag elska ég að
horfa á góðan fótboltaleik. Mér finnst
ég hafa lært svo mikið af fótboltanum,
allir í hðinu skipta jafn miklu máh og
til þess að liðið spih vel verður að vera
góður hðsandi og þannig er það líka í
daglega lífinu."
Þessa dagana er Solla að skipu-
leggja námskeiðin sín og hrinda öllum
hugmyndum sínum í Matráð í fram-
kvæmd. Ehas aðstoðar hana í eldhús-
inu og hún þarf ekki að lyfta pottum
lengur. „Ég er bjartsýn á ff amtiðina, er
að verða ágæt í bakinu og hlakka til að
geta sorterað aht sem er að brjótast í
kohinum á mér og gera að veruleika.
Það er ekki yfir nokkm að kvarta og
ekki annað hægt að segja en það sé
himneskt að hfa." bergijot@dv.is
inn og hjálpa til við að gera nýja.“
En einn morgtmn síðastliðinn
vetur vaknaði Soha og gat ekki hreyft
sig. Brjósklos í baki hafði tekið sig upp
og herjaði að henni af fuUum krafti.
„Ég hef verið að vinna við að lyfta
þungum pottum og kössum án þess
að hlífa mér í langan tíma. Fyrir níu
árum fann ég að eitthvað gerðist í
bakinu á mér og leitaði þá til sjúkra-
nuddara sem hélt mér nokkuð góðri
með því að ég mætti til hennar viku-
lega. Sjúkranuddarinn flutti burt af
landinu í fyrrahaust og þá fór mér að
versna. Það endaði auðvitað með því
að ég fór alveg í bakinu og var frá
vinnu í fleiri mánuði," segir hún og
rifjar upp að hún hafi þurft að vekja
mann sinn á nætumar til að snúa sér
írúminu.
„Ég áttaði mig fljótiega á, hversu
vel sem ég myndi ná mér, að minn
tími í eldhúsinu væri hðinn. Ég var
búin að vera ffá vinnu í fleiri mánuði
og fann að tími væri kominn til að
snúa mér að öðru." SoUa seldi því sinn
hlut í Grænum Kosti og segir að þegar
einar dyr lokist þá opnist aðrar.
„Það var svo skemmtilegt að svo að
segja daginn eftir byrjaði sfminn að
hringja. Fólk var að spyrja um nám-
skeið og aftur námskeið en ég hef
aldrei orðið vör við eins mikinn áhuga
og síðan ég tók þessa ákvörðun. Eg
auglýsti fýrir nokkrum dögum og yfir
hundrað manns lét skrá sig fýrsta dag-
Aldursmunurinn
er ekkert Segir Soita
sem nú býr með
mannisemer
talsvert yngri en hún
sjálf. Umfram allt er
hún hamingjusöm
og það segir hún
skipta mestu.
sm z ■