Dagblaðið Vísir - DV - 16.10.2004, Síða 30

30 LAUGARDAGUR 16. OKTÓBER2004
Helgarblað DV
Irma Matchauariani kom fyrst til
íslands í desember 1992. f Georgíu er
töluð georgíska og Irma lagði stund á
rússnesku og rússneskar bókmenntir
í Háskólanum í Tblisi. Hún kom hing-
að til lands ásamt eiginmanni sínum,
Grígol Matchauriani, sem var lög-
ffæðingur að mennt og hafði brenn-
andi áhuga á öllu sem íslenskt var,
sögu menningu og ekki síst málfræði.
Grígol skrifaði bréf til Morgunblaðs-
ins á lýtalausri íslensku þar sem hann
lýsti því að sig langaði til að koma og
sjá draumalandið sitt. í kjölfar grein-
arinnar var svo tekið viðtal við Grígol
í RMsútvarpinu. Saga hans var svo
stórkostleg og málið svo fallegt sem
hann talaði að þetta leiddi til þess að
ríkisstjóm íslands bauð þeim hjónum
hingað til námsdvalar.
Komu fyrst í sex mánuði
„Þegar við komum hingað var
Grígol yflr sig hrifinn af öllu. Hann var
búinn að læra íslensku upp úr orða-
bókum og öllum þeim bókum sem
hann hafði komist yfir árum saman.
Þetta hófst allt með því að þegar hann
var lítill var hann einu sinni í heim-
sókn hjá afa sínum og þessi afi hans
átti íslandsklukku Halldórs Laxness
sem þýdd hafði verið á rússnesku.
Þegar við komum hingað var
dimmur desembermánuður og við
kynntumst fljótt góðu fólki. Við vor-
um hér í tæpa sex mánuði og heima í
Tblisi var dóttir okkar, Tamar, sem þá
var tveggja ára. Hún var í pössun hjá
foreldrum mínum. Þegar við komum
hingað var Grígol búinn að þýða sex
íslendingasögur og var að vinna að
þýðingu á bók um Jón Arason.
Eftir að þessi tími okkar hér var lið-
inn fórum við heim til Georgíu og það
var ætlun okkar að koma svo hingað
aftur við fyrsta tækifæri. Grígol ætlaði
að koma þeim bókum í prentun sem
hann var með í smíðum, en það tókst
ekki þá. Ég kom því aftur á móti í verk
seinna.”
Uppfyllti draum eiginmannsins
„Ekki fór eins og okkur hafði
dreymt um því Grígol lenti í umferð-
arsfysi og lést af sárum sínum. Á þess-
um tímapunkti var ég heima með
dóttur okkar, hafði lokið háskólanámi
í málfræði og bókmenntum 1990 og
var alveg tilbúin að fara aftur til fs-
lands með manninum mínum.
Þetta var auðvitað mikið reiðar-
slag og sorgin ólýsanleg. En að
nokkrum tíma liðnum fann ég að ég
vildi klára það sem Grígol hafði byrjað
á, fyrir utan að ég vildi láta draum
hans rætast um að Tamar fengi að
læra íslensku. Hann sagði svo oft að
/
\ ODKAkl lii \ \
IAUSTURBÆ
"Steinn Ármann Maanússon sannar hér enn
einu sinni að hann er frábær gamanleikari. Hann
mætir á svið með skemmtilegt persónugallerí og
dregur upp hvern karakter með skyrum og
skörpum dráttum." V.S. Fréttabl.
"Helga Braga er síðan Eyja og er full ástæða til
að sjá sýninguna bara hennar vegna" P.B. DV
" að þeim tækist að fá salinn tii að liggja úr hlátri
lungann úr sýningunni, enda textin yfirleitt
bráöfyndinn sem og gervi hinna mismunandi
persóna" S.A Morgunblaðið
" Ég gæti trúað að þessi sýning Gunnars og
samstarfsfólks hans eiai alla möguleika á að slá
í gegn" og ganga lengi því hér er komiö verk sem
ætti að höfða til hinna traustustu í hópi
leikhúsáhorfenda.sem eins og allir vita eru konur
á miöjum aldri." S.A.. Morgunblaðið
"Kristlaug María hefur ótvíræöa hæfileika til
skrifta á skopefni...." S.A. Morgunblaöiö
Sun. 24/10 kl.20.00 Örfá sæti laus
expert maKiAciaAhoí
| Miðasala : www.midi.is Sími: 551 4700 www.vodkakurinn.is |
hann langaði mikið til þess að geta
talað íslensku við dóttur sína.
Draumar hans rættust ekki en við
fylgdum þeim eftir. Ég kom svo
hingað aftur með dóttur mína sem
byrjaði hér í bamaskóla 1997 og þá
lagði ég stund á íslensku í Háskólan-
um og bjó með Tamar litlu á stúd-
entagarðinum. Það voru mjög góðir
tímar.
Of litlar kröfur í íslenskum
skólum
Núna er Tamar á fjórtánda ári og
ég á erfitt með að sjá fyrir mér að hún
verði einhvers staðar annars staðar
en á íslandi. Við tölum saman ge-
orgísku en auðvitað blandast íslensk
orð og hugtök inn í, sérstaklega þegar
verið er að tala um daglega hluti úr
Landnámsmenn
skóla eða um félagana. Tamar er nú á
fjórtánda ári, er hundleið á verk-
fallinu og á erfitt með að láta tímann
líða, bara eins og allir hinir
krakkamir.
Þegar ég var á hennar aldri fór
enginn tími til spillis. Við vorum alltaf
í skóla frá átta á morgnana til þrjú á
daginn og unnum svo heilmikla
heimavinnu. Það var viridlega ætlast
til einhvers af okkur. Það em alltof
litlar kröfur gerðar til krakka héma.
Það er ekki hollt fyrir þau í framtíð-
inni.
Búin að skjóta rótum á íslandi
Það sem ég sakna mest frá Georg-
íu, fyrir utan vini og fjölskyldu, er
náttúran, trén og svo heitt hafið sem
ég get kastað mér í. Hér er allt auðvit-
að umlukið hafi en ég get
ekki hugsað mér að
kasta mér í hafið hér -
Elísabet Brekkan

alls ekki. Ég er mikið fyrir hita, þó ekki
of mikinn. Ég fór síðast til Georgíu í
nóvember í fyrra og þótt mér þyki
alltaf gott að koma heim er ég búin að
skjóta rótum á íslandi, ef það þá er
hægt fyrir fullorðna manneskju.
Ástandið í Georgíu hefur verið
mjög slæmt, en nú, með nýjum for-
seta, er eins og fólkið sé miklu bjart-
sýnna. Hér á íslandi hef ég komið
mér ágætlega fyrir, ég er í föstu starfi
á daginn og kenni rússnesku á kvöld-
in. í næsta mánuði fer ég svo til Ge-
orgíu til þess að verja doktorsritgerð
mína en hún fjallar um þýðingar á ís-
lendingasögum yfir á rússnesku og
georgísku.
Alveg sama hvað á dynur eru ís-
lendingasögumar alltaf öðruvísi og
vinsælar. Ég get ekki séð fyrir mér
hvort ég verð hér eða þar þegar ég
verð gömul, helst vildi ég geta verið á
mörgum stöðum í einu.“
8