Dagblaðið Vísir - DV - 16.10.2004, Síða 36

36 LAUGARDAGUR 16. OKTÚBER 2004
Helgarblað TJV
Eins og allir sannir íslendingar
er ég yfirleitt annaðhvort fullur,
þunnur eða í vinnunni. Á sumrin
sprettur íslendingurinn upp úr
skammdegisþunglyndinu og þá ör-
fáu daga sem sóiin skín og flestöll
fyrirtæki veita starfsmönnum sín-
um sólarleyfi leggst hann út á Aust-
urvöll eða í Nauthólsvík eða situr á
Kaffi París og drekkur dýrasta bjór í
heimi. Undir lok sumars safnast svo
landinn fyrir á sólarströndum suð-
ursins og drekkur þar öllu ódýrari
bjór til að undirbúa sig undir yfir-
vinnutörn vetrarins, svo hann hafi
nú efni á að komast aftur í ódýra
bjórinn næsta sumar. Þannig er
hringrás íslendingsins; Vinna, rign-
ing, rok, Spánn, rok, rigning, vinna.
Fordómar gagnvart hjól-
reiðafólki
En ég var staðráðinn í að brjót-
ast út úr mynstrinu. f stað þess að
koma heim sólbrunninn og þunnur
ákvað ég að gera eitthvað annað í
þetta skiptið. Eitthvað hollt. Eitt-
hvað mannbætandi. Ég ákvað að
hjóla. Um Bretland.
Hvers vegna að hjóla, spyrðu, og
hvers vegna um Bretland? Nú er
það að hjóla í sjálfu sér ekki bara
bæði sársaukafullt og erfitt, heldur
er Bretland afar óaðlaðandi land
yfir höfuð og þá sérstaklega til að
hjóla um, mikið af hæðum, rign-
ingu og roki og miklir fordómar al-
mennt gagnvart hjólreiðafólki. Til
hvers að fara erlendis þegar maður
hefur allt hérna heima?
En mínus og mínus gera plús,
segja þeir í stærðfræðinni. Tilhugs-
unin um að komast burt ætti að
gera það að verkum að maður hjóli
eins og óður maður, enda engin
Valur Gunnarsson
segir frá hjólreiða-
ferðalagi sínu um
Skotland.
Bréf frá Bretlandi
önnur leið til að hjóla um Bretland
eða yfirhöfuð.
Enginn vegur fær út úr Edin-
borg
Við vorum sem sagt staddir í Ed-
inborg. Að komast út úr Edinborg
er ekki einfalt mál, frekar en við var
að búast. Við lögðum af stað eftir
hádegi og hjóluðum eftir einhverju
sem virtist vera vegur út úr borg-
inni, en alltaf þegar við virtumst
vera við það að yfirgefa hana lent-
um við á vegg. Það var óljóst hvort
þeir hefðu verið reistir þarna á öld-
um áður til að meina Englending-
um inngöngu að Edinborg eða öllu
nýlegar til að gantast í hjólreiða-
fólki, enda Skotar eins og aðrir Eng-
lendingar víðfrægir fyrir húmor
sinn.
Mensi hafði keypt sér hjólaleiða-
bók sem átti að hjálpa okkur í gegn-
um undur breskrar hjólreiðamenn-
ingar. Hann tók upp bókina og
fletti. Bókin sagði okkur að leita að
bílastæði, sem virtist undarleg leið
til að byrja ferðalag, en hverjir vor-
um við að efast um visku hennar
eða bóka yfirhöfuð?
Við fundum bílastæðið, en útúr
þessari endalausu borg virtist eng-
inn vegur fær. Einkaspæjarinn Dirk
Gently hafði sagt í annari bók að
flifií
Enn i Edinborg Dæmi-
gerður skoskur sekkja-
plpuleikari I vinnunni.
Rétt fyrir brottför
Dæmigerður Skoti að
gera mest lltið.
b ■
jM ■ **•*»», I
! ■ i
í Edinborg Dæmi-
gerður skoskur nemi I
aukavinnunni.
best væri að finna einhvern sem
virtist vita hvert hann væri að fara
og elta hann. Þannig væri auðveld-
ast að komast á áfangastað, þó það
væri ekki endilega manns eigin.
Okkar lausn var þó einfaldari. Við
þurftum einungis að finna hjól-
reiðamanneskju sem virtist vita
hvert hún væri að fara, og elta hana.
Við stóðum áttavilltir á bíla-
stæðinu, enda vissum við ekki
hvernig öðruvísi við ættum að
standa. Ekki leið á löngu þangað til
maður með hjálm, í spandexfötum
og með sólgleraugu, þó næstum
áþreifanlegur skortur á sólu væri,
birtist á fáki sínum. Hann hjólaði
fram hjá okkur og hvarf ofan í jörð-
ina.
Hæðir og rollur í skoskum
sveitum
Við fórum frá því að vera átta-
villtir og yfir í að vera ráðviUtir og
ákváðum að áður en að við yrðum
kynvilltir eða þaðan af verra væri
best að elta hann. Þegar við nálguð-
umst staðinn sem hann hafði horf-
ið sáum við hvar göng birtust okk-
ur. Við héldum eftirförinni áfram.
Göngin teygðu sig svo langt sem
augað eygði. Mensi fór á undan mér
og hvarf inn í myrkrið. Ég elti bæði
hann og manninn með sólgleraug-
un. Fyrr en varði birtist, eins og mér
hafði svo oft verið sagt en var næst-
um hættur að trúa á, ljósið við enda
myrkursins. Ég hjólaði í áttina að
því. AUt varð bjart. Við vorum
komnir út í sveit.
Skoskar sveitir eru ekki svo ólík-
ar þeim íslensku. Hæðir og rollur á
víð og dreif. í fjarska voru menn að
spfla fótbolta, og í forgrunni var
lækur. Af einhverjum óútskýranleg-
um ástæðum voru innkaupakerrur í
læknum, líklega enn eitt dæmið um
hinn óviðjafnanlega breska húmor.
Það versta var þó rokið, sem blés í
andlitið á manni sama hvert maður
snéri.
Helgasta vígi stéttaskipting-
arinnar
Ferðin hélt áfram undir raf-
magnsnúrur og yfir hæðir, þangað
til við komumst á hjólaþjóðveg
númer eitt. Á hjólaþjóðveginum,
sem var rétt fyrir ofan rennisléttan
Skoskar sveitir eru
ekki svo ólíkar þeim
íslensku. Hæðir og
rollur á víð og dreif. í
fjarska voru menn að
spila fótbolta, og í
forgrunni var lækur.
bílaþjóðveg, tóku við fleiri holt og
hólar. Þannig gekk dagurinn fýrir
sig áður en við komumst til næsta
bæjar, Dalkeith. Ég var viss um að
aldrei hafi jafn þungur maður
hjólað jafn langt ódrukkinn. Ég dró
andann djúpt og leit um öxl. Fyrir
aftan mig glitti enn í Edinborgar-
kastala í fjarska. Við vorum þá enn í
úthverfunum. Örmagna settist ég á
barinn og fékk mér bjór. Fyrst mér
leið svona eftir fyrsta daginn, sem
var þó ekki nema hálfur, gerði ég
mér ekki miklar vonir um að lifa
þann næsta af.
Bærinn Dalkeith er helst þekktur
fyrir að vera heimabær Rugbyliðs-
ins Dalkeith RFC. Boltaleikir voru
það sem alþýðunni var gefið þegar
trúarbrögðin hættu að vera nógu
öflugt ópíum. Fótbolti og rugby
voru enda fundin upp í Bretlandi,
helgasta vígi stéttaskiptingarinnar,
þar sem Marx dvaldi mestan hluta
ævinnar og fékk meir en nógan inn-
blástur til að skrifa Das Kapital.
Hver ætti svo sem að efast um það
sem stendur í bókum, en það skipti
ekki lengur máli, nú höfðum við
fótboltann. Breska heimsveldið
breiddi fótboltann síðan út um all-
an heim. Jafnvel til Bandaríkjanna,
þar sem hann var, líkt og lýðræðið,
misskilinn, og menn héldu að það
væri í lagi að taka hann upp og
hlaupa með hann í burtu.
Erfiðasta þolraunin: Skoskur
morgunverður
Fótboltinn var þó, eins og allt
sem undirstéttin ágirnist, fundinn
upp af yfirstéttinni í einkaskólunum
Eton og Rugby. Skólastjórar sættu
sig með semingi við athæfið þar sem
það var talið minna siðspillandi en
Á hjólaþjóðvegi nr. 1
Fegurðin er einstök.
Lagt í'ann
Leitandi að
leiðinni úr Ed-
inborg.
önnur áhugamál skóladrengja, svo
sem fyllerí, fjárhættuspil og enda-
þarmsmök. í Rugby voru fyrstu sam-
hæfðu reglurnar skrásettar árið
1846, en ekki leið á löngu þar til Eton
strákarnir neituðu að spila eftir Rug-
by reglum, og árið 1863 bönnuðu
þeir snertingu knattarins með hönd-
um. Eton strákarnir voru af betra
kyni en nemar í Rugby, og þeirra
reglur urðu víðast hvar ofan á, þó
minnihlutahópar haldi enn í sérí-
þróttina rugby.
Tilhugsuninn um fótbolta bland-
aðist þreytunni eftir erfiði dagsins,
og ég lognaðist útaf í rúminu á lítilli
sveitarkrá, og svaf betur en ég hafði
gert lengi. En um leið og ég vaknaði
þurfti ég að takast á við aðra íþrótt,
mína erfiðustu þolraun hingað til.
Ég þurfti að kljást við skoskan morg-
unverð.

Fótboltaiið í sveitinni Bolta-
leikir voru það sem alþýðunni var
gefið þegar trúarbrögðin hættu
að vera nógu öflugt ópíum.