Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1926, Síða 102

gagnsœr þannig -sœ, -sœtt fær,
situr r þar eigi.
9. Fagrari og fagrastur
fagur burtu hrindi,
en svo fegri fegurslur
fast i máli bindi.
10. Athuga miðstig mjög þú reyn,
mál svo rjett þjer sæmi,
þágufalli þarað bein,
þessa lít hjer dæmi.
11. Tala og skrifa pví meir þú,
en pess meir hafna skaltu,
mikið fyr úr máli snú,
en miklu fgr svo haltu.
12. Reyndu að beygja rjett og snjalt
ráða, meta, unna,
rjóða, hrinda rjett nem alt,
ræk svo vel að kunna.
13. Unna, kunna, muna, má,
munu, eiga, skulu,
purfa, vilja, vera, kná,
vil hjer tylftarþulu.
14. Sagnir sterkar fjórar fá
framsögunútíð veika,
hrinda, kvíða, hanga og þá
heita lát með reika.
15. Sögn að beygja rögg með reyn
rjett í miðmyndinni,
þar er ei ustum ending nein,
allir þetta flnni.
16. Þannig fundumst, þrávalt vjer,
þótt svo fgndumst eigi,
en nú finnumst, sem þú sjer,
sagnir hver svo beygi.
17. Fjóra skift í flokkana
Snn eg sögnum veikum,
(98)