Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1926, Síða 112

af hinu bréfinu, sem skrásett er pann 14. Maji
1824.
Um gáfur Hóseasar er það hið sannasta að segja,
að námsgáfur hefir hann vel svo í meðallagi, en
skilning eða greindargáfu einhverja ena beztu og,
hvað mest er ætíð umvarðandi, sanngirni við lær-
dómsálit á nýjum bókum, einkum hvað snertir lær-
dómsverk pess margfróða spekings og óþreytanlega
sagnaritara doct. Stephensens. En pótt Hóseas, svo
sem einn litilsigldur unglingur, kunni fyrir sifellda
storma og skrugguviðri að hallranga eða skrika út
af veginum, það er mannlegt, pví þegar um lær-
dómssakir á að gera eður með sannsýni að greina
rétt frá röngu og fyrri og upplýstari tíðir og þessara
lærdómsvini frá gömlu myrkri og auladóm og eldri
alda villuhundum, má eiga vísa skörpustu skara- og
hvirfilbylji víðast hvar á norðurströndum, svo fáir
koma fram, sem standa þá af sér. Pó kann Bergur
scholasticus Guðmundarson að hrósa sér af því eina,
að hann í öllum þessum djöflagangi hefir allt til
þessa dags góðri baráttu barizt, behaldið trúnni og
góðri samvizku, og nú áður en langt um líður
hygg eg, að hann muni syngja þeim sitt fagnaðar-
adieu.
No. 3, 4 og 5 fá hér ekki rúm fyrir sinn karakter,
með þvi þar mundi margt til umtals koma, og þótt
einn þessara hafi sterka greindargáfu, svo hefir hann
þó ekki ætíð notið sanngirni i dagdómum sinum,
hvers vegna hann og Bergur scholasticus Guðmund-
arson hafa sjaldan sem aldrei getað orðið samdóma
.í critique eða censu um lærdómsverk manna, eink-
um þegar hefir verið að gera um bækur þess hátt-
upplýsta lærdómsvinar doct. Stephensens, hverjum
síð[a]stnefndu B[ergur] scholar Guðmundsson hefir
ætið valið og mun ætíð velja hinn efsta sess, með
því það er aldrei ofhermt, sem sú greinda og skarp-
(108)