Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1930, Blaðsíða 36

sumarið 1921. Eftir ósk þeirra útvegaði eg þeim
islenzkan stúdent, ungfrú Óiöfu Jónsdóttur, og dvald-
ist hún á heimili peirra i Valence hálft annað ár og
kenndi þeim íslenzku. Pað fór fyrir Cahen sem ýms-
um öðrum Norðurálfumönnum, er taka að fást við
norrænar tungur, að hugur hans dróst meir og meir
að fornbókmenntum og tungu íslands, og hafði hann
aflað sér ágætrar þekkingar á hvorutveggja. Var það
ein af vonum hans, er aldrei rættust, að hann gæti
farið til íslands og haft vetursetu í Reykjavík. Pegar
hann féll í valinn fyrir örlög fram, missti fsland þar
góðan vin og islenzk fræði einn þann mann, sem
liklegastur var til þess að auka þekkingu á menn-
ingu vorri erlendis og varpa nýju ljósi á mikilvæga
þáttu hennar. Siguiður Nordal.
Paul Yerrier
er fæddur 13. febrúar 1860 í Ferté-Macé i Normandi.
Áð ioknu stúdentsprófi lagði hann stund á viðtækt
tungumálanám, en sneri sér þó brátt sérstaklega að
germönskum málum og Norðurlandamálum, er
hann stundaði bæði í Frakklandi og Þýzkalandi.
Var hann siðan um allmörg ár kennari i þýzku og
ensku við rikisskóla i Besanfon og París. Doktor í
heimspeki við Parísarháskólann varð hann 1909.
Sama ár var stofnað handa honum aukaprófessors-
embætti við Sorbonne (Parísarháskólann) i tungum
og bókmenntum Norðurlanda, en aðalprófessor varð
hann 1911. Síðan 1922 heflr hann verið formaður
fyrir Inslitut d’Études scandinaves. (Stofnun fyrir fræði
Norðurlandabúa.)
Verrier hefir því miður ekki enn komið til íslands,
en til annara Norðurlanda hefir hann oft komið.
Hann er prýöilega að sér i öllum Norðurlandamálum,
svo að hann i kennsiustundum sinum getur leikið
sér að þvi að taka þau öll samtímis, sýna hvernig
(32)