Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1930, Qupperneq 107

grútartýru og bjuggum út ösku- og steinapoka, til
þess aö allt væri til taks næsta inorgun, er öskudags-
íagnaðurinn byrjaði. Þá var barið að dyrum, viö
krakkarnir þutum út; fyrir dyrum stóðu karl og kona
Og báðusl gistingar. Pau voru sýnilega langt að kom-
in; bar konan úttroðinn pokasnigil á bakinu, en karl-
maðurinn fjórðungspott.
Við leiddum pau í baðstofu, því að við vissum, að
öllum var heimil gisting á bæ foreldra minna. Pegar
þeim hafði verið unninn beini, fór móðir mín að
spyrja þau spjörunum úr, hvað þau hétu, hvaðan
þau væru, hvert þau ætluðu o. fl. Sagðist þeim svo
frá.
Pau hétu Pétur og Guðrún og voru hjón. Voru þau
komin gangandi alla leið norðan af Melrakkasléttu,
höfðu búið þar litilfjörlegu búi, átt nokkur börn, flest
á legg komin, en svo kom skæð umferðarveiki í sveit
þeirra, tóku börn þeirra veíkina og dóu öll, nema
eitt eða tvö, eg man ekki hvort heldur, þau yngstu.
Varð þeim svo mikið um þær raunir, að þau höfðu
ekki sinnu á að hiröa um búið og eirðu eklti í hér-
aðinu, komu barninu eða börnunum í fóstur, yflrgáfu
hreysið og héldu af stað, hún með skiptaföt þeirra á
bakinu, en hann með pottinn,. tii þess þó að hafa
eitlhvert eldhúsgagn, þegar þau settust að. Var nú
ferðinni heitið vestur undir Snæfellsjökul; hafði Pét-
ur heyrt, að þar væri björgulegt pléss í verstöðunum
undir jökli og hugðist helzt að setjast þar að.
Pau gistu hjá okkur i tvær nætur, því að mamma
sagði, að þeim mundi full þörf að hvíla sig daginn
eftir, og líklegast biði þeirra ekki sú sælan undir
jökli, að þeim lægi svo mjög á að komast þangað.
Nokkurum árum siðar bar Pétur aftur að garði hjá
okkur; var hann þá sendimaður prestsins á Setbergi
í Eyrarsveit; átti hann að fara suður í Kjós og sækja
þangað kú fyrir prestinn.
Eg man, að móðir mín spurði hann eftir högum
(103)