Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1977, Side 184

söngvar eru svo áhrifaríkir, að hlustandinn grætur, þó
að hann skilji ekkert í þýskunni, en það bendir til þess,
að réttur hljómur sé í orðunum, hann sé í samræmi við
merkinguna. Eyrað tekur eftir þessu og þaðan kemst
það til hjartans.
Það eru til menn, sem leggja á sig mikið erfiði til þess
að geta bent á snögga bletti á trúarbrögðum eða tungu- !
máli, menn, sem leita að göllunum en reyna aldrei að leið-
rétta eða bæta. Þeir koma ekki einu sinni með uppá-
stungur, en ég er ekki einn af þeim. Nei, ég hef nú sýnt
og sannað, að þýskan þarf endurbóta við, og ég er
reiðubúinn að framkvæma verkið. Ég er a.m.k. reiðu-
búinn að leggja fram hinar réttu tillögur til endurbóta.
Þetta gæti að vísu sýnst lítil hæverska, en ég hef varið
níu vikum til lærdóms og gagngerðrar rannsóknar á þessu
tungumáli, og ég hef því fengið miklu meira traust á
mér til starfsins en þótt ég hefði lært bæði lengur og
betur.
Tillögur mínar.
1. Það þarf að sleppa þágufallinu. Bæði ruglast það
saman við fleirtöluna, — og svo getur heldur enginn
vitað fyrir víst, hvenær hann er í þágufalli, nema
hann uppgötvi það af hendingu, og hann veit heldur
ekki hvar og hvenær hann komst í þágufallið, hve
lengi hann hefur verið þar, eða hvort hann sleppur
nokkurn tíma úr því aftur. Nei, þágufallið er heimsku-
leg skrautfjöður, sem best er að reita af.
2. Það á að færa sögnina fram á við. Þótt látin sé kraft-
góð sögn í skothylkið, er ógerlegt að skióta nokkra a
hugmynd niður á venjulegu, þýsku færi. í mesta lagi
er hægt að vængbrjóta. Og sögnin, þessi mikilvægi
partur ræðunnar, verður að vera svo framarlega á
sviðinu, að hægt sé að sjá hana með berum augum.
3. Nauðsynlegt er að innbyrða í málið einhver kröftug
(182)