Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1977, Síða 185
blótsyrði úr öðrum málum, svo að hægt sé að segja
rétt orð á réttum stöðum.
4- Það þarf að endurskipuleggja kynin og útbýta þeim
samkvæmt vilja og tilætlun skaparans.
5. Löngu orðin margsamsettu á að gera útlæg úr málinu
eða þá heimta, að ræðumaður segi þau í bitum með
kaffihléum á milli. En best væri að losna alveg við
þau, því að hugmyndir eru léttari viðtöku og melt-
ast betur, þegar þær koma ein í einu, en þegar þær
hafa runnið saman í einn kökk. Því er lika svipað
farið um andlega fæðu og hina efnislegu, að hún er
ólíkt lystugri og geðslegri, þegar hún kemur að vör-
unum í skeið, en þegar hún kemur í skóflu.
6. Hver maður verður að þagna, strax og hann hefur
lokið máli sínu. Hann má ekki hengja aftan í meining-
arlausa halarófu af „haben sind gewesen gehabt ge-
worden sein.“ Þessar eftirhreytur gera málið óvirðu-
legt. Burt með þær!
7. Allar innskotssetningar eiga að hverfa úr málinu, öll
aðalinnskot og aukainnskot og allar tilvísunarsetningar
inni í aukainnskotssetningum og hver einasta innskots-
setning, sem er í sjálfum tilvísunarsetningunum. Þetta
á allt að fara fjandans til. Hver maður á að vera
skyldur til að tala blátt áfram og ljóst mál. Ef hann
er fullur af málalengingum' getur hann undið þær upp
úr sér og sest á þær. Hann á ekki að demba þeim á
aðra. Dauðarefsing ætti að liggja við slíku.
8. Það á að halda eftir í málinu orðunum Zug og Schlag,
og öllu smáræðinu, sem þeim fylgir, en taka öll önn-
ur orð úr umferð. Þetta myndi gera málið miklu
auðveldara.
Jæja, nú hef ég gert grein fyrir tillögum mínum um
brýnustu og nauðsynlegustu endurbæturnar. Ég hef
reyndar enn fleiri á prjónunum, en ég mun ekki birta
þær opinberlega, fyrr en það tillit hefir verið tekið til
þessara, að ég verði löglega ráðinn af ríkisvaldinu til þess
að vinna þetta bráðnauðsynlega málhreinsunarstarf.
(183)