Bræðrabandið - 01.04.1979, Blaðsíða 3

hann vildi það sem faðir hans vildi
(Jóh.10,17.18).
HJÁLPRÆÐIÐ STAFAR FRA KROSSINUM
Það var í mannlífi sínu sem Drott-
inn færði hina fullkomnu fórn fyrir
okkur. Frá blóði krossins kemur hjálp-
ræði okkar. Þar var lausn okkar tryggð
og syndir okkar fyrirgefnar. Við höfum
frið við Guð fyrir Drottinn vorn Jesúm
Krist. Við eigum allt að þakka því
sem hann gerði fyrir okkur á Golgata-
hæðinni. En minnumst þess ávallt að
vegna þess að hann er lausnari okkar
mun líf í vaxandi hlýðni eins og hann
sýndi fylgja á eftir þvx hann er líka
stjórnandi okkar. Fyrir innblástur
Andans sá Páll þennan blessaða sann-
leika iskýrt og greinilega af miklu
innsæi. Hann setti fyrir hugskots-
sjónir endurfæddra kristinna manna
hinn hæsta staðal kristi líkrar hlýðni.
ÞÓ við getum aðeins vegna fullkomins
réttlætis Krists staðið frammi fyrir
Guði núna og í dóminum sem koma skal
er Jesús einnig fordæmi okkar.
Það er einnig á aðra vegu sem
mannleiki Krists opinberast. Samúð
hans og meðaukun með mannlegum verum
og skilningur hans á raunverulegum
þörfum þeirra birtast okkur aftur og
aftur í guðspjöllunum. Það er til
dæmis frásögnin um lamaða manninn sem
horfðist í augu við dauðann með hræði-
lega byrði fortíðarinnar á hjarta
sínu. Áður en hann var læknaður var
fjarlægð hin hræðilega sektabyrði og
syndir hans voru fyrirgefnar. FÓlk
var furðulostið. "Aldrei fyrr", sagði
það,"höfum við séð annað eins" (Mark.
12,12).
Og hver verður ekki snortinn af
sögunni um brúðkaupið í Kana í
Galelíu? VÍninu var deilt út og svo
kom vandamál upp sem hefði orðið til
þess að setja stóran blett á þennan
mikla dag ungu hjónanna. Fyrir krafta-
verk Jesús fékkst vín og það var það
besta. Hann er ekki hér líkamlega í
dag til þess að hjálpa hverjum hjónum
á brúðkaupsdegi þeirra.En sagan gerir
það ljóst að hann ber umhyggju fyrir
okkur og hugsar um alla dýrmæta at-
burði í lífi okkar. Hann vill að við
eigum hugljúfar minningar. Og til þess
að við misskildum ekki málið bætir
jóhannes því við að í þessu fyrsta
kraftaverki hans hafi hann opinberað
dýrð sína og lærisveinar hans trúðu
á hann (JÓh.2,11) og það geri ég líka.'
En sú saga sem mér finnst mest
til um er sú sem sögð er í fyrstu vers-
um í 8.kap. jóhannesar guðspjalls.
Konan var staðin að því að drýgja synd
en leyfði manninum sem syndgaði með
henni að sleppa. Síðan drógu þeir hana
inn í musterið og dreifðu hópnxim sem
var í kringum Jesú og settu hana mitt
á meðal þeirra. Þeir gerðu skömm hennar
opinbera og höfðu aðeins eitt í huga:
"Að finna eitthvað til að byggja á
ákæru sína gegn Jesú. Endalok sögunnar
eru skelfileg. "Rettlátu" mennirnir,
andlegu leiðtogar þjóðarinnar lögðu
á flótta, og synduga konan hlaut fyrir-
gefningu. Fyrir sanna samúð birtast
alltaf máli í réttu ljósi. Þetta mál
sýndi það að til eru syndir sem eru
skelfilegri en hórdómur, þó að slæmur
sér, og geta þær gert líf hinna virðu-
legustu manna viðbjóðsleg í augirni him-
insins. Hún sýnir einnig að fyrir-
gefning Jesú hreinsar og læknar. Hún
leysir menn og konur úr þrælkun syndar-
innar og gefur þeim frelsi. Með því
er ekki (jefið eftir fyrir hinu illa
- aldrei, því að krossinn segir okkur
skýrt hversu syndsamleg syndin er í
augum Guðs - miklu fremur er hún for-
dæmd í öllum myndxom og þeim bjargað
sem hún er herra yfir og þeir klæddir
í fullkominn réttlætisskrúða Krists.
En ég verð að minnast á eitt annað
atriði sem snertir samúð og mannleika
Drottins. Syndin dregur mannkynið
niður á við. HÚn niðurlægir mannkynið
og skemmir mynd Guðs í okkur. Satan
hefur yndi af slíkum handaverkum sínum
og leitast við að koma skuldinni á
Guð. En Jesús, Drottinn okkar kraup
lágt í kærleika og samúð og með lífi
sínu og dauða á jörðinni gerir hann það
mögulegt að endurreisa í okkur og í
öllu mannkyni okkar raunverulega mann-
dóm. Með krossi sínum leggur hann það
gildismat á okkur sem er ofar mannlegum
skilningi okkar að greina og endurreis-
ir okkur og gefur okkur aftur þá
reisn og göfgi sem er meiri en Adam
átti í syndlausu ástandi sínu. Með
mannlífi hans er manndómur okkar endur-
leystur. Ó hversu mikið ég elska hann
vegna samúðar hans og meðaumkunarl Ég
beygi mig djúpt niður í aðdáun á frels-
aranum. Hvernig gætum við annað en vilja
hans? □
3