Bræðrabandið - 01.04.1979, Blaðsíða 14

GOLGATA
2. hluti
Hann öðlast að nýju sannfæringu
um að hann sé Kristur. Hann snýr sér
að meðsektarmanni sínum og segir:
"Hræðist þú ekki einu sinni Guð, þar
sem þú ert þó undir sama dómi?" Hinir
deyjandi ræningjar hafa ekkert framar
að óttast af mönnum. En að öðrum
þeirra sækir sú sannfæring að til sé
Guð sem honum beri að óttast, framtíð-
arsýn sem vekur honum ugg. Og nú er
syndum spillt æviskeið hans senn á enda
runnið. "Og við erum það með réttu,"
stynur hann, "því að við fáum makleg
gjöld fyrir það sem við höfum gjört, en
þessi hefur ekkert rangt aðhafst."
NÚ er einskis spurt. NÚ eru engar
efasemdir, engar álasanir. Þegar ræn-
inginn var sakfelldur fyrir afbrot sín
hafði gripið hann vonleysi og örvænting.
En nú vakna hjá honum undarlegar,
mildar hugsanir. Hann minnist alls
þess sem hann hefur heyrt um Jesúm,
hversu hann hefur læknað sjúka og
fyrirgefið syndir. Hann hefur heyrt
orð þeirra sem trúðu á Jesúm og fylgdu
honiam grátandi. Hann hefur séð og
lesið áletrunina yfir höfði frelsarans.
Hann hefur heyrt vegfarendur lesa hana,
suma harmþrungna með titrandi vörum,
aðra með flymtingum og háðglósum.Heil-
agur andi upplýsir huga hans og smám
saman tengist vitnisburðurinn saman,
hlekkur við hlekk. 1 Jesú, særðum,
hæddum og hangandi á krossinum, sér
hann guðslambið sem ber synd heimsins.
1 röddinni blandast saman angist og
von þegar hin umkomulausa, deyjandi sál
varpar sér í faðm hins deyjandi frels-
ara. "Jesú, minnst þú mín," hrópar
hann, "þegar þú kemur í ríki ríki þitt.'"
Svarsins þurfti ekki að bíða.
Mildum, hljómþýðum rómi, fullum af kær-
leik, samúð og valdi, sagði Jesús:
"Sannlega segi ég þér í dag: þú skalt
vera með mér í Paradís."
Allar hinar löngu kvalastundir
hafa lastmæli og háðsyrði glumið í
eyrum Jesú. Meðan hann hangir á kross-
inum berast enn upp til hans háðglósur
og bölbænir. Með þrá í hjarta hefur
hann hlustað eftir einhverjum vitnis-
burði trúar frá lærisveinum sínum. Hann
hefur aðeins heyrt hin dapurlegu orð:
"Vér vonuðum að hann væri sá er leysa
mundi ísrael." Hversu mikil hughreyst-
ing það var frelsaranum þegar hinn
deyjandi ræningi lét þannig í ljós trú
sína og elsku.' Meðan forystumenn
Gyðinga afneita honum og jafnvel
lærisveinarnir efast um guðdómi'hans,
þá kallar hinn avimkunarverði ræningi
Jesúm Drottin. Margir voru boðnir og
búnir að kalla hann Drottin þegar hann
vann kraftaverk og eftir að hann reis
úr gröf sinni. En enginn kannaðist
við hann þegar hann hékk deyjandi á
krossinum nema hinn iðrandi ræningi sem
varð hólpinn á elleftu stundu.
FÓlkið lagði við eyrun begar ræn-
inginn kallaði Jesúm Drottin. Raddblær
hins iðrandi manns vakti athygli þess.
Þeir sem við undirstöðu krossins höfðu
verið að þrátta um klæði Krists og
kasta hlutum um kyrtil hans dokuðu við
til að hlusta. Þjark þeirra þagnaði.
Með öndina í hálsinum litu þeir á Krist
og biðu svarsins af þessum deyjandi '
vörum.
14