Bræðrabandið - 01.04.1979, Blaðsíða 12

lífið, til rannsóknar eða í hvaða öðrum
tilgangi sem Guð kallar fólk sitt saman.
Kirkjan er til staðar ekki aðeins þegar
allur söfnuðurinn kemur saman til til-
beiðslu heldur einnig á foreldrafundum,
skólanefndafundum eða ráðstefnu - hvar
og hvenær sem unnið er að starfi Guðs.
En kirkjan er samt sem áður ekki
aðeins mannlegt félag þar sem meðlim-
irnir eru laus tengdir af svipuðum
áhugamálum. Það er nátengt samfélag
þar sem meðlimirnir eru sameinaðir og
styrktir af Anda Guðs. Val Guðs á
þeim en ekki val þeirra á honum er
uppruni kirkjulífsins og endurnýjandi
máttur þess. Hvað manninn snertir er
kirkjan svar trúarinnar við kærleika
Guðs. Satt er það að hún er andsvar
einstaklinga. En meira en það, hún er
samfélagslegt svar sáttmálasamfélags.
Sá sögulegi atburður sem kemur slíkri
kirkju á stofn er alltaf val Guðs á
samfélagi manna.
Við getum dregið þetta saman og
sagt að kirkjan er samfélag í til-
beiðslu, vitnisburði, kennslu, lækn-
ingu og þjónustu þeirra manna sem
hafa svarað í trú þeirri sáttargjörð
Guðs sem felst í Jesú Kristi. Og í
krafti Andans leitast við að sýna
þann kærleika í lífi sínu og koma
verki hans í framkvæmd. Kirkjan er
til í þeim tilgangi að sýna mönnum líf
Guðs og lyfta mönnunum til Guðs.
Satt er það að kirkjan er skipu-
lögð. Skipulag er leið og áform him-
insins. Kirkjan fann höfuðskipulags-
þætti sína í samkunduhúsinu og
þróaði á postulatímunum þá fyrirmynd
sem staðist hefur tönn tímans. Við
trúum því að handbók Sjöunda dags
aðventista feli í sér meginreglu
þeirrar fyrirmyndar.
Postulinn Páll tengir kirkjuna
einnig landfræðilegum svæðum. Hann
skrifar "söfnuðunum" (kirkjunum) í
Galatalandi ( Gal.1,2.) og sendir
kveðjur frá söfnuðunum (kirkjunum) í
Asíu" (l.Kor.16,19). Kirkjan í þessum
skilningi felur í sér söfnuði á ákveðnu
svæði. Slíkum landfræðilegum hóp\am
voru settir ábyrgir leiðtogar. Til
dæmis voru Tímóteus og TÍtus þannig
skipaðir sem og aðrir. Landsambönd
Sjöunda dags aðventista fylgja slíkri
fyrirmynd svo og sambönd samtaka.
En landsamtök eða sambönd er
kirkjan á annan hátt. Bæði landsamtök-
12
in og samböndin hljóta vald sitt frá
söfnuðunum og verða þannig kirkjan
stjórnarfarslega á sínum landssvæðum.
Starfsmenn landssamtaka og sambanda
eru meðlimir í söfnuðum og eru háðir
safnaðaraga þessara safnaða eins og
hverjir aðrir safnaðarmeðlimir.
Svo er líka kirkjan í heiminum.
Heimsamband Sjöunda dags aðventista
hefur yfirsýn yfir heimskirkjuna og
stjórnar starfi hennar. ÞÓ að heims-
sambandið stjórni starfi heimskirkjunnar
er það ekki kirkja í sama skilningi og
söfnuður á ákveðnum stað. Stjórnar-
menn heimssambandsins eru líka meðlimir
safnaða á akveðnum stað. ÞÓ að heims-
sambaidið sé ekki söfnuður er það fyrir
það vald sem söfnuðir hafa gefið honum
kirkjan í heiminum í dag.
Að lokum er alheimskirkja. Þetta
er samfélag Guðs og fólk Guðs á öllum
tímum og öllum stöðum og þar með talinn
söfnuðurinn á himnum. í hverri kynslóð
hefur Guð átt votta sína sem hann hef-
ur leitt í "sáttmálasamband við sig og
tengt kirkjuna á jörðu við kirkjuna á
himnum" (Acts of the Apostles,bls. 11).
Þessi alheimskirkja er líkami Krists
(1.Kor.12,12-27). Kristur er höfuð
þessarar kirkju og allra kirkna sem
falla inn í hana sem limir líkama hans.
Þessi alheims kirkja er í samsemd
við hjálpræðisverk Guðs. Á jörðinni
þjónar heildarkirkjan sem líkami Krists
í heimsvíðtæku þjónustu starfi. Það
liggur í augum uppi að þessi líkami
verður því ekki aðeins að viðhalda
sjálfum sér heldur einnig að þjóna öllum
mönnxom eins og Kristur gerði þegar hann
gekk á meðal manna. Kirkjan átti að
fara út um allan heiminn og kenna,
prédika og skíra, lækna og endurreisa
(Mark. 16,15). Kirkjan er ekki til
sjálfrar sín vegna eingöngu heldur
einnig vegna þeirra sem fyrir utan
standa. HÚn verður stöðugt að teygja
sig út fyrir mörk sín þar til Guð himn-
anna "stofnsetur ríki sem aldrei mun á
grunn ganga" (Dan.2,44). Jesús sagði:
"Akurinn er heimurinn" (Matt.13,38).
Það er margt sem má segja í við-
bót en niðurstaðan hér er sú að þegar
barn Guðs neitar að taka þátt í starfi
Guðs snýst málið ekki aðeins um þátt-
tökuleysi í áformi safnaðar (kirkju) eða
fórn. Málið snýst um afneitun á kirkju
Guðs og sjálfri kristinni trú.
S^ga er sögð um mann sem var við-