Bræðrabandið - 01.04.1979, Blaðsíða 11

frammi fyrir kerti, styttu eða altari.
Litlar kapellur eru reistar sem fólk
getur skotist inn í af iðandi strætunum.
Annað vinsælt sjónarmið er það að
kristnir menn geti tilbeðið Guð án þess
að fara í kirkju. Kristnum mönniom í
þessum hópi finnst það að liggja á
ströndinni og hugleiða himininn, vera
einn meðal trjánna eða í fjallakofa eða
hlýða á kristilega útvarpsdagsskrá sé
áhrifaríkari leið til tilbeiðslu en að
fara í kirkjiu.
Þetta eru auðvitað heimslegar rök-
semdir. Hinn velupplýsti kristni maður
mun greina það að kirkjan er miðdepill
í áformi Guðs. Rætur kirkjunnar í Nýja
testamentinu standa djúpt í jarðvegi
ísraels. Nýi sáttmálinn fól £ sér og
uppfyllti hinn gamla. Þegar höfundar
Nýja testamentisins víkja að kirkjunni
sem fólki eða samfélagi Guðs eru
þeir sérstaklega að tala um Guðs út-
valda lýð, samfélagið um sáttmálann
í Gamla testamentinu (Sjá 1.Pét.2,9.10;
Gal.6,16;Fil.3,13;1.Kor.10,1;RÓm.2,28;
11,16-24). Þessi hugmynd um tengsl og
framhald er tjáð af einum fræðimanni í
Gamla testamentis fræðum á þennan hátt:
"Jesús leysti kirkjuna fremur en hann
grundvallaði hana" - Craig,The Universal
Church in God's Design bls.33.
Við verðum að skilja að ef við
tökum ekki til greina þá ætlun Krists
að mynda kristilegt samfélag eiga at-
burðirnir í postulasögunni sér enga
merkingu. Opinberunin á Guði í ísrael
og frelsandi starfsemi hans þar var
greinilega innsigluð og látin ná út
til alls heimsins með starfi Jesú
Krists,er hann stofnaði kirkju sína á
nýjan leik.
ÞÓ að ég ætli ekki að mæla í gegn
eða gera lítið úr þörfinni á guðræknis-
stundxm í einrúmi má ekki rugla saman
persónulegri tilbeiðslu og samfélagi
manna í kirkjunni. Biblíuleg til-
beiðsla getxir ekki orðið eins manns
mál. Hún er félagsleg í eðli sínu.
Einstaklingurinn er meðlimur fjölskyldu.
Fyrsu orðin í Faðirvorinu - "faðir
vor" - minna okkirr á þetta. Það stuðl-
ar að fátækt að vanrækja sameiginlega
tilbeiðslu og taka tilbeiðslu í einrúmi
fram yfir hana.
John Wesley var sannfærður um það
að sá heilagleiki hjarta og lífs sem
hann leitaði eftir gæti aðeins hlotið
nægilega næringu í samfélaginu í kirkj-
unni. Hann skrifaði: "Fagnaðarerindi
Krists þekkir enga aðra trúariðkun en
samfélagslega, engan heilagleika annan
en samfélagslegan. - The Poetical Works
of John and Charles Westley 1868-1872
MÓTSÖGN
Að mínu áliti er líka kristindóm-
ur án kirkju mótsögn. Að vera krist-
inn maöur felur það í sér að tilheyra
kirkju. Auðvitað verðum við að segja
þegar einhver persóna eða einhver hóp-
ur manna segist vera nauðsynleg for-
senda fyrir hjálpræðinu felur slíkt
tilkall í sér á ofdirfskufullan hátt
það sem Guði einum ber. Samt er það
svo að þegar við skiljum kirkjuna sem
samfélag Guðs fólks er hún "tilskipað
verkfæri Guðs til hjálpræðis manna"
(Vegurinn til Krists). Fagnaðarerind-
ið um áform Guðs til hjálpræöis var
falið kirkjunni. Þegar við því skilj-
um heildarhugmyndina um kirkjuna er
sannarlega ekkert hjálpræði utan
kirkjunnar.
Hvað er kirkjan? Stundum
er orðið kirkja notað um byggingu.
Þýðing kirkjubyggingarinnar er undir-
strikuð með áforminu um musterið í
Jerúsalem og byggingu þess. HÚs Guðs
átti að bera honum vitni. Á dögum
postulanna komu hinir kristnu oft
saman á heimilum sem voru blátt áfram
og viðeigandi. Það var kirkja (söfnuð-
ur) í húsi Prisku og Akvílasar (Rom.l
16,3-5). En þó að byggingin sé þýð-
ingarmikil er hún samt fallvölt.
Salómó gerði sér grein fyrir þessu í
bæn við vígslu musterisins (l.Kon.8,
13.27). ÞÓ að kirkjubyggingin sé
fallvölt er hún engu að síður þýingar-
mikil fyrir verk Guðs.
KIRKJAN SEM SÖFNUÐUR
En algengara er þó að orðið kirkja
vísi til safnaðar. í líkingu sinni
talar Pétur um kirkjuna sem samfélag
"lifandi steina" sem byggðir eru á
Kristi, "hornsteininum " (1.Pét.2,5.6)
Því er það þannig að þegar"tveir eða
þrír (eða tvö eða þrjú þúsund) eru
saman komin í nafni Krists, með hann,
'mitt á meðal sín" (Matt.18,20) þá er
þar komin kirkja. Slíkar samkomur
geta verið til tilbeiðslu, til trúboðs-
starfs, til þess að styrkja heimilis-
11