Bræðrabandið - 01.04.1979, Blaðsíða 16

lega kærleika Jesú, sem i sárustu
þjáningu líkama og sálar hugsaði aðeins
um aðra og hvatti hina iðrandi sál til
að trúa. í niðurlægingu sinni hafði
hann sem spámaður ávarpað dætur
Jerúsalem. Sem prestur og málsvari
hafði hann beðið föðurinn að fyrirgefa
morðingjim sínum. Sem elskandi frels-
ari hafði hann fyrirgefið syndir hins
iðrandi ræningja.
Þegar Jesús renndi augunxm yfir
mannfjöldann í kringum sig beindist
athygli hans að einni manneskju. Við
fætur krossins stóð móðir hans, studd
af lærisveininum Johannesi. Hún gat
ekki afborið að vera fjarri syni sínum
og þegar JÓhannes vissi að dauðastundin
nálgaðist leiddi hann hana aftur að
krossinum. Á dauðastundinni minntist
Kristur móður sinnar. Hann leit á hina
harmþrungnu ásjónu og síðan á JÓhannes
og sagði: "Kona, sjá, þar er sonur
þinn.'" Síðan sagði hann við JÓhannes:
"Sjá, þar er móðir þínT" Jóhannes
skildi orð Krists og breytti eftir þeim.
Hann fór þegar með Maríu heim til sin
og annaðist hana upp frá því með ástúð.
Miskunnsami, kærleiksríki frelsari.'
Mitt í öllum líkamlegum kvölum sínum og
andlegri angist bar hann umhyggju fyrir
móður sinni. Fjármuni átti hann ekki
til að tryggja henni lífsviðurværi. En
hann var greyptur í hjarta Jóhannesar
og hann fékk honum móður sína til varð-
veislu sem dýrmæta gjöf. Með því
veitti hann henni það sem hún þarfnað-
ist umfram allt annað - ástúðlega um-
önnun manns sem elskaði hana af því aó
hún elskaði Jesúm. Og með því að taka
við henni sem heilögum tryggðapanti
féll Jóhannesi mikil blessun í skaut.
Hún var honum sífelld áminning um elsk-
aðan meistara hans.
Hið fullkomna fordæmi sonartryggð-
ar Krists geislar með óskertri birtu
gegnum mistur aldanna. í hartnær þrjá
áratugi hafði Jesús með daglegum störf-
um sínum hjálpað til að bera byrðar
heimilisins. Og nú, jafnvel í síðustu
kvöl sinni, gleymir hann ekki að sjá
fyrir syrgjandi móður sinni, sem nú
var orðin ekkja. Sama hugarfar mun
einkenna sérhvern lærisvein Drottins.
Þeir sem Kristi fylgja munu telja það
hluta af trú sinni að virða foreldra
sína og sjá þeim farborða. Frá hjart-
anu sem varðveitir kærleik hans mun
alla tíð streyma umhyggja og ástúð til
foreldranna.
Og nú var Drottinn dýrðarinnar að
deyja til lausnar mannkyninu. Þegar
Kristur fórnaði dýrmætu lífi sínu var
það ekki sigurgleðin sem hélt honum
uppi. Allt var þrúgandi drungi. Það
var ekki dauðaógnin sem þjakaði hann.
Það var ekki kvöl og smán krossins sem
olli ólýsanlegri þjáningu hans. Kristur
var höfðingi hinna þjáðu. En þjáning
hans stafaði af vitundinni um vonsku
syndarinnar, vitneskjan um að vegna
kunnugleika síns við hið illa var mað-
urinn orðinn blindur á óhæfu hennar.
Kristur sá hversu djúpar rætur syndin
hafði fest í hjörtum mannanna,hversu
fáir mundu hafa vilja til að brjótast
undan valdi hennar. Hann vissi að án
hjálpar frá Guði hlyti mannkynið að
farast og hann sá aragrúa fólks glatast
þó að yfirf1jótanlegt hjálpræði stæði
þeim til boða.
Á herðar Krists sem staðgengils
okkar og ábyrgðarmanns voru lagðar mis-
gjörðir okkar allra. Hann var kallaður
afbrotamaður til þess að hann gæti
frelsað okkur frá sakfellingu lögmáls-
ins. Sekt hvers einasta afkomanda
Adams lagðist á hjarta hans. Reiði Guðs
yfir misgjörðum mannanna, hin óttalega
opinberun vanþóknunar hans á syndinni,
fyllti sál sonar hans örvæntingu. Alla
ævi sína hafði Kristur verið að auglýsa
föllnum heimi fagnaðartíðindin um misk-
unn föðurins og fyrirgefandi kærleik.
Frelsun handa hinum mesta syndara var
viðkvæði hans. En undir hræðilegri
sektarbyrði sinni getur hann ekki séð
fyrirgefandi ásjónu föður síns. Brott-
nám hinnar guðlegu ásjónu frá frelsar-
anum á stund mestu angistar hans nisti
hjarta hans með sorg sem menn geta
aldrei skilið til fulls. Svo mikil var
þessi kvöl að hann fann naumast líkam-
legan sársauka.
Með ofsalegum freistingum sinum
nisti Satan hjarta Jesú. Frelsarinn
gat ekki séð gegnum hlið grafarinnar.
Engin von leiddi honum fyrir sjónir
sigurför hans upp úr gröfinni eða lýsti
fyrir honum viðtöku föðurins á fórn
hans.
framhald í næsta blaói
I.XXVVVXXVXVXVXXXXXXVXXXXXXVXXXXVVXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX