Freyr - 15.06.1948, Blaðsíða 25

FREYR
205
ur-ísafjarðarsýslu, verkað sem vothey, og
í Mosvallahreppi 23,0%, en/að meðaltali í
allri sýslunni 16,4%. Er þetta langtum meira
en í nokkurri annarri sýslu landsins. Við
þetta bætist svo, að bændur nota hærur í
sambandi við heyþurrkun og hrekjast því
hey sjaldan svo sem víða gerist annars-
staðar. Er hvort tveggja, að bændur eru
leiknir í gerð og notkun votheys á þessum
slóðum og svo hitt, að þeir hafa sannfærst
um gildi þess sem fóðurs, og sjá hag sín-
um betur borgið í búskapnum, bæði sumar
°g vetur, með því að nota þessar aðferðir
við björgun fóðursins. Mættu margir slíkt
af Vestfirðingum læra.
★
Úr Breiðdal er skrifað um erfitt veðráttu-
far í desember og janúar en ágætt frá
febrúarbyrjun til sumarmála, en bréfritar-
inn lætur vorhug sinn birtast milli lín-
anna, er hann segir frá smáskúrum með
sólskini á milli.
Vinna var þar hafin með dráttarvél á
sumarmálum, en í því sambandi segir bréf-
ritarinn:
'„Stjórn ræktunarsambandsins hér í
Breið- og Beruneshreppum er nú að taka
við framkvæmd ræktunarmálanna, en erf-
iðlega gengur að fá nauðsynlegar vélar. Þó
er nú talin von um að hingað komi skurð-
grafa í sumar, en því miður er hún gömul.
f*að er sannfæring mín, að til þess að
heppiieg lausn fáist í þessum vélamálum,
i mesta dreifbýlinu, og minnstu sam-
Þykktasvæðunum, þurfi að skipuleggja
samstarf vegagerðar og rœJctunarmála.
Sauðfjárrækt hér í sveitum er lömuð
vegna garnaveikinnar og ef ekki tekst að
ráða niðurlögum þeirrar ömurlegu pestar,
verður að auka mjólkurframleiðslu.
AUmargir bændur hér hafa fengið leyfi
fjárhagsráðs til bygginga, en ekki er efni-
legt með framtak þótt sementið komi, þar
sem talið er vonlítið með mótavið fyrr en
í haust, og alls óvíst um þakefni. Flest
þessi skipulagning verður fullkominn van-
skapnaður þar sem eitt rekst á annars
horn. Það er áreiðanlega rétt, sem haft
var eftir Austfirðingi í blaðaviðtali í vetur:
„að íslendingum er of mikið stjórnað.“
Þá ræðir bréfritarinn um viðhorf upp-
lýsingastarfseminnar í þágu búnaðarmál-
anna. Telur hann erindaflutning manna,
búsettra í Reykjavík, ekki mikils virði og
kveðst ekki taka orð þeirra alvarlega fyrr
en þeir hafi sannað það sjálfir í verki, að
þeir hafi búvit. Álítur hann ráðunautana
skilyrðislaust eiga að vera dreifða um
landið og hafi hver sinn búgarð. Vill hann
gera skýlausa kröfu til þess, að í Útvarp-
inu séu flutt 1—2 erindi um búskap í mán-
uði, helzt strax eftir fréttir að kvöldi og að
bændur sjálfir semji þessa þætti og sendi
til flutnings. Þá vill hann að aðrar at-
vinnugreinar sitji við sama borð með út-
varpserindi og fullyrðir slíka útvarpsþáttu
vænlegri og hollari menningu þjóðarinnar
en negravalsa, trumbuslátt, og framkomu
allskonar trantaralýðs.
Loks víkur bréfritarinn að þörfinni fyrir
Jeppana til allskonar starfa í sveitinni og
vill láta bæjamenn „sem snuðað hafa út
landbúnaðarjeppana í hundraðatali til að
lóna á um götur Reykjavíkur, bölvandi yfir
benzínskömmtun" skila þeim út í sveitirn-
ar því að þar komi þeir þjóðinni virkilega
að gagni.
Og bréfið endar á þessa leið: „Við heimt-
um að þessum landbúnaðarvélum sé skilað
til sveitafólksins, sem þráir að fá léttir í
erfiðu starfi.“