Símablaðið - 01.01.1935, Blaðsíða 33

SÍMABLAÐIÐ
19
Éwtcenviíjlízfr /unajSííim,
Eg skrifa þessar fáu línur til gamans
og fróðleiks, því að það mun vera fá-
gætt að símabilun sé eins og sú er hér
segir frá, en það er bilunin á Borg-
arsandi 26. og 27. okt. 1934.
Það sem er einstakt við þessa bilun
er þetía: Á átta staura millibilum, þar
sem staurarnir lágu flatir, voru allir
þræðirnir sivafðir með allskonar rusli:
melgrasi, hálmi, þara, tuskum, neta-
ræflum, pokatuskum, heyi, kindagörn-
um, fuglaræflum og ull (sjá mynd).
Þetta var bæði kalt og seinlegt að verka
burtu, því alt var frosið og ekki mátti
skemma þræðina, ísinn og klakan var
gott að verka af því hann sprakk, en
ruslið sprakk ekki neitt og varð að
skera og tálga það i burtu. Á þessum
kafla hafði sjórinn gengið yfir sjávar-
kamhinn og skolað með sér þessum
óþverra, á öllum hinum staurabilunum
sem lágu við jörð, var bara klaki, og
sandur á pörtunum. Á þessum linu-
kafla væri nauðsynlegt að flytja grjót
að staurunum. Það á að vísu að leggja
þarna akveg, upphleyptan, og þá væri
rétt að hafa staurana í vegkantinum, og
ætti þeim þá að vera borgið. Gæti jafn-
vel borgað sig fyrir símann að taka
einhvern þátt í gerð þessa vega spotta,
ef það gæti flýtt fyrir.
I vetur hefir oft verið hér versta ís-
ingarveður, samt hefir ekki borið á ís-
ingu á Laxárdalsheiðinni eða þar sem
síminn beygir vestur í dalinn sunnan
við Grímshúsin, eftir færsluna síðastlið-
ið sumar. Gefur það góðar vonir um að
hann ætli að reynast betur þarna en á
Kolugafjalli. Pétur Sighvats.
Séhjbtceðwywi
1 úte/íhpstcek^um..
Snorri P. B. Arnar, fyrrum starfs-
maður á loftskeytastöðinni í Reykja-
vík, hefir fyrir nokkuru lokið prófi i
útvarpsfræðum, við amerískan bréfa-
viðskiftaskóla, með mjög hárri einkunn.
Sem sérgrein hefir hann tekið viðgerð-
ir útvarpstækja, og mun vera eini mað-
urinn liér á landi, sem lokið hefir sér-
fræðisnámi í þeirri grein.
Það er kunnara en frá þurfi að segja
hvílíkar feikna breytingar og framfarir
hafa orðið á gerð útvarpsviðtækja á
seinni árum. Stærstu og fullkomnustu
viðtækjasmiðjur heimsins eru í stöð-
ugu kapphlaupi um endurbætur og full-
komnun tækjanna, enda verður ekki
annað sagt en að þær sjái í þeim efn-
um vel fyrir kröfum hlustenda.
Hin hraðfleyga útvarpstækni, sem
veldur svo örum og margvíslegum
breytingum á gerð tækjanna, gerir æ
meiri og strangari kröfur til þekkingar
og kunnáttu þeirra sem takast á hend-
ur viðgerðir á hinum flóknu og marg-
brotnu útvarpstækjum nútímans. —
Thl.