Símablaðið - 01.11.1936, Blaðsíða 29

SlMABBLAÐIÐ
45
í örfáum orðum á smá atvik sem gam-
an er að rifja upp. Fyrstu afgreiðslurn-
ar fóru ekki með neinu spani, því þótt
stax væri beðið um samtöl af forvitni
og löngun til að heyra vin í fjarlægð,
þá vorum við, að minsta kosti á smá-
stöðvunum, seinir að afgreiða. Þá voru
beldur ekki nema 2 þræðir úr „Bronse“
og varð að ritsíma á þá líka. Þá var sím-
ritað á A og B þráð og á báðum sem ein-
Oin þræði. Yar það oft seinlegt því
»Bronse“-þráðurinn reyndist illa á
sumum fjallvegum, honum var gjarnt
að bila við skeytingar því alt var þá
lóðað og ef h'ann hitnaði um of dignaði
hann svo að þanþol minkaði. Auk þess
var hann svo misharður að sumar vír-
rúllurnar slitnuðu í sífellu. Fyrsta vet-
orinn kom það iðulega fyrir að það
slitnaði beggja vegna við línumanninn
ineðan hann var á ferðinni, og okkur
hér á Sauðárkróki þótti ágætt ef ekki
hurfti að fara út 4 daga í röð. Þá átti
Sauðárkrókur að gæta línunnar vestur
ó há Þverárfjall (að kilómetrastaur 100)
frá Stað og austur á Hrísháls. Yerstu
haflarnir á þessari leið voru Kolugafjall
°g Borgarsandur, og Borgarsandur þó
verri en Kolugafjall, því eins og línan
lá fyrst isaði hún svo mikið af særoki,
en lá þvert fyrir vindstöðunni. Seinna
Var hún flult fjær sjónum eftir tillögum
oiínum og var það mikil bót. 1907 i
októberlok gerði norðaustan áhlaupa-
hrið, sem oft kemur fyrir á þeim tíma.
Þá slilnaði niður úr 08 staurum og
isingin var mest 80 mm. i þvermál. í
nóvember 1909 kom önnur hríð. Slitn-
aði þá niður úr 85 staurum og 23 staur-
ar fóru um koll og sumir brotnuðu. Þá
var eg úti með 6 mönnum að gera við
en sandrokið var svo mikið, að við vor-
um allir skaðskemdir i andliti um
kvöldið. í þrjá daga vorum við að koma
á sambandi, því altaf var illviðri og lið-
an okkar var hin versta. Þessar norð-
ausan hríðar voru minn versti óvinur,
því að þá voru stórbilanir vísar, og ef
dráttur varð á að koma línunni í lag, þá
var bæði tekjumissir fyrir símann og
óánægja hjá notendum, því margir, sem
voru inni í hlýjum og notalegum stof-
um gátu ekki skilið að svona erfitt væri
að „hengja upp þessa þræði“. Stundum
komum við heim úr slíkum ferðum,
gegnhlautir og þó frosin fötin og viða
háJfdofnir af kulda og veðurbarningi.
Þeir sem böfðu fullan skilning og
sanngirni voru hinir norsku yfirmenn,
þvi þeir vissu vel við livað var að etja.
Margt spaugilegt kom fyrir á liinum
fyrstu árum. Einu sinni hinn fvrsta vet-
ur kom til mín maður, og hafði orð á
að mikið heyrðist í símanum, þegar
menn gengju hjá honum, „en ekki
heyrði eg nú orðaskil, enda stansaði eg
rú ekki til að hlusta.“
Annar kom og bað að senda skeyti
norður í Þingeyjarsýslu, og vænti hann
svars. Kom liann því að nokkurum dög-
um liðnum og grenslaðist eftir svari, en
þegar það var ekki komið, undraðist
hann mjög og spurði: „Hvenær fór nú
skeytið?“ Eg náði í það og sýndi hon-
sími 2742 Fatapressun Reykjavílzur
KEMISKHREINSUÐ FÖT og PRESSUÐ SAMDÆGURS.
Halldór Sigurbjörnsson, Hafnarstræti 17. — Sími 2742. -
Hraðpressun, hattapressun, kemisk fata- og skinnvöru-hreinsun.