Símablaðið - 01.01.1950, Blaðsíða 10

6
SlMABLAÐIÐ
starfsaldri og hæfileikum, — og þeir sem
gefið er tækifæri til að sækja um stöðurnar.
ÞaÖ eru mörg dæmi þess, að ungir símrit-
arar hafa verið sendir héðan til dvalar úti
á landi og við því er ekkert að segja. —
En það er þeim ekki uppörvun, né hinum
sem þar eru fyrir, — ef litið er svo á, að
þeir komi ekki til greina í samkeppni um
hækkunarstöður í höfuðstaðnum.
Hér hlýtur að vera um mistök að ræða
sem vonandi koma ekki oftar fyrir.
ÞaÖ væri mjög æskilegt, að meiri sam-
vinna væri með símamálastjórninni og stjórn
F. f. S. um meðferð persónalmálanna í heild.
Ófriður um þau er stofnuninni ekki til góðs.
Símaráðið var á sínum tíma vettvangur til
þess.
Eftir því sem stofnunin vex og starfs-
fólkinu fjölgar og starfsdeildum, er meiri
nauðsyn þess, að hann sé notaður. Þess
er að vænta, aÖ Póst- og símamálastjóri
veki ráðið af svefni, og beiti starfskröftum
þess í þágu stofnunarinnar og starfsfólks
hennar.
Veiðimaður var eitt sinn að koma heim
úr veiðiför í frumskógum Afríku. Er hann
átti ca. ioo metra ófarna til tjaldbúðanna
sá hann skyndilega stórt ljón 2—3 metra
fram undan, tilbúið til stökks. — Greip
hann í snatri til byssunnar og skaut, en
hitti ekki.
Ljónið tók undir sig stökk, en stökk of
hátt og of langt, og lenti því fyrir aftan
veiðimanninn, sem tók til fótanna og komst
heim.
Næsta morgun fór veiÖimaÖurinn út í
skóg og hugðist æfa sig í að skjóta á stuttu
færi. Ekki hafði hann farið langt er hann
heyrði þrusk úr rjóðri einu rétt hjá sér.
Hann gekk á hljóðiÖ og hvað haldið þið að
hann hafi séð?
í runnanum sá hann ljónið frá deginum
áður, vera að æfa sig í stuttu stökki.
Stökur
HÓFSEMI.
Oft ég hefi glímt við glas
góðum stundum feginn,
og í gegn um gleði og þras
gengið meðalveginn.
NORÐANGARÐUR.
Nú er bitur norðanátt.
Nú er hrím á lóni.
Nú á margur nefið blátt.
Nú er kalt á Fróni.
AFTURFÖR.
Eg á mæðu hlusta hljóð
heims frá gæðum snúinn,
Mér í æðum blundar blóð —
Blíðu og kvæðum rúinn.
VIÐVANINGUR.
Margur reglur braga braut,
er byrjar að yrkja smeykur.
Fyrir hann er þetta þraut,
sem þó er hinum leikur.
PIPARMEY.
Hvar er orðið allt mitt traust,
er ég hætt að vona?
Það er ekki þrautalaust
að þurfa að bíða svona.
EKKI TALANDI SKÁLD.
Þó ég stökum strái um frón
og stuðli af öllum mætti,
get ég aldrei eftir bón
ort að skálda hætti.
ÖFUGMÆLI.
Sértu laus við lýða soll,
ljóð og fagrar konur,
þér er gæfan þíð og holl,
þú ert hennar sonur.
ALDARHÁTTUR.
Ómennskan er ennþá til, —
eitraður sálargróður,
lastatungur, laumuspil,
lygfi og undirróður.
G. J.