Dagblaðið Vísir - DV - 23.02.2006, Blaðsíða 2

2 FIMMTUDAGUR 23. FEBRÚAR 2006
Fyrst og fremst DV
Steingrímur S. Ólafsson
Býr við allt annan veruleika,
aðra sýn, annan sannleika
en stjórnarandstaðan.

Leiðari
Slílt naflaslcoðwi ind samt eklci verða til þess að blaðið treysti sér elclci til að koina stað-
reyndum glæpainála áframfæri við lesendur. Þótt veruleilcinn sé ekkifagur, og inörgmn
mislíki það sem sagt er, er betra að segja í stað þess að þegja. Þögnin er versti óvinurinn.
Biörgvin Guðmundsson
Strætómiðar
Alþýðan myndi fagna.
Líkamsrækt
Mánaðarkort í World
Class fyrir alla 18-69 ára.
Býður þjóðinni ókeypis í Listasafn íslands
Lottómiðar
Á linuna alla laugardaga.
Karen Kjartansdóttir heima og að heiman
pökkum úr versluninni Skagaveri
á Akranesi. Þetta voru gul-
arJuicyffuit-tyggjó-
plötursem mig lang-
aðiafarmikiðfþótt
móðir min hefði sagt
méraðþærværu
uppfullarafsykri sem
skemmdi tennumar. Þvf
væri betra að ég biði eftir
nammideginum. Við oröum henn-
ar skaut ég skollaeyrum en greip
til minna ráöa. Málinu lyktaði þó
ekki betur en svo að ég var gripin
glóövolg og hafði engar skýringar
á framferði minu. Starfsmaðurinn
var svo góður að hann klagaði
hvorki I móður mfna né lögreglu.
Mér leið samt svo illa yfir þessu að
þótt liðin séu næstum þvl tuttugu
ár ffá þvf ég greip til þessa örþrifa-
ráðs hef ég ekki enn stigið fæti f
verslunina eða bragðaö gult Jucy
fruit-tyggjó. Svona hefði ekki farið
ef ég hefði hlýtt móður minni og
beöið eftir næstum lögboönum
nammideginum.
Hvað kemur mér
ekkí við?
Eiris og svo margir aörir tók ég
bflfþróf f kringum 17 ára aldurinn.
Á þeim aldri vita allflestir hvað er
bannað og hvað ekki. Þótt oft hafi
komið fyrir að ég hafi ekki fundið
stæði nálægt áfangastað mfnum
hefur mér aldrei komið til hugar
að leggja f stæði sem merkt eru
fötluðum. Það hefði ég kannski
gert á svipuðum tfma og ég var
gripin við að stela Jucy
fruit-pakkanum,
svona á þeim aldri
þegar eigingjam-
ar hvatir og óþol-
inmæði stjóma
Iffi manns. Fyrir
skömmu sá ég
gamlar keríingar
leggja f slfkt stæði en ekki sá ég
nokkurt P-merki f bllglugganum
hjá þeim. Sjálf hafði ég burðast
með ungan son minn þvert yfir
bflastæðin og fslensku rigninguna
og fannst því ekki úr vegi að þær
svöruðu spumingu minni um
hvort þær glfmdu við einhvers
konarfötlun. Eins og leiöinlegum
kerílngum sæmir brugðust þær
illa við og kváðu það ekki koma
mérvið.
Almenn þekking er
ekki svoalmenn.
Það er sagt að sumt geri maöur
einfaldlega ekki. Maður sparkar
ekki f liggjandi mann, leggur ekki f
stæði fatlaðra og rænir ekki ffá
bömum. Þessi speki virðist til-
heyra þvf sem kallað er almenn
þekking. En almenn þekking virð-
ist bara ekkert svo almenr
ífréttunum fgærvar
greintfrá manni sem
rændi hundi frá
krabbameinssjúku
bami. Það er eitt skýr-
asta dæmið um það
sem maður gerir bara
hreinlega ekki.
„Síðast þegar ég leit út um
gluggann bjó ég í þessu sama landi
og stjórnarandstaðan en við mér
blasir allt annar raunveruleiki, allt
önnur sýn, allt annar sannleikur,"
skrifar Steingrímur S. Ólafsson,
fjölmiðlafulltrúi forsætisráðherra -
einn fastra pistlahöfunda Blaðsins
sem hefur skipað sér þétt upp við
hlið ríkisstjórnarflokkanna
líkt og stóri bróðir Mogginn.
náttúrlega að teljast ómarktækur
sem spunamaður Halldórs... Og til
að segja þá sögu
eins ogh ún er-
þá er það nú j
bara mergur- j
inn málsins.
I framhaldinu segir Stein-
grímur að hann hljóti
Nota eða misnota
Útgáfufélag:
365 - prentmiðlar
Rltstjóran
Björgvin Guðmundsson
Páll Baldvin Baldvinsson
Fréttastjóri:
Óskar Hrafn Þorvaldsson
DV: Skaftahlíð 24,105 Rvík, sfmi: 550
5000 Fax: Auglýsingar: 515 7599 -
Ritstjórn: 550 5020 Fréttaskot: 550
5090 Ritstjórn: ritstjorn@dv.is
Auglýslngar auglysingar@dv.is.
Setning og umbrot:
365 - prentmiðlar.
Prentvinnsla: Isafoldarprentsmiðja.
Dreiflng: Pósthúsið ehf.
dreifing@posthusid.is
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent
efni blaðsins í stafraenu formi og úr
gagnabönkum án endurgjalds.
öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
Veruleiki varðhundsins
U
iie
Fjárfesl í góðri
BJÖRGÓLFUR Guðmundsson,
bankaráðsfonnaður Landsbankans,
hefur nokkrum sinnum minnt á sam-
félagslega ábyrgð fyrirtækja í landinu.
í gegnum tíðina hefur því verið and-
mælt, meðal annars af nóbelsverð-
launahafanum Milton Friedman, að
fyrirtæki beri samfélagslega ábyrgð.
Aðeins einstaklingar geti borið
ábyrgð. Nú má segja að flest fyrirtæki
séu í eigu einstaklinga og því sé þetta
sami hluturinn. Það má vel vera en
ekki er hægt að gera kröfu á hendur
þeim einstaklingum umfram aðra.
Enginn á tilkall til þeirra eigna frekar
en eigna annarra einstaklinga. Sé
samfélagslega ábyrgðin til staðar nær
hún auðvitað til allra.
„Þér eruð sem sagt að úrskurða
mig ómaga, sem verði að
vera upp á aðra kom- . ,
inn, enda hefúr mér
verið grimmilega
refsað fyrir að haJfa
tekið að mér launaða ,
vinnuframanafþessu "
ári, sem að ríflega 90%
rann til ríkisins í fullum
sköttum og töpuðum
bótagreiðslum,"
skrifar Ólafur
Hannibalsson

r*r\
Fbl. með kaldri kveðju til Bóta-
sviptingadeildar Tryggingastofii-
unar ríkisins.
Ólafur hefur nú þegarnáð að-
eins upp í skaðann með þvíað fá
f greitt fyrir skammarhréf sitt til
Tryggingastofnunar og skítnýta
þannigsinn tíma. Hvortþetta heit-
ir að nota eða misnota aðstöðu
sína ersvo spurning.
Ólafur Hannibalsson Læturþá hjá
Tryggingastofnun ríkisins óspart kenna á
stílvopnum sínum.
Sigurjón Þ. Arnason og
Björgólfur Guðmundsson
Llta svo á að Landsbankinn beri
ákveðna samfélagslega ábyrgð.
Þögnin er versti óvinuiinn
Sem betur fer hafa margir hugrakkir
einstaklingar, sem voru beittir kyn-
ferðislegu ofbeldi í æsku, stigið fram
undanfarin ár og greint opinskátt frá lífs-
reynslu sinni. Umræðan er af hinu góða og
kemur í veg fyrir að við lokum augunum
fyrir þessum glæpum. Það hjálpar okkur
meðal annars að skilja við hvaða aðstæður
kynferðisglæpir eru algengastir. Aðeins
þannig er líklegast að við getum bjargað
bömum frá slíku ofbeldi. Þótt oft sé sárt að
horfast í augu við sannleikann má ekki
þegja. Of margir einstaklingar hafa einnig
verið fómarlömb þagnarinnar.
Þögnin er versti óvinurinn, er yfirskrift
herferðar samtakanna Blátt áfram gegn
kynferðisofbeldi á bömum á íslandi. I fjöl-
miðlum um þessar mundir má sjá auglýs-
ingar þar sem böm segja að ekki megi
snerta kynfæri þeirra. Markmið átaksins er
að gera foreldra ábyrga fyrir því að kenna
bami muninn á góðri og vondri snertingu.
Lögð er áhersla á að þetta eigi ekki bara að
vera eitt samtal heldur hluti af samskiptum
forráðamanna og bama. Þannig verði böm-
in betur í stakk búin að neita, segja frá og
komast óskaddað frá óeðlilegum kringum-
stæðum sem þau vilji ekki taka þátt í.
Það er sárt fyrir foreldra að þurfa að ræða
þessi mál við bömin sín. Þótt þetta hafi við-
gengist í íslensku samfélagi lengi er erfitt að
horfast í augu við þá staðreynd að böm séu
misnotuð í dag. Sú gagnrýni hefur jaftivel
heyrst að of langt sé gengið með auglýsing-
um Blátt áfram. Ekki sé nauðsynlegt að gera
hættuna á kynferðislegu ofbeldi að dagleg-
um hluta í lffi bams. Það sé verið að svipta
það ákveðnu sakleysi sem geti haft áhrif á
eðlileg samskipti við aðra einstaklinga.
í þögninni þrífst fáfræðin og sinnuleysið
gagnvart fómarlömbum ofbeldis. Því er um-
fjöllun um hvers kyns ofbeldi sem þrífst í
okkar nánasta umhverfi nauðsynleg. Vem-
leikinn er ekki alltaf fallegur, en við verðum
að takast á við hann. Tilgangurinn er að
reyna að sldlja hvað gerðist, hvemig og af
hverju. Umfjöllun fjölnúðla er mikilvæg til
að varpa ljósi á slflc mál fýrir almenning.
DV hefur verið gagnrýnt fyrir að ganga
of langt í umfjöllun um ofbeldisglæpi.
Nauðsynlegt er að hlusta á þá gagnrýni og
taka afstöðu til þeirra sjónarmiða sem
fram koma. Það er gert á hverjum degi á rit-
stjóm DV. Slflc naflaskoðun má samt ekki
verða til þess að blaðið treysti sér ekki til að
koma staðreyndum glæpamála á framfæri
við lesendur. Þótt vem-
leikinn sé ekki fagur,
og mörgum mislfld
það sem sagt er, er
betra að segja í
stað þess að
þegja. Þögnin er
versti óvinur-
inn.
Svava Björnsdóttir verk-
efnisstjóri Blátt áfram
Fræðir fólk um afleiðingar
kynferðislegrar misnotkunar.
ímynd
EINSTAKLINGAR geta líka haft
frumkvæði að því að láta gott af sér
leiða. Björgólfur er góð fyrirmynd
hvað það varðar. Þegar hann ákvað
að styrkja Listasafh íslands á þriðju-
daginn, svo allir gætu gengið þar inn
á hans kostnað, var það gert í nafni
Samsonar eignarhaldsfélags. Það er
líka eðlilegt að Björgólfur styrki slík
málefni í gegnum einkahlutafélag
sitt. Það orkar tvímælis þegar Lands-
bankinn styrkir slík málefni og
meirihlutaeigendur bankans gera
góðverk á kostnað allra hluthafa. En
það getur auðvitað líka þjónað hags-
munum bankans og þá eigendum.
FRIEDMAN sagði það einu skyldu
stjórnenda fyrirtækja að hámarka
hagnað fyrir eigendur sína. Eftir því
hefur Sigurjón Þ. Árnason unnið
dyggilega. Líka þegar hann undirrit-
aði samstarfssamning milli Háskóla
íslands og Landsbankans á þriðju-
dag (sama dag og Björgólfur styrkti
Listasafnið). Mun Landsbankinn
leggja til fimm milljónir króna á ári
Einstaklingar geta
líka haft frumkvæði
að því að láta gott af
sér leiða. Björgólfur er
góð fyrirmynd hvað
það varðar.
næstu þrjú ár til hugvísindadeildar.
Þar er verið setja á laggirnar nýtt
meistaranám í hagnýtri menningar-
miðlun.
„VIÐ LÍTUM SV0 Á að stórfyrirtæki
hafi ákveðnu hlutverki að gegna,
ekki aðeins í því að skapa atvinnu og
tekjur, heldur líka á öðmm sviðum;
samfélagslegum sviðum og þetta er
eitt af þeirn," sagði Sigurjón af því
tilefhi við blaðamann Morgunblaðs-
ins. Bergmál úr ræðu Björgólfs heyr-
Fyrst og fremst
ist í þessum orðum bankastjórans.
Líka má líta á þetta sem fjárfestingu
í ímynd bankans, sem er mjög verð-
mæt. Af þeim sökum má ekki gera
ráð fyrir neinu öðru en að Sigurjón
Þ. Árnason fari eftir boðorði meist-
ara Friedmans.
bjorgvin@dv.is