Freyr - 15.01.1971, Blaðsíða 25

Á STAUR gengur nautpeningurinn til beitar á ræktuðu landi. Þar eru nú aSeins holdagripir.
inn. En sjálfsagt teðja gripirnir landið
milli stórra steina og grettistaka og skapa
þar gróðurmátt í sverði, þar sem hann
finnst í skjóli klungurs og hleina.
Og þegar ekið er um veginn gefur að
líta veglegar byggingar og yfirleitt er þeim
vel við haldið.
Eftirtektarvert er, að við hvert fjós er
að minnsta kosti einn votheysturn, víðast
eru þeir tveir og á ýmsum stöðum fleiri.
Votheysverkun er svo almenn á Roga-
landi, að ekkert þykir sjálfsagðara en að
verka þannig verulegan hluta eftirtekju
graslendis og hvar sem komið er og bændur
spurðir eru svörin þau, að vothey sé aðal-
gróffóður nautpeningsins, og síðan maura-
sýran kom til sögunnar sé enginn vandi
að verka allt vothey sem fyrsta flokks
fóður.
Auðvitað var nautpeningur á beit á góð-
um högum þarna, um sólstöður á sumri,
en heima voru peningshúsin hrein og þrifa-
leg, var búið að ræsta þau eftir vetur-
vistina og þótt kýrnar væru færðar inn
til mjalta voru ummerki þess jöfnuð dag-
lega.
Sjálfsagt hafa margar lúnar hendur
unnið þrekvirki á þessum slóðum á liðnum
árum, en mannvirkin segja þarna sögu
mikilla athafna og manndóms, mannvirki,
sem skilað hefur verið í hendur nýrra kyn-
slóða. Það er sá arfur, sem núlifandi kyn-
slóð bænda á þessu svæði fær til ávöxt-
unar og sú arfleifð er vissulega vel nýtt
og nytjuð.
Þá sögu fær maður endurtekna og sí-
endurtekna á þessari slóð, eins og annars-
staðar, að unga fólkið fari að heiman, eftir
er aldraða fólkið og miklu færra en fyrr
til þess að vinna daglegu störfin. Huggun
er þó í þessu efni, að vélar og tæki og
tækni létta nú störfin svo að jafnvel göml-
um mönnum er fært að sinna hlutverkum,
sem hendur öldunga réðu ekki við fyrrum.
Þótt hér sé meiri sauðfjárrækt að tiltölu
en víðast eða allsstaðar í Noregi, er þó
F R E Y R
51