Freyr - 01.05.1979, Side 6

I fyrsta lagi, að framleiðendur fái fullt
grundvallarverð fyrir ákveðið magn, t. d. 80%
framleiðslunnar, en útflutningsverð fyrir hitt.
Þetta er leið, sem kennd er við tillögur
Eyfirðinga um þetta efni. í öðru lagi er sú leið
að nota hluta af niðurgreiðslum til neytenda
til að greiða beint til bænda að ákveðnu
framleiðslumarki. Þetta kom inn í meðförum
Alþingis. í þriðja iagi er heimild til að taka
stighækkandi framleiðslugjald til verð-
jöfnunar, en það er sú leið, sem „sjömanna-
nefnd“ lagði til, að farin yrði við hlið kjarn-
fóðurgjalds.
í b-lið lagagreinarinnar eru eftirfarandi
heimildarákvæði með sömu fyrirvörum um
samþykktir Stéttarsambandsfundar og
landbúnaðarráðherra.
,,Að leggja sérstakt gjald á innflutt kjarn-
fóður. Gjaldið má vera allt að 100% á inn-
kaupsverð vörunnar. Framleiðendur búvöru
á lögbýlum og aðrir, sem hafa meiri hluta
tekna sinna af búvöruframleiðslu, skulu án
þess að greiða gjaldið fá tiltekið magn
kjarnfóðurs miðað við framtalið magn afurða
og bústofn á skattframtali, samkvæmt nánari
ákvæðum í reglugerð“.
Þá eru í e-lið ákvæði um það, hvernig verja
megi fóðurbætisskatti. Þar segir:
„Gæsla og ráðstöfun þess fjár, sem inn-
heimtast kann samkvæmt heimildum þess-
arar greinar, skal vera í höndum Fram-
leiðsluráðs landbúnaðarins.
Meðal annars er heimilt að verja því til að
greiða verðbætur til þeirra, sem minnka bú-
vöruframleiðslu sína í því skyni að draga úr
óhagkvæmri framleiðslu, enda náist sam-
komulag um, að ríkissjóður leggi fram a. m.
k. jafnháa fjárhæð, svo og til að jafna halla, er
verða kann á útflutningi, milli söluaðila“.
Hér er heimilað að leggja á fóðurbætis-
skatt, sem lengi hefur verið rætt um, en
skyldað að skammta gjaldfrítt til þeirra, sem
hafa meiri hluta tekna sinna af búvörufram-
leiðslu, og skal sá skammtur miðast við
framtalið magn búvöru og miðast þá vænt-
anlega við framleiðslu og framtöl undan-
farandi tveggja eða þriggja ára.
Loks eru í lagagreininni eftirfarandi
ákvæði til bráðabirgða:
„Fram til þess tíma, er tekist hefur að afla
nauðsynlegra gagna, er heimilt, að gjald skv.
b-lið verði lagt á allt kjarnfóður, en endur-
greiðist síðan eftir ákvæðum b-liðar“.
Það er skemmst af Stéttarsambands-
fundinum að segja, að mest af tíma hans fór í
að ræða drög að reglugerð um framkvæmd
þeirra lagaákvæða, sem að framan er lýst.
Ekki er það ofsagt, þó að þess sé getið, að
flestum fulltrúum áfundinum þótti sem laga-
setning Alþingis hefði orðið heldur óhönd-
ugleg og að erfitt væri að gera góða reglu-
gerð við svo gölluð lög. Einkum voru það
ákvæði um viðmiðun við gerð ,,kvóta“ og
það, að skyldað skyldi vera að skammta
kjarnfóðrið í hlutfalli við framtalið afurðam-
agn og framleiðslukvóta. Tillaga kom fram
seint á fundinum um það að fresta afgreiðslu
á þessum drögum að reglugerð til næsta
aðalfundar. Var hún rökstudd með því, að í
Ijós væri komið, að setning reglugerðar
samkvæmt lagaákvæðunum væri miklum
vandkvæðum bundin, tæki lengri tíma og
þarfnaðist mjög mikillar gagnasöfnunar og
undirbúnings.
Mörgum þótti þó rétt að afgreiða þau drög
að reglugerð, sem fundurinn hafði þegar lagt
svo mikla vinnu í, að öðrum kosti mundi mik-
ill tími fara forgörðum til að þoka málinu
áfram. Tillaga þessi um frestun var felld að
viðhöfðu nafnakalli með 26 atkvæðum gegn
16 og drögum að reglugerð síðan vísað til
Framleiðsluráðs og því falið að vinna að
endanlegri gerð reglugerðarinnar, þannig
að hún samræmist lögunum og verði fram-
kvæmanleg.
Ekki erfært að rekja hér efni fyrirhugaðrar
reglugerðar. En gert er ráð fyrir, að hin fyrsta
aðgerð kunni að verða, að lagður verði á allt
að 60% kjarnfóðurskattur í samræmi við
bráðabirgðaákvæði, en að hluti hans verði
endurgreiddur samkvæmt reglum um
ákveðið magn af gjaldfrjálsu kjarnfóðri á
hverja framtalda framleiðslueiningu, þó að-
F-ramh. á bls. 305
270
FREYR