Freyr - 01.05.1979, Blaðsíða 7

ÓTTAR GEIRSSON:
Túngrös
Óttar Geirsson
í eftirfarandi grein um túngrösin er þeim lýst í nokkrum orðum og vaxtarhátt-
um þeirra gerð skil. Mest áhersla er lögð á að lýsa þýðingarmestu túngrösum
okkar, en einnig erfarið nokkrum orðum um grös, sem vaxa ítúnum, þótt ekki
sé sáð til þeirra, svo og grös, sem kunna að hafa þýðingu hér eða eru
mikilvæg í nágrannalöndum okkar.
Það þarf ekki að eyða orðum að því, hve mikilvæg grösin eru fyrir íslenska
bændur. En því miður hefurviljað brennavið, að menn geri ekki greinarmun á
grastegundum, heldur kalli allar jurtir af heilgrasaætt, og jafnvel hálfgrasaætt
líka, einfaldlega gras. Það er þó í rauninni mikill munur á grastegundum,
bæði útlits- og eðlismunur, líkt og munur er á búfjártegundum, t.d. kúm og
kindum. Sum grös eru hávaxin, önnur lágvaxin, sum vaxa og þroskast fljótt,
önnur seint, sum grös þrífast þest í rakri jörð, en önnur í þurrum sandi, og
þannig mætti lengi telja. En það erekki aðeins munur milli tegunda, heldurog
milli stofna sömu tegunda. Líkt og munur er á íslenskum kúm og Galloway-
kúm er munur á Fylking-vallarsveifgrasi og Holt-vallarsveifgrasi.
Það er hlutverk tilraunastöðvanna að gera
samanburð á tegundum og stofnum nytja-
jurta. Úr slíkum samanburðartilraunum er
kominn mikill fróðleikur um grösin. En til-
raunastöðvarnar geta aldrei reynt grösin og
stofnana við allar hugsanlegar aðstæður.
Þess vegna er nauðsynlegt fyrir hvern bónda
að fylgjast með því, hvaða grös og stofnar
reynast best við þær aðstæður og meðferð,
sem þau fá hjá honum. Til þess að geta fylgst
með grösum að þessu leyti, verða menn að
þekkja þau í sundur. Til að auðvelda það er
FREYR
271