Freyr - 15.05.1992, Blaðsíða 35

10.'92
FREYR 419
þeim væri veitt mikil athygli. Hinn
16. júlí voru ungar fluttir vatnaleið
út í Oddsstaðalón, þá 4ra vikna
gamlir. Þá voru þeir orðnir sem
næst óseðjandi og í mikilli þörf
fyrir að komast í náttúrulegt um-
hverfi og fá sjávarfang og fjöru-
beit.
Eg vil enn og aftur benda á hve
viðkvæm sál æðurinn er, og veiti ég
því því rneiri athygli eftir því sem
árin líða. Merking unganna að
þessu sinni raskaði ró þeirra í bili,
og hafði ég ekki að fullu unnið
trúnað þeirra fyrr en sólarhringi
síðar. Kollur sem koma aftur eftir
tveggja ára fjarveru frá Vatnsenda
trúa að þar séu óbreyttir siðir og
þeim sé frjálst að ganga í fóður
með ungunum. Enda er þeim gefið
fóður fyrst á vorin áður en ungarn-
ir koma. Hins vegar skilja þær ekki
þegar farið er að bægja þeim frá
ungamatnum og hvekkjast svo,
þótt þeim sé matur ætlaður, að þær
veigra sér við að koma í þann mat í
nálægð manna. Aðgát skal höfð í
nærveru sálar. Eg held þó að meiri
hætta sé á röskun á sálarlífi fugls-
ins, ef sá aðili sem fuglinn treystir á
breytir framkomu, fremur en það
sé einhver utanaðkomandi.
Daginn sem ungarnir voru fluttir
út í Oddsstaðalón gafst ekki tími til
að venja þá nógu vel að nýjum
staðháttum. Á Oddsstöðum var
sumardvalarfólk sem gaf ungunum
fóður næstu 10 daga. Þar komu of
margir við sögu og hver með sína
umgengnishætti. Ungarnir vissu
því ekki hvað var leyfilegt og
hverju mætti treysta. Stundum
mátti þetta og þá voru þeir vel-
komnir í hópinn, en í annað sinn
voru þeir til ama og óþurftar. Þeir
urðu því hálfruglaðir í ríminu,
skorti meiri umönnun og hlýju og
vissu ekki hvernig þeir ættu að
haga sér um skeið. Þeir voru seinir
til að venjast sjávarfangi og fjöru-
beit, fóru til berja eins og dvalar-
fólk á Oddsstöðum, þvældust við
Steinbogann - silungslæk - eins og
krakkarnir og dvöldu oft á fersku
vatni sunnan við bæinn.
Eftir sólarhringsdvöl á Odds-
Agúst Arni Jónsson sinnir ungum, sex vikna, á Lónabakka. Silakeppur fœr
sérfóðrun úr bauk. (Ljósm. Kristbjörg Arnadóttir).
Ungar, níu vikna og fleygir, í skjóli við bátinn Inga gamla, ganga ífóðurdalla í
félagsskap Árna Baldvins Þórðarsonar. (Ljósm. Guðný Árnadóttir).
stöðum mættu allir ungarnir heima
á Vatnsenda aftur, en það hafði
einnig hent árin áður. Þeir fengu
hlýjar viðtökur og hvíld á Vatns-
enda þann dag, en ég labbaði svo
með þeim landleiðina 3 km út í
Oddsstaði daginn eftir.
Það tók ungana langan tíma að
venjast Oddsstaðaverunni að
þessu sinni og þeir voru enn háðari
mér fram eftir hausti en nokkru
sinni áður. Níu vikna gamlir voru
flestir ungarnir orðnir fleygir.
Gæta verður þess að dvelja með
þeim ungum, sem eru á eftir í
þroska, við gjafir. Annars drífa
þeir sig strax til sjávar eins og
aðalhópurinn þegar sá hluti er
búinn að éta. Þeir sem eru minni
eru lengur að seðja hungur sitt og
er oft bægt frá fóðurdöllum af þeim
stærri. Frh. ábls. 427.