Freyr - 01.11.2002, Síða 7

Ágúst Þorketsson á Mel situr á steini í uppgrónu landi þar sem fé er á beit.
I baksýn Melshraun og Svarfhólsmúli.
fast og fátt hægt að gera til að
hagræða í búskapnum svo að
maður tók þessu fengins hendi.
Og hvernig hefur kornrœktin
svo gengið?
Hún hefur gengið upp og ofan
en alltaf fengist nokkur uppskera
og stundum allgóð. Eg tel mig
hafa sloppið skaðlaust frá þessu
og haft ánægjuna að auki.
Ég hef verið með kom í níu
hekturum og fengið þetta 30
tonn. Núna rækta ég afbrigðin
Arve og Súlu, en það er íslenskt.
Ég hef fengið þreskivél ofan úr
Reykholtsdal til að uppskera og
alltaf súrsað komið, fyrst í plast-
sekki og núorðið í plastkúta. Þeir
endast betur. 1 haust ætla ég svo
að prófa própíonsýru til íblönd-
unar. Ég valsa komið og kýmar
éta þetta mjög vel, en ég bæti
þessu við hápróteinblöndu sem
kýmar fá.
Hálminn hef ég notað svolítið í
undirburð undir kálfa, en í fyrra
seldi ég líka hálm. Hann fór að
Hvanneyri þar sem hann var bor-
inn undir hross.
Stunda margir kornrækt hér um
slóðir?
Við emm tveir hér í sveit, Unn-
steinn Jóhannsson í Laxárholti og
ég. I Alftaneshreppi em líka
tveir og svo var verið að stofna
komræktarfélag í Kolbeinsstaða-
hreppnum í vor.
Bændur græða landið
Þið eruð þátttakendur i verk-
efni Landgrœðslunnar, „Bændur
græða landið “. Hvernig er stað-
ið að því?
Guðbrandur: Þetta gerist þann-
ig að þegar maður hefur sótt um
að vera með í þessu þá kemur
maður frá Landgræðslunni sem
skoðar landið og metur þörfina.
Hér var það Friðrik Aspelund á
Hvanneyri. Hann mat það hvar
væri brýnast að byrja. Land-
græðslan leggur svo til fræ og
áburð en bóndinn sér um vinn-
una. Það er sáð túnvingli og í
seinni tíð hefiir það verið húðað
fræ og því auðvelt meðferðar.
Það er hins vegar ekki gerð krafa
um að friða landið og fé fær að
ganga á því.
Hvað gekk þér til að taka þátt í
þessu verkefni?
Hér fyrir vestan bæinn er áin
Tálmi. Austan við hana var mik-
ill uppblástur og moldarmökkur
stóð úr þessu landi í norðanátt.
Þar byrjaði uppgræðslan hér.
Þama vom gróðurlausar lægðir í
landinu eftir uppblástur og jarð-
vegseyðingu og moldarbörð sem
norðanáttin reif úr. Þama hófst
verkið fyrir um 10 ámm.
Síðan færði ég mig nær bænum
og hef verið að rækta upp mela
hér í kring. Ég hef svo fengið
fræ og áburð frá Landgræðslunni
á hverju ári síðan. Maður fær að
vita árið áður um hverja úthlutun
og ég hef fengið 2,4 tonn af
áburði á ári síðustu árin. Svo hef
ég stundum bætt sjálfur við
áburði í þessa ræktun því að það
þarf að halda áfram áburðargjöf
eftir að sáð hefur verið í það.
En uppblásturinn við Tálma
hefur stöðvast?
Kannski ekki alveg en landið
hefur stórlagast. Það er kominn
gróður í lægðimar þar sem mest
hafði fokið úr en rofabörðin era
enn þama. Þetta er óvarið og fé
er svolítið í þessu þannig að
landið er ekki á sinu, en túnvin-
gull er engin uppáhaldsbeitarjurt
hjá fénu.
Sl. vor vom miklir þurrkar og
oft hvasst og ég býð ekki í hvem-
ig ástandið hefði þá verið þama
ef uppgræðslan hefði ekki verið
komin til. Á sínum tíma hefur
verið þama skógur og enn em
þama eftir einstaka vindbarðar
birkihríslur. Þama er ömeíhið
Koleyrar sem vísar til kolagerðar
áður fyrr.
Hér heima er svo orðinn til
hagi fyrir kýr og hvaða skepnur
sem er. Maður gefur þama út
hrossum og moðið og teðslan
græðir upp landið.
Landgræðslan fylgist svo með
Freyr 9/2002 - 7