Skátablaðið - 01.04.1947, Blaðsíða 12

inn og varpa síðan spjótinu að Shen og
drepa dýrið, þegar það kæmi til baka aítur.
Það stóð heima. Eins og Kulumala liafði
gert ráð fyrir, fór Shen nákvæmlega sömu
leið til baka. Og það var ekki um að vill-
ast, Shen var með einhverja byrði í kjaft-
inum. Og þegar Shen kom nær, sá Kulu-
mala sér til mikillar skelfingar, að þetta
var litli bróðir hans.
Utan við sig af reiði ætlaði Kulumala
að kasta spjótinu í dýrið, en á síðasta
augnabliki hætti hann við það. Hann hcfði
alveg eins getað liitt bróður sinn, þar sem
dýrið var með hann í kjaftinum. Og í stað
þess að kasta, stökk Kulumala í einu vet-
fangi niður úr trénu og hrópaði: „Snúðu
við og reyndu að berjast, hugleysinginn
þinn!“ Shen staldraði ögn við og horfði í
áttina til Kulumala, en hélt að því búnu
áfram hlaupunum. Shen liafði þegar náð
sér í allálitlega máltið. Það var því minni
ástæða til þess að berjast að sinni. Þegar
Kulumala sá, að þetta hafði engan árang-
ur borið, greip hann stein og kastaði hon-
um á eftir dýrinu. Steinninn hæfði. Shen
sleppti barninu, sneri við og öskraði af sárs-
auka og reiði. En jretta var einmitt það,
sem Kulumala ætlaðist til. Ef hann bara
gæti fengið Shen til þess að elta sig, myndi
sá litli áreiðanlega fela sig í skóginum á
meðan. Sjálfur gat Kulumala alltaf komizt
upj) í tré. En dýrið var frárra á fæti nú svo
að Kulumala gæfist tækifæri til þess að flýja.
Shen kom mcð ofsahraða í áttina til hans,
og hnipraði sig saman til stökks. Það var
ekki um annað að ræða. Kulumala varð
að kasta spjótinu — og hæfa dýrið.
Á sama augnabliki og Shen stökk, kastaöi
Kulumala spjótinu af öllu afli, en beygði
sig niður um leið til þess að verjast betur
högginu. Og hann fékk þungt og rnikið
högg, sem varpaði honum til jarðar. Um
stund lá hann á grúfu og hreyfði hvorki
legg eða lið. En hann varð mjög hissa, er
dýrið réðist ekki á lxann, engar klær rifu
hann og enginn skoltur læsti sig um háls
hans.
Hann leit upp. Um það bil meter frá
honum lá tígrisdýrið — steindautt —. Spjót-
ið hafði hæft það í hjartastað. Kulumala
stökk á lætur og rak ujrp siguróp. Svo hljóp
hann til bróður síns og tók hann upp.
Hann var ómeiddur. Með bróður sinn í
fanginu hélt Kulumala sigurglaður heim
á leið, en „Tígrabana“ varð hann að skilja
eftir. Spjótið sat fast í skrokk dýrsins. Kulu-
mala tókst ekki að ná því.
Unt kvöldið var Kulumala tekinn í tölu
hermannanna.
Ingþór Haraldsson
þýddi lauslega úr dönsku.
FRÁ ÚLFLJÓTSVATNI.
Nú fer skátaskólinn að byrja starf sitt aftur.
Hér sést mynd af „Vatns-skátunum“
32
SKATABLAÐIÐ