Skátablaðið - 01.04.1947, Blaðsíða 16

SÍGM. R. FINNSSON:
■pyAÐ var logn, en rigningin var óskapleg.
Regnið steyptist í stórflóðum af hús-
þökunum niður í ryðgaðar vatnsrennurn-
ar og fyllti ailar tunnur, keröld og brunna.
Mórauðir lækir runnu eftir götunum, ber-
andi spýtna- og bréfarusl eitthvað út í óviss-
una. Húsgaflamennirnir hímdu undir hús-
göflunum, lotnir í herðum með hendurnar
djúpt niður í buxnavösunum. Öðru hvoru
litu þeir til veðurs, grettu sig og spýttu
mórauðu.
„Skárra er það regnið“, og þeir óku sér
í öxlunum og spýttu.
YKTAR MINNINGAR
„Fiásögn“ af útilcgu í Eiliðaey.
Við bæjarbryggjuna lá aldraður, tví-
stefndur vélbátur, og var léttbátur bundinn
við afturstafn hans. Skátahópur kom ofan
bryggjuna, berandi alls konar útilegufar-
angur og það glamraði í pottum, gfösum
og könnum við hvert skref, sem þeir stigu.
í þessum fjölmenna skátahóp kenndi
margra grasa, sveitar- og deildarforingjar
spígsporuðu valdsmannlegir á svip í for-
ingjajökkum með barðastóra hatta, ffokks-
foringjarnir belgdu sig út og gerðu sig fyrir-
ferðamikla, og rigningardroparnir skullu á
raðir af ársstjörnum og sérprófamerkjum.
Við, óbreyttu skátarnir og nýliðarnir, störð-
um hugfangnir á öll þessi merki, snúrur og
lengd og lengd sporsins má með nokkurri
nákvæmni segja, hve hár maðurinn er.
Maður, sem gengur, sýnir greinilegt far
eftir allan fótinn. Á hlaupum gera tærnar
dýpra far, lengra verður milli sporanna
og það berst ofurlítið upp úr sporinu. —
Stundum ganga menn aftur á bak, til þess
að villa öðrum sýn. Þá verða skrefin styttri
en ella og dýpra far eftir hælinn.
Séu rnenn berfættir, er
jafnvel ennþá auðveld-
ara að þekkja sporin
sundur. Dragðu línu frá
enda litlu táar að enda
stórutáar og athugaðu,
hver afstaða hinna tánna
er til þeirrar línu. Afstaða tánna er yfirleitt
ekki sú sama hjá neinunt tveim mönnum.
IY1IMKUR
e &
*
&
C'

Aldur spora.
Mjög erfitt er að segja til um aldur spora,
jjó er liægt að fá nokkra hugmynd um
hann, ef rignt hefir í sporið eða sandur
blásið í þau. Skátinn verður þá að vita,
hve langt er síðan byrjaði að rigna eða
hyenær fór að hvessa.
36
SKATABLAÐIÐ