Sameiningin - 01.07.1910, Blaðsíða 14

142
og frelsara trúr. Látum oss framvegis nœgja þaÖ, ef
vér í ljósi guðs orðs vitum einsog að undanförnu, að er-
indisbréf vort höfum vér frá drottni og að liann er með
oss einsog hann forðum var með Páli postula á kross-
ferli hans og hefir verið með öllum sínum.
2. Einn ])áttr í krossi þeim, sem guðs börnum er
búinn í eyðimerkr-leiðangrinum hér, er meðvitund eigin
veikleika, sérstaklega einmitt veikleika í trúnni, — með-
vitund, sem stundum verðr mjög tilfinnanlegr sársauki,
jafnvel meiri en svo, að nokkrum tárum taki. Svo stóð
einmitt, að því er mér skilst, á fyrir Páli postula, þá er
það gjörðist, sem frá er sagt í hinu fvrra versi texta
vors. Við þeirri reynslu verðr hver einstakr af oss í
fylking drottins hér í kirkjufélaginu íslenzka lúterska. að
vera búinn framvegis engu síðr en að undanförnu. Hjá
slíkum freistingum verðr ekki komizt af neinum trúum
þjóni drottins meðan hann enn á heima hérnamegin.
Láti menn aðeins þær sérstöku krossraunir einsog allar
aðrar, sem fyrir koma, verða sér drottinlega hvöt til
heitrar sterkrar bœnar til guðs í Jesú nafni, binda sig
fastar og fastar í anda við hjarta frelsarans.
3. „Einsog þú hefir vitnað um mig í Jerúsalemt4 —
segir drottinn við Pál í textanum — „eins ber þér einnig
að vitna í Róm.“ Hvað myndi þetta eiga að merkja
fyrir oss — kirkjufélagið íslenzka lúterska? Það, að
drottinn er að benda oss, einsog hann var að benda post-
ulanum, á stórkostlega miklu víðtœkara starfsvið fram-
vegis en að undanförnu. Páll hafði þráð að mega kom-
ast með boðskapinn um Jesúm til Rómaborgar —
höfuðstaðar heimsins, sem þá var. Hingað til hafði ekk-
ert tœkifœri til þess fengizt. En nú — eftir því, vsem
drottinn sjálfr segir honum —■ skal þessi ósk hans ná að
rætast — nú loksins eftir að liann hefir verið sviftr per-
sónulegu frélsi sínu, nú eftir að hann er orðinn bandingi
drottins, og það einmitt út af því að svo er fyrir lionum
komið, skal þetta geta orðið. Herforinginn rómverski
kemst að samsœri Gyðinga gegn lífi Páls og kemr honum
svo skyndilega burt úr Jerúsalem til Felix landstjóra í
Sesareu. Þar bíðr bandinginn í varðhaldi í tvö ár. Þá