Skólablaðið - 01.10.1947, Side 11

11 -
k l h <?7 n
.1 S i i Xxr.
j- vy ‘-4
Vindur í greinum gnauðay,
grundirnar "bregða lit.
Lournar sönglaust svífa
til suðurs með vængjaþyt.
Ég horfi á eftir hópnum,
-þær hækka sitt flug um geim.
Hin síðasta hverfur í suðrið...
Nu hvílir sorg yfir sveitum,
Því sumarið fór með þeim.
Á. .G.
%
. j l . ..
m ;
V A
r /
J Vy
: i f
; \ ?•. I
14/ \ / \ j K .1 : . t ■■ • -U. • i jv i j -j v u
/S ■'
J ./■
Viltu raula vögguljó'ð
Vetrarnóttin er svo hljóð,
autt og kalt á ísaslóð,
- ása hjarnið þekur.
Pölleit tindrar tunglskinsglóð,
tröll og álfa vekur.
Mörg er grátin mannsins kinn,
margur &rór hugurinn.
Syng því vöggusönginn þinn,
unz sjaum daginn hjarta.
ÞÚ getur kannski svæft um sinn
sorg í einu hjarta.