Skólablaðið - 01.04.1966, Page 47

- 195 -
eftir allt saman. Ef til vill er það ann-
ar hlutur, engu að síður dýrslegur, sem
rekur okkur út í byltingu. Það er hefnd-
in. Okkur hefur verið kennt, að við eig-
um ekki að hefna okkar, en það heitir
ekki hefnd að verja sjálfsvirðingu síha,
að berja frá sér, ef ráðist ér á mann.
Sem sagt þú mátt, -- nei, þú átt að
vera dýr ef hinir hafa sýnt dýrseðlið á
undan. Það kvað líka vera fallegt að
gera náunganum gott, en aðal atriðið er
samt að bjarga sjálfum sér, eða þannig
hef ég að minnsta kosti lært mína lexíú.
Ég er ekki heigull, og ég vildi svo
gjarnan standa við hlið ykkar 1 bardag-
anum, en ég sé ekki að hvorki þið né
ég hafi neinn rétt til þessarar byltingar.
Foringi okkar, höfuð, stoð og stytta hefur
verið drepinn af auðvaldinu, en þé auð-
valdið sýni okkur dýrseðli sitt, þá sýn-
um við ekki okkar dýrseðli. Við erum
að reyna að vera menn og vitum, að
jafnvel þo auðvaldið ætti það skilið að
vera tortímt, þá erum við menn. Hvað
hefði foringinn viljað annað en að við
héldum áfram starfi hans, núna þegar
við sjáum fyrst árangur, jafnvel þó hann
sé neikvæður í bili.
Kæru félagar, við hefjum enga bylt-
ingu, við höldum áfram......."
"Helvítis auðvaldstikurnar hafa gleypt
hann, svo hann smiti ekki frá sér. "
Skothvellur kveður við og undirfor-
inginn hnígur hægt niður á gólfið.
"Sýnum nú auðvaldshundunum, að þeir
hafi engan rétt til að kúga okkur, sýnum
þeim, að við virtum foringja okkar og við
vitum hvað réttlæti er. Fylgið mér !
Byltingin er hafin! "
Blóðþyrstur múgurinn streymir um
göturnar.
Allir þeir sem eitthvað eiga eru
brenndir, lifandi eða dauðir í húsum sfn-
um.
Landherinn, óttasleginn og ráðvilltur,
reynir að verja böðlana, sem drápu
foringjann.
Það er verið að nauðga dóttur borg-
arstjórans á almenningskamrinum.
Höfuð undirforingjans liggur 1 kjöltu
ungrar stúlku.
Undirforinginn hvíslar með skelfingu:
"Dí’sa, þannig er þetta, nú fann ég, að
ég gat ekki stjórnað þeim, ég er ekki
nógu vitur, og ég get ekki unnið gegn
samvizku minni, mér fannst hún ekki
rétt, þetta var bezta leiðin, að segja
þeim sannleikann, hann er beizkastur,
meira get ég ekki gert. Ó -- Dúsa,
allt gengur 1 hring og kemur aftur, ein-
hverntíma , ó -- segðu þeim næstu
sannleikann strax, svo að þeir finni
réttu leiðina. ó, Dísa, ekki gráta, þú
veizt að ég elskaði þig ekki nóg, annars
hefði ég flúið. ó - Dxsa. . . "
Höfuð hans féll máttlaust niður i
kjöltu hennar.
Ásmundur
Þorbergsson.