Skólablaðið - 01.04.1966, Blaðsíða 51

- 199 -
Algernon : I don't know that l'm
much interested in your family life-Lane.
Lane : No, sir; it is not a very
interesting subject. I never think of it
myself......" )
Einn er þó ókostur verksins, ef ókost
skyldi kalla, að til þess að njóta anda-
giftar Wildes til fullnustu er enskukunn-
átta skilyrði. Orðaleikirnir eru oftlega
rammskorðaðir við brezka staðhætti og
sjálfan titil leiksins er aðeins unnt að
þýða til hálfs. - Við lauslegan saman-
burð textanna
virðist þýðand
inn, Bjarni
Guðmunds s on,
hafa komizt
eins nálægt
meiningunni
og kostur er,
en málið einí-
att ólíkt ris-
lægra 1 þýð-
ingunni ; t. d.
samræður
fröken Prisms
og sera
Chasubles 1
öðrum þætti
(:......
Miss Prism :
... I spoke
horticulturally
My metaphor
was drawn
from the fruits. ..."
:". . . . Ég talaði 1 garðyrkjulí’kingum og
tók samlíkingu af ávöxtum......." ;
Chasuble : ... Dear Mr. Worthing, I
trust this garb of woe doesn’t betoken
some terrible calamity. . . ? ";
", . . Ég vona að þessi sorgarbúningur
tákni ekki neinar voðafréttir, herra
Worthing. . . ? " ).
Hvað um það virtust leikhúsgestir á
dögunum skemmta sór hið bezta og má
af því” álykta, að flestir brandarar hafi
komizt til skila.
Pétur LÚðvigsson innti hlutverk sitt
um það bil hnökralaust af hendi. Ég er
bara hræddur um, að þar sé réttur
maður á röngum stað. Sú hugmynd,
sem fæst um útlit og innri mann Johns
Worthings eftir lestur verksins, er 1
flestu mjög frábrugðin túlkun Peturs.
Sama máli gegnir um Þórhall Sigurðs-
son 1 gervi Algernons Moncrieffs.
- Vera má, að fyrri hlutverk þeirra
félaga sitji enn það fast í þeim, að
erfiðleikum sé bundið að breyta til.
Að minnsta kosti brauzt Henrik, þjónn-
inn 1 leikriti Holbergs, hvarvetna fram
í látbragði Algernons. X stað
brezka séntilmannsins freistaðist Algy
til að fetta sig og bretta, reka upp
skræki og
stökkva yfir
hvað, sem
fyrir varð,
ef svo bar
undir.
Vissulega
tóku áhorf-
endur Þor-
halli og
Pétri vel,
hvað þeir
lúka áttu
fyllilega
skilið, en
heldur hefði
ég kosið,
að þeir
hefðu fylgt
formúlunni
um virðu-
lega og stíifa
aðalsmenn.
Gervi þeirra voru
allajafna góð, þó minnti Pétur mig
helzt á skátaforingja í fyrsta þætti, en
það er ekki hans sök.
Kvenhlutverk voru öll vel túlkuð.
Gunilla Skaptason i gervi Gwendolene
samsvaraði fyrirframhugmyndum mín-
um út í æsar. Hæfilega kaldlynd og
snobbuð, utan við sig og elskuleg.
- Halla Hauksdóttir sem Cecily enn-
fremur mjög aðlaðandi. Þó var fram-
sögn sums staðar nokkuð ábótavant hjá
báðum.
Lady Bracknell hefði tæplega getað
fengið verðugri fulltrúa í Menntaskólan-
um í Reykjavík en Ingudís Haraldsdótt-
ur. Hlutverkið krefst mikils af leikar-