Litli Bergþór - 01.04.1999, Blaðsíða 17

Gísli og Inga ásamt bömum og tengdabörnum á 60 ára afmæli Ingu 1992.
Taliðfrá vinstri: Hrönn, Jenný, Inga, Gísli, Jónlngi, Sesselja, Einar,
Oddný og Gylfi.
næstelstur í hópi 7 systkina. Systkini mín eru: Ingibjörg
elst, og eftir mér koma Ingimar, Guðrún, Elínborg, Þóra
og Magnús. Tíu ára gamall fór ég í heimavist í
Reykholtsskóla. Þá vorum við hálfan mánuð í skólanum
og hálfan mánuð heima. Stefán Sigurðsson var þá
skólastjóri og eini kennarinn, og kenndi allt. Jafnt
smíðar, sem handavinnu stúlkna, íþróttir, sund, og öll fög
sem kennd voru. Hann var kvæntur móðursystur minni,
Vilborgu Ingimarsdóttur, en hún var heilsulaus. Bjuggu
þau, ásamt tveimur ungum dætrum, í einu herbergi í
gamla skólanum, sem nú er leikskóli. Þar var líka
heimavistin, kennslustofan og mötuneytið, að ógleymdri
sundlauginni, sem var áföst húsinu. Leikfimi kenndi
Stefán á stigapallinum á hæðinni og áhorfendasætin voru
í tröppunum. Þegar ég hugsa til baka, finnst mér ótrúlegt
að hann skuli hafa annað þessu öllu í þessum þrengslum
og við þessar erfiðu aðstæður. Enn er hann vel ern og
sprækur, kominn hátt á tíræðis aldur.
Ég man, að við gátum stundum verið
óþæg á kvöldin og fengum þá oft að fara í
laugina. Hefur það eflaust náð úr okkur
mesta galsanum. En sundtímarnir voru
annars að deginum.
Stefán hélt líka mötuneytisreikningana,
en þá tíðkaðist að foreldrar greiddu með
börnum sínum í matvöru. Sendu t.d. 40 1
mjólkurbrúsa með mjólkurbílnum, sem við
krakkarnir vorum látin sækja að
Brautarhóli. - Það þætti sjálfsagt ekki góð
latína nú, að láta böm bera svo mikinn
þunga langar leiðir. - Nú aðrir greiddu með
kartöflum, dilkum eða með hrossakjöti.
Kristinn á Brautarhóli saltaði kjötið. Það hlýtur að hafa
verið mikið verk að halda utan um þetta uppgjör.
Við vorum 14 í árganginum '32, sem fermdumst
saman, 5 strákar og 9 stelpur. Af þeim eru enn hér í
sveitinni þær Dísa og Eygló í Ásakoti, Auður frá Felli og
Rúna í Hlíðartúni.
L-B: Fórstu íframhaldsnám?
Gísli: Jú, eftir fullnaðarpróf úr barnaskólanum, um
fermingu, fór ég í íþróttaskólann í Haukadal til Sigurðar
Greipssonar. Þar var ég í tvo vetur,1947-
'48, en þriðja veturinn ('49) var ég hjá
honum sem gegningamaður. Sigurður var þá
með um 200 ær og 8 kýr. Ég tók samt þátt í
glímu og leikfimi þann vetur líka.
Iþróttaskólinn var góður skóli. Þar ríkti
heragi, en jafnframt lagði Sigurður mikið
upp úr félagsmálum. Hann herti mann upp,
og ég man það sérstaklega hvað ég átti létt
með vinnu eftir skólann og hvað úthaldið var
gott.
Það gerðist náttúrlega margt
eftirminnilegt þarna. Greipur og Þórir tóku
þátt í leikfiminni með skólasveinunum og
hafði Sigurður gaman af að láta þá glíma
saman bræðurna. Þótt Greipur væri stærri
og þyngri kom hann Þóri aldrei úr handvörn og á meðan
fylgdist sá gamli með og hafði gaman af.
Skólinn byrjaði ekki á haustinn fyrr en að loknum
haustsmalamennskum og sláturtíð, og var búinn í febrúar,
til að nemendur kæmust á vertíð. í skólalok var alltaf
haldin skemmtun á Söndunum og var það
aðalskemmtunin hér að vetrinum. Þá var íþróttasýning
og dansað á eftir. Þar komu líka ýmsir skólavinir, t.d. sr.
Eiríkur þjóðgarðsvörður á Þingvöllum, Þorsteinn
Einarsson, íþróttafulltrúi ríkisins og fleiri, og héldu
ræður. Þótti nemendum þær oft ærið langar og leiddist
undir þeim.
Ég man að ég var frekar feiminn og uppburðarlítill í
Guðrún, Ingibjörg og Elínborg,
systur Gísla.
Ur 60 ára aflnœli Gísla í Aratungu. F.v.
Erlendur, Þorlákur, Ingvar, Gísli og
Guðrún Sveins.
byrjun og á sýningunni fyrsta árið
missti ég af mér skóinn. En frekar en
brjóta heragann og fara út úr röðinni,
lét ég skóinn liggja og gekk berfættur á öðrum fæti það
sem eftir var sýningar.
Síðan lá leiðin í Hólaskóla veturinn 1951-'52, í
Bændadeildina. Fékk ég að nota sum prófin frá Geysi og
las auk þess utanskóla. Lauk ég náminu á einum vetri, en
það var annars 2ja vetra nám. Við vorum 17 nemendur,
sem útskrifuðumst á einum vetri auk 10 nemenda, sem
höfðu verið árið á undan.
Kristján Karlsson var þá skólastjóri, en kona hans var
Litli - Bergþór 17