Litli Bergþór - 01.04.1999, Blaðsíða 20

Litli Bergþór - 01.04.1999, Blaðsíða 20
Oddviti í aldarfjórðung skipti, sem ég hef verið fyrirliði. Átti þessi ferð eftir að verða enn sögulegri, því daginn sem við fórum frá Hveravöllum, fórum við Halli í Einholti í Fögruhlíð og Þverbrekkur. Það var logn og snjóföl og þegar við komum yfir Fúlukvísl hittum við á aðra fjallmenn, mjög slegna. Sögðu þeir frá því, að Kristján (eldri) í Borgarholti hefði lent undir ís í Fúlukvísl ásamt hesti sínum. í Ijós kom þó að allt var í lagi með Kristján og klárinn, höfðu þeir komist upp undan ísnum um 200 metrum neðar. En hnakkinn vantaði og hefur hann ekki fundist síðan. Eftir svaðilförina lagði Kristján ótrauður af stað í Svartárbotna, en kom hestinum ekki yfir Svartá, þar sem hún var hálflögð, enda klárinn hvekktur. Hafði hann því riðið honum í réttina í Gránunesi og þar lá hann sofandi þegar við komum að. Var hann holdvotur en að öðru leyti salla rólegur. Lét ég hann hafa peysu sem ég var í, og síðan riðum við í Svartárbotna. Eftir þetta gekk fjallferðin stórslysalaust. Þriðju leitir gátu ekki síður orðið sögulegar. Fyrstu árin var farið með trússið á bíl í Hvítárnes, og þaðan farið J áfram á hestum. Seinna fór ég að fara með farangurinn á bíl alla leið og eldaði þá ofaní þessa 4-5 fjallmenn. Ég tók samt alltaf leit líka, var með hestana með mér á kerru. Síðar kom Eyja (Þórey Jónasdóttir) með mér og hjálpaði til við eldamennsku og leitir. Menn höfðu nú ekki mikla trú á því, til að byrja með, að ég gæti eldað - karlmaðurinn. - Meðal annarra var Ingi á Hvítárbakka heitinn eitthvað tortryggin á kjötbollurnar mínar. En svo vildi til, að í fyrstu leit, fyrr um haustið, hafði ær frá mér verið skorin á þessum slóðum, af því að hún gekk ekki. Taldi ég Inga trú um að ég hefði hakkað kjötið af henni og notað í kjötbollurnar. En allt var þetta græskulaust gaman. Gísli og Inga á góðri stund í réttunum. Það gat oft verið skemmtilegt í eftirleit þótt fáir væru og það væri ansi þröngt í litla kofanum í Fossrófum. Ég held að Jón í Kotinu hafi byrjað að yrkja í eftirleit og var fyrsta vísan um okkur Inga. En við höfðum verið að tala um það, að við hlytum að finna kindur, því hrafninn hafði fylgt okkur um daginn: Vísan er svona. Hrafninn flýgur um aftaninn, haldinn sulti og þreytu. Ekki fœr hann enit uin sinn, ekki fœr Itann enn um sinn, ýstruna stóru - ýstruna stóru og feitu. Einu sinni varð ég eitthvað seinn á bílnum með trússin, og náði ekki leitarmönnum fyrr en uppi á Bláfellshálsi. Fékk ég þá þessa vísu hjá Jóni fyrirliða: Fálátur erflokkur minn, fer að dofna grínið. Ekki kemur oddvitinn enn með brennivínið. L-B: Það hefur margt gerst á þeim 24 árum, sem þú staifaðir sem oddviti. Gœtir þú nefnt það helsta sem þér þykir markvert. Gísli: Ef þú ætlar að láta mig segja frá öllu markverðu, sem gerst hefur hér í Tungunum og í málefnum uppsveitanna síðustu áratugina, getum við haldið áfram í alla nótt. En það hafa auðvitað orðið miklar breytingar á starfinu frá því ég byrjaði. Verkefnin eru allt önnur nú. Maður sér það best þegar skoðaðir eru gamlir pappírar. Fyrstu árin var ég hér heima með skrifstofuna en hreppsnefndarfundir voru haldnir í Aratungu. Stærstu fundirnir voru fjallskilafundur og fundur um niðurjöfnun útsvara, sem tók 2 daga. Skólaakstur byrjaði 1968 og var auðvitað ekki einhugur um það mál. En ráðuneytið stefndi að skólaakstr? frekar en byggingu heimavista og varð það því ofaná. Með skólaakstrinum slitnaði hinsvegar sambandið við Auðsholt. Til að byrja með greiddum við skólaakstur barna frá Auðsholti að Flúðum, en það réði úrslitum þegar börnin hættu að kynnast í skóla. Ábúendur fengu að ráða því hvorum hreppnum þeir vildu tilheyra og fluttu ekki allir heimilisfangið á sama tíma. En auðvitað var miklu eðlilegra að Auðsholt tilheyrði Hrunamannahrepp, þar sem auðveldara var að sækja þjónustu þangað. Eitt af því, sem ég tel til merkilegra viðburða, var þegai' tókst að ná samkomulagi við Húnvetninga um afréttarmörk á Kili. En það var gengið frá því árið 1983. Þetta voru nokkuð erfiðir samningar og allir héldu fast á sínu. Voru haldnir margir fundir og mörg bréf skrifuð, en að lokum náðist sátt og við skrifuðum allir undir þama inni á Kili. Ég held að þetta samkomulag hafi heldur styrkt vinskap milli þessarra héraða en hitt. L-B: Nú hefurþú verið í nefiid um skipulag miðhálendisins. Hvernig hefurþað mál gengið? Gísli: Já, ég var skipaður í þá nefnd af Héraðsnefnd Árnesinga, en nefndin var þannig skipuð, að allar héraðsnefndir, sem land áttu að miðhálendinu, skipuðu 1 fulltrúa. Voru 12 fulltrúar í nefndinni. Umhverfisráðherra skipaði formann nefndarinnar, en ritarinn var frá Skipulagi ríkisins. Þetta var mikil vinna og starfaði nefndin í 5 ár. Það kom í ljós að stjórnsýsla á miðhálendinu var mjög óljós, svo breyta þurfti lögum. Fengum við umhverfismálaráðheiTa á fund og að okkar tillögu var farið í að ákvarða mörk sveitarfélaga á hálendinu. Voru tilnefndir 3 menn frá dómsmála-, umhverfis- og landbúnaðarráðuneyti í svokallaðan stjórnsýsluhóp og óskuðu þeir eftir 3 mönnum til Litli - Bergþór 20

x

Litli Bergþór

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Litli Bergþór
https://timarit.is/publication/884

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.