Litli Bergþór - 01.12.1999, Blaðsíða 24

Linda
Skálholtskór
syngjandi í
Suðurlöndum
Það má segja að undanfari ferðar Skálholtskórsins
til Frakklands og Italíu nú í október væri all sérstæður.
Eins og menn muna, og sagt hefur verið frá hér í blaðinu
í fyrra, fór kórinn í söngferðalag til Þýskalands og
Frakklands í október 1998. Á leið okkar um Frakkland
sungum við í bæ sem heitir Barr og á tónleikana þar kom
fólk sem vinnur hjá Evrópuráðinu í Strassbourg. Svo vel
leist þeim á kórinn að þeir sendu boð til okkar að
undirlagi vinkonu okkar í Evrópuráðinu, Elísabetar að
nafni, um að koma og syngja á ráðstefnu um
geðlækningar í Frakklandi nú í október. Að sjálfsögðu
þekktumst við þetta höfðinglega boð og settum markið
hátt. Við töluðum við Sigrúnu Hjálmtýsdóttur og hennar
mann Þorkel Jóelsson í því markmiði að fá þau til liðs
við okkur. Þeim fannst þetta alveg tilvalið og var það
fastmælum bundið. Einnig þurftum við á öðrum
organista að halda og samþykkti góður vinur okkar, Kári
Þormar organisti í Fríkirkjunni og kona hans Sveinbjörg
Halldórsdóttir að koma með. Eins og nærri má geta var
undirbúningur fyrir svona ferð ærinn og margt sem þurfti
að huga að. En allt hafðist þetta nú að lokum með góðri
samvinnu og svo var bara komið að þessu.
Lokatónleikar fyrir utanlandsferðina voru haldnir
í Skálholtskirkju 10. október. Þar fluttum við brot af
þeirri metnaðarfullu dagskrá sem við ætluðum með yfir
hafið ásamt Diddú, Kela, og Kára.
Flest okkar voru mætt í Keflavík þriðjudaginn 12.
október kvöldið fyrir brottför, þar sem við gistum á
Hótel Keflavík. Við brottför fengu allir sem í ferðina fóru
bol merktan kórnum og allir kórfélagar kórtösku. Vélin
fór svo í loftið um 7,45 morguninn eftir og lenti kl.
13,00 að staðartíma í Frankfurt. Fyrir utan flugstöðina
beið okkar 1. flokks rúta með þýska bílstjóranum Kalla,
sem átti eftir keyra okkur vítt og breitt um Evrópu næstu
8 dagana.
Frá Frankfurt til Rouffach eru um 350 km og
vorum við komin þangað um sexleytið. Við byijuðum á
því að fara í gistiaðstöðuna okkar sem kom vægast sagt
mörgum á óvart. Við höfðum sem sagt fengið til
ráðstöfunar veiðikofa úti í skógi og voru þama fjögur tólf
manna herbergi með kojum og sex fjögra manna
herbergi. Sumir fengu vægt menningarsjokk, en það var
strax ákveðið að slá þessu upp í grín og gera gott úr öllu
saman. Ekki fer mörgum sögum af hrotum en einhverjir
höfðu þó varann á sér og voru með „hrotubrjót“ með sér
og gafst það víst vel að annarra sögn.
Eftir að við vorum búin að fríska okkur aðeins,
púðra á okkur nefin og sv.frv. ókum við aftur til
Rouffach. þar var móttaka og matur í ráðhúsinu, þar sem
við sátum til borðs með ráðstefnugestum þetta fyrsta
kvöld. Á matseðlinum var m.a. steiktur þorskbiti,
innbakað svínahakk og sterkur ostur sem heitir Munster,
(í gríni kallaður monster). Hann er mjög sterkur og
Frakkar eru mjög áfjáðir í að gefa hann gestum sínum. f
þessari veislu var margt til skemmtunar. Við sungum tvö
lög, svo var þama jazzsöngkona sem söng sígilda slagara
svo sem „New York, New York“ og hópur af
léttklæddum stúlkum, sem minnti ýmsa á stúlkumar á
Vegas, nema að engin var stöngin. Þær dönsuðu hina
ýmsu dansa í fjölbreyttum búningum svo sem Can Can
og kúrekadans sem vakti mikla lukku viðstaddra. Þetta
kvöld var að öllu leyti vel heppnað og var þreyttur en
sæll hópur sem fór heim í heiðardalinn nokkm eftir
miðnætti.
Á fimmtudagsmorgninum var vaknað um
níuleytið. Helmingur fólksins fór í sturtu og var því
jafnframt tilkynnt að þar sem eingöngu væm fjórar
sturtur í húsinu fengju þeir ekki að fara aftur um kvöldið.
Skálholtskórinn í „galaklœðum “ sínum
Litli - Bergþór 24