Litli Bergþór - 01.06.2007, Blaðsíða 13

ið á brúsapallinn. Ég var svo heppin að ég labbaði
fram hjá Hveratúni en þar var hún Guðný sem ósjaldan
kallaði á mig inn í nýbakaðar kleinur eða annað
góðgæti. Ef hún sá mig ekki á leiðinni út á brúsapall
gekk ég eins hægt og ég gat fram hjá aftur og oftar en
ekki kallaði hún á mig og gaf mér eina, tvær kleinur.
Þórsmörk 1987. Birgir Rafn Þráinsson og Guðrún Þrastardóttir.
Á haustin lifnaði þetta litla þorp við þar sem ræktuð
voru blóm, gúrkur og tómatar. Þá flykktust allir til
okkar til að slátra litlu lömbunum, o ég vorkenndi
þeim svooooo. En samt var þetta voða spennandi. Ég
man að mamma og Elsa voru fyrst að vinna við að
hreinsa garnir og við Anna sáum ekkert smart við pyls-
ur lengi á eftir, oj barasta. En sárast var að horfa á
eftir litlu sætu lömbunum á leiðinni upp að þessari
byssu. BAMM allt búið hjá þeim en fjörið byrjaði í
húsinu með tilheyrandi blóðslettum.
Skólabíllinn, vá þar var margt brallað og sungið. Mér
er svo minnisstætt hvað það var gaman að klára nestið
hennar Kristínar sem var svo Ijúffengt og flott pakkað
Á leið í Þórsmörk 1987. Þorsteinn Páll Sverrisson og Skúli
Sæland.
inn. Hún átti alltaf nóg til að seðja svanga maga.
Gunni var skemmtilegi bílsjórinn en einhvern veginn
man ég helst eftir kuldanum í bílnum hjá Bjarna, nema
fram í hjá honum þar var hlýrra.
Á veturna var voða erfitt að vera úti á róló vegna þess
að í minningunni var alltaf allt á kafi í snjó. Þannig að
leiðin lá upp á tún og allir á skauta, nú eða við vorum
að bruna á snjóþotum í einhverri brekkunni. Það var
líka vinsælt að búa til engla. Brennan var stór punktur
í tilverunni og við höfðum sko metnað í að hún væri
stór enda var hún það alltaf, ég fór á brennu mörgum
árurn seinna og sú fuðraði bara upp þá hugsaði ég:
„Jæja hún var nú stærri í gamla daga. Hehehe“ Þó svo
að strákarnir hafi kannski verið áhugasamari um
sprengjur (fikta eitthvað við þær) en við stelpumar,
voru samt allir alltaf með í að safna í brennu. Benni
keyrði okkur um á traktor með kerru aftan í þar sem
við sátum, mjög spennandi og gaman. Þegar við
vorum orðin nógu stór fórum við að fara á áramótaböll-
in og það var nú meira stressið, að vita hvort við
kæmumst eða ekki, og þar spilaði veður stóran þátt.
Reyndum við nokkur að fá sláturhússalinn til að halda
diskótek eitt árið en fengum neitun. Við vorum svo
fúl. ©
Það var mikið brallað undir blessaðri brúnni. Setið og
spjallað og svo auðvitað voru einhverjir að smóka sig.
En þetta var samt svolítið kósý að sitja þarna og heyra
í bílunum keyra yfir brúna. Ég er alveg viss um að
nöfnin okkar eru ennþá tússuð þarna ef maður leitar
vel.
Já þær voru ófáar ballferðimar Aratunga-Elúðir-Borg-
Árnes nú og stundum á Hellu eða Hvolsvöll. Svo
fórum við að fara líka á Selfoss í Gjána og Inghól, en
einhvem veginn var það aldrei eins skemmtilegt og
sveitaböllin, óje. Nema það var guðdómlegt að fá sér
einn Selfossborgara áður en haldið var heim. Það má
Versló í Þórsmörk 1987. Guðbjörg Hjaltadóttir og Jóna Dísa
Sævarsdóttir.
ekki gleyma Þórsmerkurferðunum eða þegar farið var
um verslunarmannahelgina upp í Þjórsárdal, bara
gaman.
Talandi um mat, það flottasta í afmælum var ostabrauð
með bökuðum baunum, þetta var alveg í sama klassa
og pizzan er í dag. Og svo voru réttirnar, þar fékk
maður pylsu með öllu, rosa gott. Þá voru ekki til pizz-
ur, þá voru ekki skyndibitastaðir út um allt eða pulsu-
sjoppur. Nei þá átum við bara sviðakjamma og
nöguðum harðfisk, nei grín. Það er nú ekki hægt að
tala um djamm og gleyma diskótekunum sem haldin
voru í skúrnum á Sólveigarstöðum. Vá þar var sko
stuð, og sundlaugapartýin þar líka, nú svo var nú oft
tjaldað og það var líka gaman.
Ég held að það hafi bara alltaf verið gaman í Laugarási
allir að leika og gera eitthvað skemmtilegt. Núna skilst
mér á frænkum mínum að enginn hittist heldur hafi
bara samband með sms eða á msn. Já það eru breyttir
tímar í Laugarási og brennan minni heheheh.
Jóna Dísa Sœvarsdóttir
13 Litli Bergþór